Mantinge - Orvelte (18 km)

 Gelopen op zaterdag 24 februari 2024 met Wendeline

Om half 9 trotseer ik de modder en haal de ontbijtmand in het eethuis. In onze Bosbes heeft Wendeline de tafel al gedekt, cq de Ikea-kruk al neergezet. We laten ons huisje brandschoon achter en geven de broodmand terug aan het schoonmaakmeisje.

Het Drenthepad weer op! Eerst een saai stuk fietspad, maar al snel de hei weer op. Her en der moeten we omlopen of teruglopen, over schrikkeldraad heen en langs blaffende honden, maar verder heel ontspannen ;-). We spotten kabouters aan een high tea. Een uitgebreide stop in Westerbork, bij de bakker. Onze twee bestellingen worden op een briefje geschreven, maar toch nog het verkeerde geserveerd. Weer op de route komen we drie wandelvrouwen tegen die ons moed inspreken om een stuk hier over te steken. Hun schoenen zijn nog net niet doorweekt. Onze cursus heipolspringen van gisteren wordt beloond met een kudde wachtende Schotse Hooglanders..

En - ja dit is toch echt zo- we ontmoeten twee vrouwen die met hun auto zijn vast komen te zitten in de modder nabij het houten pad van Theodoor. Wij gaan hulp halen in Orvelte. Maar de man die "dit altijd doet"(?) heeft een begrafenis. Ook de vrouw van de edelstenenwinkel kan ons alleen maar doorverwijzen. De man in de rolstoel die vrijwilliger is bij de Orvelte Boerderij snapt onze nood en slikt de helft van zijn verhaal in. We geven het op, we kunnen geen hulp vinden. Maar daar rijden de twee dames in de auto ons voorbij en "draaien" hun raampje open: ze zijn gered door drie andere mensen (die wij ook hadden aangespoord tot hulp: "zijn jullie mensen die die anderen in nood willen helpen?") Ook die drie komen we tegen als we het Jan Kruis museumshopje uitkomen lopen. The heroes. 

We wachten schuilend voor de regen op de bus bij bushalte Wiet. Wordt vervolgd!

Gees - Mantinge (17 km)

 Gelopen op vrijdag 23 februari 2024 met Wendeline

Met de auto naar Zwolle P&R en vanaf daar samen doorreizen. In Gees weer zoeken welke kant we op moeten. Het is grijs, maar niet koud. Maar wat is het op de weilanden en in de bossen nat, nat, nat. Vandaag en morgen worden helse dagen, waarbij we regelmatig rechtsomkeert moeten maken, omdat de hoeveelheid water op de route te groots is om er overheen te springen. We worden behendig in heipolspringen.

Sneeuwklokjes, krokussen en ook al narcissen te zien. En weinig mensen in de uitgestrekte natuurgebieden. Vandaag beginnen we pas na 13.00 uur met wandelen. De enige stop is een bankje in Nieuw-Balinghe. Deze etappe is uitstekend gemarkeerd, ware het iet dat we dus regelmatig van de route af moeten wijken. 

Bij natuurkamperterrein Vosseheugte staat Tralalunawagen De Bosbes voor ons klaar. Door het modderige weiland lopen we er op af. Het toilet zit niet in de wagen, maar in een losse 'badwagen' ernaast. Maar: er is een restaurant! Met Jetses aan de wand delen wij hier twee hoofdgerechten.

 

 

Dirkshorn - Nieuwe Niedorp (18 km)

Gelopen met Emmeke op woensdag 14 februari 2024

Hoor de wind waait om het tiny house. Het ontbijt wordt geserveerd en je kunt ons weer niet betrappen op een ochtendhumeur. We gaan op pad en nemen de routevarianten voor de wandelaar met hond. Hiermee vermijden we de natte grasdijken. Een koffiestop in Oudkarspel (met extra koffie uit de thermoskan en op de grond). Het meisje van de bar neemt verbaasd een enorm boeket aan van de bloemenkoerier. Valentijnsdag!

We steken een spoor over em moeten hier eigenlijk een kilometer graspad lopen. Maar het ziet er zo onaantrekkelijk uit. Vooral door de schuifelende wandelaar voor ons met zijn wilde viervoeter. We dubben en dralen, maar besluiten toch om te draaien en een andere route te kiezen. Goede keus, want vanaf de overkant zien we de twee weer dezelfde weg terug nemen.

 De bollenvelden zijn verregend. Dat geldt ook voor de aardappelvelden en de koolvelden. Wij zijn nog net niet verregend. Maar de Ierse pub in Verlaat komt geen minuut te laat. De bui barst los als wij aan onze lunch zitten. Een leuk plaatsje trouwens dit: een wit bruggetje, wat bootjes, twee straten en we zijn het dorp alweer uit. De provinciale weg zien over te steken blijkt nog een klus. En waar loopt nou toch het pas: achter de bushalte? Naast het fietspad? Toch de grasdijk op?

Het is echt een toeristische easy route vandaag. Meer pauze dan stappen. Het dorp Nieuwe Niedorp blijkt een langgerekt lintdorp, met het ene voormalige pand naast het andere voormalige pand: raadhuis, wagenmakerij, postkantoor etc etc. De bushalte is gelukkig niet voormalig. Het transferium is ons einddoel van vandaag. We zingen alle songs van JCS terwijl we op de bus wachten. What's the buzz, where's the bus. In april vervolg van dit heerlijke pad met weidse uitzichten.

Bergen aan Zee - Dirkshorn (27 km)

 Gelopen met Emmeke op dinsdag 13 februari 2024

Mijn laatste LAW starten, want alle andere heb ik al gelopen! Vroeger dan vroeg op weg. Lang wachten op Alkmaar, maar dan staan we toch op het strand van de Noordzee. Hoe lang geleden is dat. Schuimkoppen, wind in de rug, wuivende duinhalmen en een enorme leegte voor ons. We lopen de eerste kilometers waanzinnig te genieten> zo'n andere natuur dan waar we ons vorige LAW in november eindigden (Noaberpad). Het lopen door de duinen is even later een even groot feestje. Die donkere kleuren van de struikjes, de gouden pluimen, het witte zand... En de schittering van water, veel water. De wandelpaden zijn her en der ondergelopen, dus we banen ons een weg van pol naar pol. Met veel inspanning bereiken we een bankje. Het volgende bankje staat onder water! Even later lopen we door de dennenbossen en loofbomen richting het klimduin van Schoorl. Abrupt is dan de duinenrij afgelopen en start de polder.

We duiken een restaurantje in voor een kop koffie. En even later lopen we monter verder in Schoorldam, waar het pad parallel loopt met het Streekpad West Friese Omringdijk. Een graspad pal langs het Noord-Hollandkanaal, waar weg gelukkig geen zwemles krijgen. Een miezertje valt op ons neer, maar we kunnen schuilen in de buurt van een uitkijktoren. De laatste 10 kilometer gaan over asfaltpaden tussen kleddernatte velden. De geur van kool dringt de neusgaten binnen. Op het land rode en witte bladeren en stronken van gekapte boerenkool. De karakterkilometers zijn weer begonnen. Daar zien we de kerk van Dirkshorn aan de horizon. Daar moeten we wezen. De groene deur van het pand zoeken en aanbellen.. Ja, we zitten goed. Het Tiny House staat klaar, en de hot tub gaat opgewarmd worden. Op 12 vierkante meter kunnen wij prima bivakkeren. We laten pizza's aanrukken met extra veel knoflook voor het huiselijk gevoel. Op blote voeten lopen we over het zeiknatte buitentapijt naar de hottub. Het dak kan eraf :-) een weldaad voor de spieren.