De paden op, de lanen in.: Hoenderloo

donderdag 14 juni 2012

Hoenderloo - Loenen (18 km)

Gelopen op donderdag 14 juni 2012 met Saskia (route)

Precies een week na onze vorige etappe gaan we weer aan de wandel. De ene auto zetten we op de startplaats in Loenen van vorige week. Samen reizen we in de andere auto naar Hoenderloo, waar we parkeren aan de rand van het toeristisch dorp bij de Oude Weg. Het is er nog stil om half 10 's ochtends. Het is verrukkelijk wandelweer met 19 graden, veel zon en geen wind. De route is alleen maar bos. Klinkt saai, maar is het zeker niet. In het begin zijn het vooral grindpaden door gemengd bos. Bij een klein heidegebied (met bloeiende Erica = dopheide, de struikheide nog niet) Schenkershul komen we op het hoogste punt van het Trekvogelpad, 80 meter boven NAP. We zitten er even op een bankje. Hele einden komen we niets of niemand tegen. Wel zie je aan de dierensporen dat er hier heel veel zwijnen en reeën komen. Maar wij spotten slechts een eekhoorntje.

Halverwege blijkt het wegrestaurant Mendel aan de N788 open. Lekkere koffie uit mooi gekleurde kop en schotel. Het meisjes dat ons bedient, zo schat ik in, wordt vanmiddag gebeld of ze haar havo-examen heeft gehaald. Ondertussen helpt ze haar ouders in de horeca. Moeders spreekt haar vermanend toe. "Zeg poepie, die appeltaart staat daar nu al een half uur. Doe daar eens wat mee", snauwt ze haar dochter toe, terwijl ze met mij afrekent. Dochter druipt af.

Over de A50 dalen we linksaf een klein bosweggetje in. Zelfs pal naast de snelweg is het bos heel mooi. Hier jongere aanplant.Wel wat lawaaiig, maar we lopen al snel van de snelweg vandaan. Hoge dennen steken af tegen een blauwe lucht. Bij een poel op de weg staan tig pootafdrukken van tweehoevigen. Op dit gedeelte raken we een paar keer bijna de weg kwijt. De markering klopt wel, maar is dun gezaaid. We maken daardoor wat extra meters. Ook komt ons een stel tegemoet dat al een uur ronddwaalt op het Trekvogelpad. Vooral hij baalt daarvan. Ik hoop dat we ze naar de goede richting hebben geleid. We hebben daar niet veel vertrouwen. Saskia zegt dat ze al verdwaalt op een postzegel.

Vanaf de Vrijenbergerspreng kan het niet meer missen. Eerst lopen we aan de linkeroever naar de kleine waterval. En dan via de rechteroever tot dé grote waterval van Nederland met een spectaculaire val (voor Nederlandse begrippen) van 15 meter. Haastig zet ik dit toeristisch hoogtepunt op de foto, omdat we wat tijd hebben verloren met ons gedwaal in de bossen. En neefje en nichtje willen wel opgehaald worden van het schoolplein.

Alle bungalowparken rondom Hoenderloo en Loenen zijn bevolkt met VUT-ters met (electrische) fietsen. We halen ze in als we met de auto terugrijden naar de andere auto. De terrasjes zitten vol met ijsjes etende senioren. Als Saskia snel wegrijdt (met thermoskan!), loop ik nog een kilometer verder, bijna tot aan de ingang van het Park De Hoge Veluwe. Dat scheelt de volgende etappe, en komt handiger uit met bushaltes. In dit soort dingen ben ik pietluttig: ik wil elke meter van heen LAW echt gewandeld hebben. In Hoenderloo is alles nog Oranje, al moet er een wonder gebeuren wil Nederland nog in de kwartfinales komen, na de nederlaag gisteravond tegen Duitsland. (2-1). Maar daar hebben we vandaag maar niet teveel aan gedacht. Daarentegen erg genoten van een prachtig stukje Nederland.