Ursem - Alkmaar (17km)

 Gelopen op maandag 20 september 2021 met Jan

We hebben nog tijd voor een kop koffie op station Heerhugowaard voordat we in de achtpersoons buurtbus stappen. We zitten er met twee andere wandelaars van het WestFriese Omringdijkpad, die dezelfde etappe gaan lopen.

Vertrekpunt van de dagetappe is de achterkant van de kerk in Ursem. Al snel zien we de eerste molens van vandaag: de strijkmolens van Rustenburg. Helaas zonder ANWB bordje erbij. Bij Oterleek zit er een café in de molen, waar we met zorg bediend worden. Via het Park van Luna - dat doet denken aan een golfbaan met hondenuitlaters- komen we bij de bebouwde kom van Alkmaar. Op de kaasmarkt klingelt het carillon geen oud bekend melodietje. Het is er wel goed toeven op deze laatste zomerse dag. Popperig gezellig is Alkmaar. 

Ossenzijl - Echtenerbrug (21 km)

 Gelopen met Aafke op maandag 6 september 2021

Onbekend gebied weer vandaag. Gemeente Rotte Meente. De verkenning van Echtenerbrug is kort, want we zetten er een auto voor de Spar en de brug stat open. Waar we auto 2 neerzette, bij De Korten in Ossenzijl, is uiteraard het enige herkenningspunt vandaag, omdat we hier voor de zomer eindigden. 

Insmeren en pad. Eerst even langs de hoofdweg, maar al snel een schelpenpad in. Met schaduw. Langs Scherpenzeel met kerke en Munnekeburen. We zijn ter hoogte van het ooievaarsstation Spangas en zien er diversen. Verderop twee zwarte zwanen. En zien we nou vandaag ook een echte visarend? De spanwijdte is enorm.We spotten zelfs enkele niet bestaande vogels. Dat komt omdat midden op het pad de vogelkijkhut is van de journalist die in Trouw verslag doet van allerlei fictief gevogelte. Er liggen verrekijkers waarmee je de onwerkelijkheid kan bekijken.

Schelpenpad wordt kort weer asfalt wanneer we pauzeren halverwege de route bij de Oldelamerbrug. Wat is het druk op de wateren en de boten varen hard. Er is meer waterverkeer dan wegverkeer op deze maandag. Na de fijne stop worden de wegen graspaden. Muggen storten zich op Aafkes onderbenen, dus toch de lange broek maar weer aan. Langs veel rietpluimen en rietgedekte boerderijtjes komen we bij het noordelijkste punt van vandaag. Leuk een trekpontje met zelfbediening. Denken we. Maar is niet leuk. Want hoe hard we ook draaien, de pont komt niet in beweging. De mannetjes aan de overkant worden erg ongeduldig. Een jongen komt van zijn waterscooter om ons te helpen, net als twee fietsers en een automobiliste. Aha, de klep van de pont is onder een metalen constructie geschoven en zit klem. Waarschijnlijk door de zware vracht van de vorige passagiers. Met vereende krachten verplaatsen we de pont zijwaarts en schiet het ding los. De mannetjes aan de overkant beginnen enthousiast te draaien aan de lier, maar de aardige fietser die ons hielp moet niet mee naar de overkant. Veel geschreeuw voordat dit duidelijk is. Hij kan nog net op de kant springen. Na veel gezwoeg zijn we aan de overkant. Oververhit.

Snel een picknicktafel in de schaduw gevonden om even bij te komen en ons op te maken voor de laatste zes karakterkilometers. Deze kilometers zijn allemaal verhard, dus dat loopt sneller door.Volgende keer opteren we voor koeler weer wanneer we naar Lemmer zullen gaan.

 

Termunten - Kostverloren (19 km)

 Gelopen op vrijdag 3 september 2021 met Emmeke

Om half zeven aan het ontbijt zonder ei. En dan het dorp Termunten uitsluipen en direct de dijk op. De eerste twee uur komen we niemand tegen. Behalve schapen dan. Het lopen op de grasdijk is vermoeiend en de schoenen worden van de dauw erg nat, dus lopen we ook wat kilometers op de asfalt weg naast de dijk met telkens een veerooster. Hoe heerlijk is het weer om zo vroeg te starten. Met als beloning de lange stop bij het zeehondenkijkscherm bij punt De Reipe. Een kolonie van zo'n 30 zeehonden ligt hier op zijn gemak zich wat te stretchen of een ochtendduikje te nemen. Een haas vindt het ook interessant. En de zeehonden houden dat goed in de gaten. Een eenzame zeehond ligt een eindje verderop met zijn staart te flapperen. Genieten.

Koffie uit de kan aan de picknicktafel en verder stappen weer. Een enkele trekker. Klei. Een maf kunstwerk met 13 roestige palen. Wat meer boerderijen bij elkaar bij een coupure. Een openbaar toilet en twee ons tegemoet wandelende vrouwen. Zij wandelen een Gronings Pronkenpad (?) en komen uit deze regio. Wij hebben nog een lange terugreis te gaan en aarzelen of we Bad Nieuweschans zullen halen.Nee, beter van niet. We stoppen bij de florissante bushalte van Kostverloren. Inderdaad rijdt de bus er maar 1 keer per dag en we gaan daar niet drie uur op wachten. Maar kijk, een bordje wijst naar een Rustpunt en camping op 100 meter. Hier kunnen we vast vragen hoe we een regiotaxdi kunnen bellen. De eigenaar Marc lacht ons vierkant uit. Regiotaxi? Dat is maar de vraag of die nog bestaat. Na een blikje icetea verzekert hij ons dat hij persoonlijk een heel goede taxi kent. En prompt zitten we in zijn oude rode Peugeot en brengt hij ons de laatste 8 kilometer naar station Bad Niueweschans, precies op tijd voor de trein die 1 keer per uur gaat. Superaardig!

De grand finale van het Nederlands Kustpad deel 3 houden we tegoed ;-)

Delfzijl - Termunten (16 km)

 Gelopen op donderdag 2 september 2021 met Emmeke

Vroeg op pad, want onze treinreis naar Delfzijl duurt langer dan naar Parijs. Waar we half juni eindigden lopen we nu door de kunstpoort voor station Delfzijl. Een zakje keuteldropjes voor tegen de hoest in de winkelstraat gescoord en op zoek naar de markering.

Wat een industriestad is Delfzijl. Het Dollardgebied staat bol van de scheepswerven, chemische industrie, windmolens, pijpleidingen en afvalverwerkingsbedrijven. Zeesluizen en oude goederenspoorlijntjes. Uniek. Bij landschap de Weijerd is daar onverwacht een oud ANWB-bordje. Die laad ik op bij de app Bord in Beeld. Kunst is er ook op de weg. Bij Oterdum steekt een hand omhoog uit de zeedijk ter nagedachtenis aan het kerkje dat werd gesloopt vanwege de dijkverhoging.

De eindeloze vergezichten van Groningen vervelen niet. En wat een verrassing dat er dan ineens weer bewoonde wereld is met een opgeknapt plaatsje: Termunterzijl. dat overgaat in Termunten. Dit is ons eindpunt van vandaag al. De kerktoren en dus de pastorie is en gevonden. Na een visje bij de remise doen we een rondje om de kerk en ook ín de kerk. Een buurvrouw moedigt ons aan om de toren te beklimmen. Een steile trap in een donkere toren langs een tikkende klok en met uilengevaar. Hoe eng wil je het hebben. Maar wel uitzicht op Duitsland!