Afferden - Stevenskerk Nijmegen (22 km)

 Gelopen op zaterdag 18 oktober 2024

Mysterieus mistig. Een perfecte dag voor de afronding van de Walk of Wisdom.

Wel de boten horen tuffen in de Waal, maar ze niet kunnen zien. Heel de route loop ik op de Waalbandijk. Langs dijkmagazijnen. Uitkijkend op het fruitbomen, boerderijen en kerktorens aan de rechterkant. En wielen, weides en de Waal aan de linkerzijde. Geen vergezichten. Alles doemt langzaam op.

De koffiepauze neem ik bij Arend in Winssen, die net opent als ik er om 11 uur langs kom. Ik ben dan niet bij de Walk of Wisdom tempel geweest, die er helaas aan de binnenkant verloederd uit ziet. En de lunchpauze neem ik op een bankje bij een Dijkmagazine, nu educatief milieucentrum. En wat een verrassing om daar een gedicht van Emma aan de gevel te zien hangen. Ik haal er mijn ringetje van Beuningen op.

Het struinen langs de Waal laat ik achterwege. Daarvoor vind ik het te stil en verlaten. En op de dijk loopt het net zo mooi. Bij Weurt de sluis oversteken en daarna in de drukte belanden van het hippe Waalhalla. Via de Oversteek naar het Waaleiland. Aan de overkant moet de Stevenskerk toch echt zijn. Maar pas halverwege de volgende brug langs het spoor doemt de toren op. Bij aankomst in de kerk word ik vriendelijk ontvangen en krijg ik een stempel in mijn boekje én het allerlaatste ringetje.

Een vredesduif vind ik niet in de kerk. Maar wel een stiltekapel om een kaarsje aan te steken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ferwerd - Dokkum (17 km)

 Gelopen op maandag 14 oktober 2024 met Margot

Wakker worden tussen de koeien en het stro en ontbijten van de plank. Alles wat we niet op kunnen wordt ingepakt en gaat onze rugzakken in. De historische B&B past bij het historisch einddoel van vandaag: Dokkum. Het koffiezetapparaat boven in onze stal is ook wel historisch te noemen en niet aan de praat te krijgen. Maar de thermosbeker wordt vriendelijk gevuld met verse koffie beneden, en past in het zijvak van de rugzak.

We verlaten Ferwerd via een agrarisch industriegebied en komen bij de hoogste terpkerk in Hegebeinum, die er nog net zo bij ligt als de vorige keer dat ik hier was. Hij is al uit de twaalfde eeuw. We stappen vrolijk verder en gaan pas weer zitten bij de kerk in het volgende dorp, Lichtaard. Op het moment dat we op het bankje neerstrijken begint de buurman de zaagketting te gebruiken. Maar niet getreurd, wij zijn in de vakantiestand.

De tweede helft van de route van vandaag loopt langs de Dokkumer Ee waar enkele boten elkaar passeren. De koeien zijn nieuwsgierig naar ons. En wij naar Dokkum. Eenmaal daar aangekomen nemen we plaats bij het mijterkunstwerk van Bonifatius. Daar lezen we de tot de verbeelding sprekende uitgeschreven tekst van de audiotour van Daan Schuurmans: Het verhaal van Nederland.

Nog een winkeltje in en uit en natuurlijk langs de ijsfontein, voordat we weer in de bus stappen, die er precies aankomt als wij bij het busstation arriveren. Gisteren en vandaag had ik een prima reisgenoot. Ik heb nog maar één etappe te gaan van het Elfstedenpad: van Damwoude naar Oenkerk.

Sint Annaparochie - Ferwerd (22 km)

 Gelopen op zondag 13 oktober 2024 met Margot

Het is tijd voor snert. Althans dat staat er op het bord van de snackbar waar we uit de bus stappen in Sint Annaparochie. Wij vinden van niet. Wel grappig dat ik eergisteren bij de afronding van het Oosterscheldepad de etappe ook eindigde met een 'snert-bord' bij een café in Sint Annaland.

De kerk in het centrum blijkt de plek te zijn waar Rembrandt van Rijn getrouwd is met zijn Friese Saskia. Op zondag is alles er dicht en we lopen het dorp uit via een betonnen fietspad met aan weerszijden gras. Een aangelijnd kalf van een hond komt ons tegemoet. We zijn onder de indruk van de regenboog die aan de hemel verschijnt. En we schuilen bij een paar zielige struiken in de hoop niet zeiknat te worden. Bij de volgende regenboog zijn er geen struiken... Maar kijk daar, onverwacht is er een horeca-gelegenheid in Driegemeenten. We drogen er op en warmen er op met koffie.Dat deden de Elfstedenrijders hier nog lang niet, en zeker niet de snelste vrouw, van wie het standbeeld op de oever staat: Us Klazien.

De lange rechte fietspaden waar we op lopen zijn niet het allermooiste. Maar het weidse uitzicht is prachtig. En helemaal leuk is dat de route is verlegd en nu over de Waddenzeedijk loopt. Een tempel is een herinnering van de dijkverzwaring die Het Friese Waterschap hier realiseerde. Aan de horizon, waar de regenboog de aarde raakt, zien we de boot naar Ameland glinsteren over het water. Ook de Brandaris op Terschelling is zichtbaar.

Om 17 uur komen we aan in Ferwerd, wat ik nog ken het Nederlands Kustpad. Dit keer slapen we in een andere B&B. Een zeer hartelijke ontvangst door een Poolse en een Afrikaan. We worden er in de watten gelegd. Een drankje uit glazen die vrolijk flikkeren. Zelfs de theezakjes worden nog persoonlijk bezorgd na het avondeten. En bij het tandenpoetsen klinkt er vrolijk vogelgeluid.