Station Naarden-Bussum - Nederhorst den Berg (15 km)

Gelopen op 30 mei 2018 (route)

Terwijl we langs De Karekiet zoeven trekt de mist langzaam op. We genieten van de oude omroepgebouwen van Hilversum. De zon breekt door en het is gelijk al klam. Gelukkig starten we vroeg en "hoeven" we maar 15 km.

Vanaf Bussum zijn we al snel in natuurgebied Naardermeer. Het laarzenpad is hier goed toegankelijk gemaakt met planken bespannen met gaas. Af en toe slaan we een horzel weg. Met wat fantasie is dit een jungle-pad. Waar het wat meer open grasland wordt, waait het wat meer en is het aangenamer. De vogels fluiten er op los. En we zien talloze (jonge) ganzen, reigers en zwanen. Geen gele eendjes vandaag.

Het paviljoen van Fort Uitermeer blijkt helaas afgebrand. Dus wordt het lunchen op een boomstam. De tweede helft is ook weer prachtig: over het Googpad langs de Ankeveense plassen. Op een idyllische plek zitten we nog even op een bankje met uitzicht over het water en de weerspiegeling van de wolken in het water. Overal is het frisgroen. Toch zijn we blij als we weer bij de auto in Nederhorst den Berg zijn. Het is echt te warm.

Foto's volgen

Laag-Keppel - Doesburg ( 10 km)

Gelopen op vrijdag 18 mei 2018 (deel van deze route)

Ik sprokkel de laatste etappes van het Graafschapspad bij elkaar deze lente en zomer.
Op een ochtend zomaar even een stukje lopen. Terwijl ik naar Doesburg rijd bejubelt Maarten van Rozendaal de lente: om te janken zo mooi.

Met de bus naar De Gouden Leeuw, oeps een halte te ver en met een andere bus weer terug. Toch is het restaurant nog niet open. Maar ik kan heel aardig koffie krijgen bij het naastgelegen zorghotel.

Ik steek daarna binnendoor via de Hummeloseweg naar het punt waar ik de markeringen weer oppak. Dennengeur, seringengeur, de koekoek in het bos. Paarden die nieuwsgierig hun hals strekken en wapperende klaprozen. Ja, dus: om te janken zo mooi.

In Doesburg aangekomen nog even wat winkeltjes in. Dat doe ik anders nooit op een wandeldag. Maar nu kan dat.

Mariënvelde - Kasteel Slangenburg (13 km)

Gelopen op vrijdag 11 mei 2018 met Wendeline en Corinne (deel van deze route)

We beslissen pas op het laatste moment welke etappe van het Graafschapspad we vandaag lopen. Na koffie bij Corinne thuis, wordt het de route van Mariënvelde naar Kasteel Slangenburg. Auto 1 dus bij het eindpunt, en met auto 1 naar het startpunt. Alleen het auto tijden door dit stuk Achterhoek is al een feestje. Gras en bomen frisgroen, uitgestrekte landgoederen en zowaar een weiland met scharrelvarkens.

Auto  2 op slot, alle telefoons mee en met routeboekje in de hand op stap. De markering is uitstekend. Veel wegen zijn onverhard: zandpaden langs boerderijen. Rodondendrons vol in bloei, een witte buizerd laag boven ons. Jonge meerkoetjes in de sloten, en heel veel uitgebloeide paardenbloemen.

Onderweg niks spectaculairs. Maar alles even fraai.
Wendeline komt zowaar nog een bekende tegen. Op een bankje halverwege eten we de boterhammen. En bij het eindpunt nemen we de muntthee. Hier bij kasteel Slangenburg zaten we met zijn 3-en al eerder, toen we het Pieterpad liepen. Een jaar of vijf geleden?
We hebben nog wat tijd over en besluiten de groene 'abdijroute'er aan vast te plakken. Na wat omzwervingen en een ontmoeting met een monnik vinden we de abdij ook nog. Een retraite-moment, voordat we weer in de auto's stappen.

Vlist - Oudekerk aan de IJssel (22 km)

Gelopen op donderdag 3 mei 2018 met Emmeke (route)

Wat is het vandaag dat we compleet verdwalen? We zijn helemaal van het padje! Het begint al met de bus, waarbij we een halte te laat uitstappen. Op het kaartje lijkt het zo makkelijk. Het Geerpad gewoon uitlopen. Geven we het oude gidsje (uit 2004) de schuld, of de aardige Duitse dames die ons de weg vragen? Komt het omdat onze blazen op knappen staan, of omdat we gewoonweg te veel kletsen?

Enfin, onze tocht blijft maar cirkelen rondom Berkenwoude en omstreken. En we genieten er enorm van! Een man met bijbels in zijn rolkoffertje wil ons nog naar een ooievaarsnest leiden, maar dat doen we maar niet. Wel zien we onderweg een lepelaar!! En wat een mooie geluiden van de patrijs, de karekiet, de grutto, en wat dies meer zij. Zoveel zwanen en reigers ook. Zelfs een broedende zwaan op het pad. Met takken als stokken in de hand lopen we er met een wijde bocht omheen, half wegzakkend in de veengrond.

De zitlappen komen ook weer goed uit, als we aan de zoveelste legotafel neerstrijken om nogmaals de gps erbij te halen. Maar tjonge jonge wat is de Krimpenerwaard een ongelooflijk mooi gebied in dit jaargetijde. De foto's vertellen de rest. Hiermee hebben we het Groene Hartpad afgelopen. De laatste 5 kilometer naar Capelle Schollevaar laten we zitten.

Emmeke doet een voorstel voor een volgend pad: het Grenslandpad!