Rondje Marken (6 km)

 Gelopen op zondagmiddag 23 augustus 2020

En daar lopen we zomaar ineens met zijn 3-en. De ergste hittegolf is voorbij. Eindelijk. En dit oer-Hollandse plaatsje is door beiden nooit bewust gezien. Voor mij is het ook de eerste keer dat ik de vuurtoren van dichtbij zie. We waaien zowat van het pad af. Een wezel schiet weg achter de brandnetels. Voor hoeveel geld gaan wij ook de brandnetels in?

De watersnoodramp in 1916 hier was de aanleiding tot de aanleg van de Afsluitdijk.Een enkel bordje markeert hoe hoog het water destijds stond. Met de harde wind van vandaag is dat best voor te stellen.

Na Marken bezoeken we ook nog even Volendam voor een verse kibbeling.

Blaricum -Eemdijk (14 km)

 Gelopen op zaterdag 22 augustus 2020 met Wendeline

Vier wandelingen in één week! En totaal verschillende landschappen. Vandaag een randje hei/bos, een villawijk en de polder.

Altijd erg leuk om ergens de snelweg af te slaan waar ik nog nooit eerder geweest ben. Dat geldt voor Eemdijk waar we auto 1 neerzetten en elkaar treffen. Het startpunt van vandaag bezocht ik nog recent met de vorige etappe op het Zuiderzeepad. Nu laten we het terras van De Eendracht voor wat het is en gaan direct op stap. Een schaap staat in de weg, mindful grazend. De hei bloeit. Het hondengehalte is weer enorm, hoewel Ollie van de hardloopvrouw niet de kwaadste lijkt.

Uit het bos zijn we direct bij de rietgedekte villa's van Blaricum en later Laren. Het is vandaag open expositiedag in diverse tuinen. Er staan trouwens ook opvallend veel kleinere mooie huisjes in deze buurt. Na het viaduct van de A27 strijken we neer in Eemnes bij café Eemland op het terras. De ober kijkt ons niet aan en denkt later dat ik al een nieuwe gast ben. Nou ja.

In de polder moeten we onze boterhammen goed vasthouden. De kaas vliegt er tussen uit.  Er zijn even wat spetters en later - met het pontje al in zicht- een plensbui. Daarna schijnt de zon weer vrolijk verder. En wat een heerlijk windje hadden we deze wandeling in de rug. Echt nog even flink genoten vlak voordat werk en studie en alles weer opstart vanaf vanavond!

Emmerich - Kleve (17 km)

 Gelopen op vrijdag 21 augustus 2020 met Nico

Spoorzoeken. Railrestanten van destijds zoeken in het landschap. Dat is één van de trekkers vandaag. En dus doen we het traject Kleve- Emmerich van het Noaberpad. Vanwege OV  is het handiger om van Emmerich naar Kleve te lopen. 

In de miezer starten we op een overdekt terras aan de oever van de Rijn: Kaffee mit Kuchen. Langs de kade verlaten we Emmerich en belanden op de langste hangburg over de Rijn van heel Europa. Hij wordt geverfd, dus is in de steigers. Er zijn ook werkzaamheden aan de andere kant van de Rijn richting Griethausen. Dat komt nu wel heel slecht uit. Er is wel een omleidingsroute goed gemarkeerd. We maken nu heel wat extra meters en zien toch niet de oude spoorbrug, waar deze wandeling om begonnen was. Spijtig. Het is.

In drukkende warmte lopen we langs hoogstaand mais. De klok slaat 12 bij Warbey. Valk virbij het mooie gebouw van de Euregio vinden we een bankje in de schaduw. En daarna wijken we bewust af van de route, om toch op het voormalig spoorpad te komen. Kaarsrecht is deze weg naar Kleve. En toch nog met cultureel erfgoed in de vorm van staande bielzen.

In Kleve is het zoeken naar het officiële eind- en startpunt van het Noaberpad. We vinden het niet. Ook wel beetje jammer. We beschouwen de fontein met een duif die zich erin wast, als mooi eindpunt. Met ijsje.

 

Stramproy - Thorn (18 km)

 Gelopen op woensdag 19 augustus 2020 met Emmeke

Laatste etappe van het Grenslandpad! We lopen hem oost-west, vanwege OV-logistiek. Hoe heerlijk is het om in alle vroegte op te staan, thee en koffie geserveerd te krijgen bij je Limburgse Courant. Buiten loeien de koeien. Thorn is ontwakend. De rugzak op en wij stappen het vlonderpad op dat half vermolmd is. De grote grazers staan hopelijk op veilige afstand. Met natte voeten bereiken we de overkant van het grashooiland en zijn al in België. We lopen fout waar de weg overgaat in een zandweg. Dus met een extra ommetje komen we weer op de route. Opvallend vandaag: we komen minstens vijf loslopende oude mannetjes tegen.

Het mais staat hoog en is verdord. De zon begint alweer te branden. De akkers worden met chemicaliën besproeid en achter de hoge schuttingen wordt vast ook met chemicaliën geprutst. Varkensboerderijen stinken naar bedorven ham. Maar we overleven Neeritter en Molenbeersel. Niet in het minst door een paar aardige kapelletjes waar we op adem komen. Hier is schaduw en wat stoelen. Lang leve de BVO-tjes.

We willen niet weer fout lopen, want Schiphol moet wel gehaald vandaag ;-) Vlak voor de grens lopen we nog weer langs wat explosiegevaarlijke terreinen, maar dan is toch Stramproy in zicht. We strijken neer op het terras en vieren de afronding met een stuk kersenvlaai. Terwijl het erelid van de schutterij  begeleid wordt naar de kerk, vangen wij een wesp en blikken wij terug op een groots avontuur. Wat een pad!