Emmerich - Elten (13 km)

 Gelopen op vrijdag 30 oktober 2020 met Nico en Margot

Dit stukje rails tussen Emmerich en Elten ontbreekt nog op mijn Noaberpad. En is best op een vrijdagmiddag te doen. Dus eerst werken en dan opgehaald worden en doorrijden naar Elten. Even alle knopjes van de treinautomaat dertig keer indrukken, met drie passen en dan toch met wat verloren muntjes erin slagen om drie kaartje eruit te laten rollen.

Door de stad naar de Rijn, net als eind van deze zomer. En vanaf de Rijnbrug nu rechtdoor richting Hüthum. Wie kent het niet? Zwarte, grijze en witte schapen lopen op de buitendijk, of is het de binnendijk?Asfaltpaden worden modderpaden. Bijzondere resten van een treinveer, en ondertussen elkaar bijzondere nieuwtjes vertellen. Eerlijk is eerlijk, mét zon zouden de herfstbossen van Hoch Elten in de verte nóg mooier zijn, maar nu dan toch ook al flink genieten van de landelijke sfeer. Koeien, een ezel, ooievaars, een valk en een Wanderhütte und so weiter. De auto staat ongedeerd bij station Emmerich-Elten. Laat het weekend maar beginnen.

Arnhem - Elst (12 km)

Gelopen op zaterdag 24 oktober 2020 met Pelle

Er staat een paard op de rails. De werkelijkheid is altijd gekker dan onze fantasie.

Met enige vertraging starten we dan toch onze route. Op zijn Pelle's, dus geen roodwitjes volgen vandaag. Maar ik spot ze natuurlijk wel. Geen boekje in de hand. Op bekend gebied onbekende plekken ontdekken. Alles heet Rijksweg, hoe smal ook de dorpsstraat. Waarom zijn herfstbomen van boven rood en van onder geel? 

We tikken Arnhem- Zuid aan en eindigen in Elst. Topwandeling weer.

Kraggenburg - Schokkerhaven (22 km)

 Gelopen met Wendeline op vrijdag 23 oktober 2020

Alleen de reis ernaar toe was de afstand al waard. Laaghangende mist over de herfstgekleurde Veluwse bossen. En vlakbij de eindbestemming een roofvogel op een paal die mij alert aankijkt. Een grote buizerd, gok ik.

Wendeline komt er ook al aan en we laten één auto achter op de verlaten parkeerplaats van Schokkerhaven. Dan samen naar Kraggenburg naar de jachthaven, waar we weer onder dezelfde boom parkeren als een paar weken geleden.

Nu het Voorsterbos in in plaats van het Waterloopbos. En maar hopen op die ransuil, jonge vos of boommarter uit het boekje...Alleen een griezelig bewegende verlaten schommel. Koffie op een zwerfkei en daarna het bos uit. Een kaarsrechte polderweg tot de Enservaart. Hier begint het pionieren pas echt. IS dit de route wel? Langs de akkerrand blijkt geen weg, dus lopen we 5 kilometer op de rand, die elke 500 meter van perceel wisselt. Dus lopen we over aardappels, uien, spitskool, suikerbiet, zaaigoed, koolzaad en een paar onbekende gewassen. En modder, telkens die modder. Het bordje: Pas op modder, komt als mosterd na de maaltijd wanneer we eindelijk het talud bereiken.

Lunch doen we staand op een bruggetje, waar de vrachtwagens, trekkers en andere Voskuil-machines ons te hard passeren. We hebben tijd voor museumbezoek vandaag. Even bellen met Schokland en een tijdsslot afspreken. Nu stevig doorstappen en niet verdwalen bij de Gesteentetuin graag.

Het museum ligt prachtig. Midden in de polder een paar West-Friese/Friese boerderijtjes. En de vuurtoren en vuurtorenwachtershuis en misthoornhuisje hebben we eerst al uitgebreid gefotografeerd. Het museum doen we in zevenmijls-modderlaarzen, waarbij we blijven haken aan toegangshek en kersttoel. We hebben eten nodig, dat is duidelijk. Geen snickers, maar crackers. Nog even het winkeltje in en dan de laatste vier kilometer, met mooie wapperende was als kunst, naar Schokkerhaven. Dit smaakt naar meer.

Wijdenes - Hoorn (13 km)

 Gelopen op vrijdag 16 oktober 2020 met Emmeke

Waren we gisteren al in jubelstemming, vandaag wordt het nóg mooier. Het wandelen wordt wel iets moeizamer, maar de omgeving is over de top zo mooi. Eerst autowandelen over de route van gisteren, dan een parkeerplek zoeken en die vinden bij vogelaars. Hoewel, toch niet de beste plek en terug naar het vogelmeertje om de auto 800 meter verder zetten. Zo doen we vandaag een stiksteek-route. Telkens zetten we de auto even verder en halen hem weer op. Zo kan het ook!

Onze lunch zijn twee broodjes makreel en die we opeten in het Julianapark aan de rand van Hoorn onder de gretige ogen van een meeuw en het gehijg van zwemmende honden

Om de hoek is daar opeens het panorama op Hoorn. Ongekend.De VOC-wandeling van twee maanden geleden herhalen we hier nog even. En in de auto is het enorm nagenieten.