Amsterdam - Weesp (18 km)

Gelopen met Wendeline op vrijdag 22 december 2017 (route: deze en deze )

Het Wilhelmus wordt op de piano in de stationshal van Amsterdam CS gespeeld. De muren zijn bekleed met gouden kerstlampjes. Een warm onthaal. Tram 9 brengt ons bij de Plantage Middenlaan.
Aan een kopje koffie lurken bij café Koosje, bekijken we de Westerborkpad-gids eens goed. Waar gaan we vandaag allemaal langs komen?
Na ons tweede kopje koffie gaan we 'en route'. De Hollandsche Schouwburg is het officiële vertrekpunt van (in één richting gemarkeerde) lange-afstands-wandeling naar Westerbork.
De gids is heel prettig: duidelijke informatie, niet té uitgebreid. Ook is de route goed gemarkeerd.
We kennen onze weg in Amsterdam natuurlijk wel, maar nu bekijken we het met geheel andere ogen.
Het kunstenaarsverzetmonument, de Transvaalbuurt, het Muiderpoortstation, ... Persoonlijke herinneringen aan Amsterdamse plekjes en historisch/ Joodse gedenkplaatsen wisselen elkaar af. Ons gesprek schakelt tussen heden en verleden.

Ik vind het altijd mooi een stad uit te lopen om te zien hoe de rafelranden ervan zo'n andere sfeer ademen dan de bruisende stad. Ook nu is dat het geval. Voorbij Watergraafsmeer gaan we naar Diemen. We nemen een verse jus d'orange in het winkelcentrum tegenover theater De Omval. We proosten op wereldvrede.
Van Diemen naar Weesp valt de mist in. De wereld is heel klein geworden. Geluiden zijn gedempt. Wanneer we langs de spoorburg het Amsterdam Rijnkanaal oversteken is het water onder ons niet te zien.
Het lopen van het Westerborkpad is een heel andere ervaring dan natuurwandelingen. Waardevol ook.

 

 

Heeze -Eindhoven (27 km)

Gelopen op woensdag 22 november 2017 met Wietske (route en deel van deze route)

Na twee dagen vol miezer en regen, treffen wij de lucht blauw. Het betekent wel dat we halverwege onze wandeling vastlopen in de modder. Het pad langs de Dommel is echt niet begaanbaar. We glibberen bijna in de Dommel. Dus lopen we daar terug en nemen een asfaltroute naar Nuenen.

Het begin van de dag is gelijk mooi. Heeze heeft een leuk centrum aan de oostzijde van het station. We worden er vriendelijk te woord gestaan bij de plaatselijke horeca. Wietske koopt nog een flesje water, ik een dop en daar gaan we de Strabrechtse hei op.

Op de hei is een leuke nepboerderij gebouwd door Staatsbosbeheer. We leggen er een puzzel en drinken koffie. De workshop vilten laten we aan ons voorbij gaan. Later zien we wel de wollen schaapjes.Geldrop blijkt een leuke dorpskern te hebben met een puist van een kerk. Wat vooral opvalt is de zalige geur van Peijnenburg. Eerst denken we dat het uit de tassen komt van twee wandelaars die op de markt bij de bakker zijn geweest. Maar later vermoeden we dat de Peijnenburgfabriek de walmen verspreidt. We komen er extra door in Sinterklaassfeer.

 

 Voorbij het Eindhovens Kanaal strandden we zoals gezegd aan de oever van deDommel. Met een omweg komen we toch bij het Vincent van Gogh-plaatsje Nuenen. In één van de molens die hij schilderde wordt nu de kerstfair opgebouwd. De laatste kilometers zijn langs het voormalig stationnetje Nuenen en Eindhoven in. We nemen - na een snickermoment- de bus naar het station. Goed op het knopje drukken, anders rijdt de bus aan je voorbij! Met een kop thee/koffie gaan we ieder onze eigen trein in. Hopelijk nu zonder veel omwegen weer thuis. Want het OV valt tot nu toe elke keer tegen op het Brabantpad. Nog twee etappes te gaan!

Maasland - Oostvoorne (21 km)

Gelopen op dinsdag 14 november met Emmeke (route) en een stukje van deze route 

Voor acht uur zijn we al de wijk uit van Maasland.  In de stroom met fietsende scholieren wandelen wij naar Maassluis. De kerstverlichting hangt er al. Wat een sfeervolle plaats is dit toch. De boten in het binnenhaventje, de toren van de kerk, .... Via een trap met namen komen we bij de Nieuwe Waterweg. Een wit hotel in aanbouw op de kop.

De autoponten gaan heen en weer. In de verte de rookpluimen van Pernis. Wat is het toch mooi van een tweedaagse dat je 's ochtends gelijk in het wandelritme bent en een stad (of de natuur) ziet ontwaken. Het zonnetje schijnt en we kijken onze ogen uit. Vooral bij de Calandbrug, die juist omhoog gaat omdat twee Malteser schepen er onderdoor varen. Het schip heet Amandine. Dat brengt ons bij het liedje van Yves Duteil. Het bankje voor ons staat precies op de goede plek.

Alles is overigens perfect bewegwijzerd. Vandaag moeten we alleen oppassen dat we niet meebuigen met het Grote Rivierenpad, maar westwaarts doorgaan richting Brielle. Ook dat is overduidelijk gemarkeerd. Brielle is een prettig weerzien. Emmeke is er sinds vorig jaar niet weggeweest, zo blijkt aan de affiche aan een muur. "Ze ziet er nog goed uit ondanks een jaar hangen".  Bij het Hoofd van de Commandant proeven we de lokale taart bij de lekkere koffie. Aan de andere tafel hebben ze het over miljoenenprojecten, wij keuvelen over andere dingen.

Een rondje om de kerk en daar gaan we het stadje weer uit. Nu struinen we langs duinstruwelen. Verlaten campings en bungalowparkjes. Eigenlijk is het er nu in november vooral luguber.  Zo afgelegen en verlaten.

Langs de Stenen Baak stappen we stevig door vanwege loslopende honden. En die stevige pas houden we vol tot eindpunt Oostvoorne. Bus 103 komt er binnen 1 minuut aan. Dat is boffen. In het nieuwe jaar pakken we vanaf deze bushalte de draad weer op. Fijn vooruitzicht!