Kiltunnel Dordrecht - Willemstad (36 km)

Gelopen op maandag 25 juni 2018 met Wietske (route en stuk van deze route)

De Vierdaagse nadert, dus we gaan een extra lange wandeling doen. Komt ook goed met de OV-verbinding. De reistijd blijft fors. Maar we mogen niet klagen: de OV staking is uitgesteld. We kúnnen dus in elk geval op pad  vandaag.

De etappe begint met een hilarische primeur: op ons langeafstandswandelpad zit een verplicht stuk roltrap! Dat is nog eens makkelijk op gang komen. Eenmaal boven uit de Kiltunnel, pakken we draad op waar we ruim twee weken geleden nog maar waren gebleven. 

Zwieperdezwiep, door hoog gras en bijna uitglijdend over schapenkeutels. De grasdijk is lang. Bij gehucht De Wacht komt een mannetje met stok speciaal zijn voordeur uit voor een babbeltje met ons. Hier lijkt de tijd echt te hebben stil gestaan sinds de jaren 50. Vervallen schuren, en zo ver van de bewoonde wereld. Bij Strijensas is al iets meer reuring. Maar op maandagmorgen is café Nooitgedacht toch echt gesloten, evenals het jachthavenrestaurantje. Dan maar bij de ophaalbrug op een stenen bank lunchen. En daar komt ook het stel weer aangelopen dat het Floris V pad doet in 16 aaneengesloten dagen (inclusief vier rustdagen).

Na Strijensas komt een fantastisch stuk natuurgebied met een kolonie lepelaars in een voormalige polder. De zeehondenplaat ontdekken we helaas niet. Via de Buitendijk ende Bomendijk lopen we een kaarsrechte weg naar Numansdorp. Een verlaten friteskar in de berm. Aan weerszijden van de weg staan de aardappels op het veld. Dit is dus de Hoeksche Waard. Een heel nieuw stuk Nederland voor mij.

In Numansdorp is dan toch een hele winkelstraat met allerlei horeca. Bij een delicatessenwinkel zit achterin een lunchroom met de naam ‘de Verleiding’. Hier gaan we voor een fruitsmoothie. We gaan op pad voor de laatst 12 kilometer. Het is struinen langs het Hollands Diep, een weg banend door brandnetels. De zon brandt genadeloos op onze niet ingesmeerde halzen..

Het lawaai neemt toe, want we lopen nu parallel aan al het verkeer over de Haringvlietburg. Maar wat doen onze voeten en benen het goed!  Aan het eind van de brug hebben we een prachtig uitzicht op de Volkeraksluizen. Het lijkt Madurodam wel. We laten ons vertellen dat het grootste  binnenvaartsluizencomplex van heel Europa is!

De laatste 2 kilometer naar Willemstad gaan door een luguber bos. Maar Willemstad zelf is dan weer heel leuk. Hier wil ik nog eens naar terug en dan wél zitten op een terras aan de haven. Nu lopen we over de vestingwallen naar bushalte Steenpad. Een keer per uur vertrekt hier de bus naar Roosendaal. We hebben het goed uitgekiend en hoeven maar een kwartiertje te wachten. Over een aantal weken hopen we hier weer te starten voor het vervolg naar Steenbergen. Nu eerst thuis zien te komen en in de zomer genieten van de Vierdaagse als deelnemer en supporter.

Naarden-Bussum - Hilversum Sportpark (25 km)

Gelopen op vrijdag 15 juni 2018 met Wendeline (route en deze route)

Wat hangen er veel vlaggen met schooltassen uit. Dat vieren wij graag mee.
En dan te bedenken dat de Nederlandse vlag in de oorlogsjaren jarenlang verborgen werd...
Op de route van vandaag passeren we diverse stoepstenen met verhalen over Joodse families die zijn vermoord in de concentratiekampen.

Midden in het centrum van Hilversum staat een monument met een steen uit de groeve van Mauthausen, meegenomen door Bill Minoc. Dat raakt ons. Mij, omdat ik de heer Minco hier ooit over sprak. En Wendeline, omdat zij de steengroeve in Mauthausen bezocht.

Onderweg praten we over veel meer en genieten van de stadsparken en de hei. De stop is eetcafé Samen in Hilversum. Topdagje wandelen, dat we hard nodig hadden.

synagoge in Bussum

nu al bloeiende hei

voormalig politiebureau Hilversum Dudok

Monument Mauthausen

Dordrecht Stadspolders - Dordtse Kil (20 km)

Gelopen met Wietske op vrijdag 8 juni 2018 (route)

Beetje zuur is het wel dat de zon pas doorbreekt als we in de trein naar huis stappen. Maar ja, de verwachte plakkerigheid is dan weer niet half zo erg als voorspeld. En natuurlijke mini-druppeltjes waren vandaag een aangename vernevelaar.

Op Koningsdag waren we geëindigd in Stadpolders. Nu lopen we weer verder, volg achter een hondenuitlater en een hardloper. Aan de overkant zien we de Biesbosch en horen we de koekoek weer. Bij Kop aan het Land nemen we plaats bij huiskamercafé Fluitekruid voor kruidkoek en appeltaart. Wat een rustgevende plek, met utiizcht op het pontje over de Nieuwe Merwede.

Even later is de rust verdwenen. We meppen de muggen van ons af wanneer we door de grienden lopen. Het is hier dan ook erg erg nat, benauwd en schaduwrijk en er staat geen zuchtje wind. Maar we mopperen niet en gunnen onszdelf een extra stop bij de theetuin even verderop. Corsicaanse muntthee wordt Koreaanse muntthee. En dat heb ik geweten: het ruikt en smaakt naar natte schoenen.
Maar mopperen doen we niet, dus genieten we hier onder de parasol van de geluiden van de papegaai.

Nu gaan we de Dordtse polder in over een paar fietspaden. Recht toe recht aan met in de verte lichte industrie. Het geruis van de populieren is prachtig. Wanneer we bij de Dordtse Kil komen nemen we de laatste stop aan een picknicktafel. Boot Johnny komt net voorbij.
Op ons gemak lopen we de laatste kilometer naar de bushalte. Wat een bof: de bus komt er net aan en we struikelen niet over de vangrail.
Binnenkort vervolg!

Oudeschild - De Cocksdorp (20 km)

Gelopen op zaterdag 2 juni 2018 met Petra (route)

Vandaag blijkt er ook een ommetje rondom Texel te zijn, dus er zijn nog 500 andere wandelaars. Gelukkig lopen die erg ver verspreid en niet over al "onze" paden. Onverwacht breekt de zon niet door en blijven we in de miezer lopen. Dus poncho en regenbroek aan en de wandelgids in een boterhamzakje. De krentenbollen en knijpers scoren we nog even in de jachthaven van Oudeschild.

Aan de dijk wordt flink gewerkt (droge voeten op de dijk ...is de leus), en wij lopen voort met natte sokken. Even zwaaien naar de boerderij van Ineke. En dan in de sloot een lepelaar zien slobberen! Lammeren die verkouden zijn, en biddende wad-en weidevogels (dat moet een grutto zijn!).
Het is heerlijk uitwaaien. In het Cafeetje in Oudeschild doen we de koffie. En in een speeltuintje van de camping Prins Hendrik eten we de boterhammen op. Het is even bikkelen naar ons einddoel. Van vriendelijke Texelaars mogen we de veldflessen bijvullen met echt Texels water, ahum uit de Waterleidingduinen.

In De Cocksdorp is ook het eindpunt van de 500 andere wandelaars, dus de overdekte terrassen zijn vol. Wij doen nog een souvenirshop aan en kopen bij de PLUS onze maaltijdsalade voor straks in de trein. De Texelhopper is weer zo betrouwbaar als een Zwitserse klok. En dus hebben we de boot van 17.00 terug en begint pas weer in de trein in Den Helder met een telefoontje onze aflevering van TV serie Deen... Het zal nog laat worden vanavond. Maar deze tweedaagse hebben we binnen.