De paden op, de lanen in.: Wapenveld

zaterdag 9 juni 2012

Wapenveld - Windesheim (12 km)

Gelopen op zaterdag 9 juni 2012 met Aafke

Op een winderige niet al te warme juni-dag loop ik met Aafke een stuk van het Maarten van Rossumpad. Op de voorkant van het routeboekje staat zijn standbeeld voor kasteel Cannenburgh. Precies daar had Aafke in 1991 haar huwelijksreportage. Maar nu starten we in Wapenveld ten zuiden van Hattem. Ik eindigde hier vorig jaar rond Hemelvaartsdag (toen ik dit blog nog niet bijhield). Langs het Apeldoorns Kanaal lopen we noordwaarts. De oranje molentjes staan er al ter aanmoediging van het Nederlands Elftal dat vanavond haar eerste wedstrijd van het EK speelt tegen Denemarken.

Na de sluis lopen we aan de andere kant van het Kanaal met een stukje hei en mooie `sprookjes`bomen. Aan het eind van het bos is er een zwerm laagvliegende zwaluwen die als vleermuizen om ons heen fladdert. Er is een lagedrukgebied, de muggetjes vliegen laag. Bij het graf van Jan Tromp (waarbij we denken aan 'Jan, Jans en de kinderen') trekken we de regenjassen aan. Maar het houdt al weer op met de spatten. Aan de rand van Hattem lopen we richting pontje langs maisvelden. Het mais staat nog heel laag. En dan zien we iets heel bijzonders: een kievitpaar met een jonkie! Ze zijn bang van ons, staan stil en maken krijsgeluiden.

De schipper van de pont komt naar onze kant gesjeesd. Drs P heeft een mooi gedicht op het dek. Mijn pont is als het ware ongeveer een soort van brug En als de pont zo lang was als de breedte van de stroom Dan kon hij blijven liggen, zei me laatste een econoom En de schipper vult aan: Maar dat zou dan weer lastig zijn voor het rivierverkeer Zodoende is de pont dus kort en gaat hij heen en weer.

Aan de overkant hebben we zicht op de Peperbus van Zwolle. En telkens de IJsselcentrale in zicht. Een eenzame puber met trui-capuchon over het hoofd loopt voor ons uit. We zien een ooievaar plus jong, en een aantal lama's. De wind is stevig. Ik geloof dat ik nog nooit met zulke harde wind gewandeld heb het afgelopen jaar op de LAW-paden. Op de dijk voorbij Harculo begint het echt te regenen. Maar hoe mooi kan het leven zijn: daar staat een schuurtje met het bord 'welkom'. 'Binnen staat een senseo-apparaat, waterkoker, koeken en limonade. Een dagboek en een trommeltje voor het geld. Rood wit geblokte kussens en een bankje. Wat een lieve mensen wonen hier.

Zodra het weer droog is wandelen we verder over een boomstam het landgoed in van Havezathe Huis Windesheim. Geen ijsvogel te zien, wel twee pronkende pauwen. In het dorpje Windesheim staan Theo en de meiden ons op te wachten in de auto. Via het pontje van Wijhe word ik teruggebracht naar Wapenveld, waar mijn auto bij een Rustpunt staat. Erg mooie wandeling.