Zwolle- Dalfsen (26 km)

Gelopen op dinsdag 28 februari 2017 met Emmeke (route en deel van deze route)

We gaan het Overijssels Havezathepad weer op met een tweedaagse. De overnachtong in het klooster in Dalfsen mocht niet lukken. nu hebben we geboekt bij hotel Mooirivier, ten oosten van Dalfsen. Wat kilometers meer, daarom vertrekken we op tijd.
Een treffen op een station is een genoegen sinds er piano's staan. Nu speelt een kleuter op haar allerbest: "Sorry Boef, jij blijft thuis, jij moet passen op het huis".
De bus naar Berkum is er binnen twintig minuten. Langs de Campherbeeklaan, even zwaaien naar de peuterspeelzaal,  en dan pakken we de route weer op.

We zitten gelijk in de natuur. De bomen zijn nog kaal, de eerste katjes verschijnen. Her en der een plukje sneeuwklokjes. Maar vooral: modder. Dat wordt er niet beter op wanneer het begint te spatten. De poncho's gaan aan en daar glibberen we door de moddersporen rondom de Wijthmenerplas, waar baasjes roepen dat hun hond moet komen, en waar pitbulls niet luisteren naar hun baasjes. Wij vinden dit niet leuk. Het verlaten golfterrein met gesloten wc's heeft een troosteloze aanblik. We verkneukelen ons daarom op een warme kop koffie met wat lekkers bij Truckerscafé (Wie is) De Mol. Zes andere dames hebben hier ook hun heil gezocht. We nemen een lange pauze, een tweede bakkie en beslutien de route ietjes in te korten door niet de lus langs havezathe Soeslo te nemen.  We zien nog genoeg havezathes vandaag en morgen: de Horte, den Berg, Arendshorst, het Laer en  Kasteel Eerde. Vraag ons niet met foto's welke welke is, daarvoor stappen we te hard door. Mooi zijn ze wel!

We vinden dit een mooi stuk Nederland omdat bossen en boerderijen/weilanden elkaar zo afwisselen. De daken zijn rietgedekt, wat we ook al zo veel zagen in de Weerribben. Wat ganzen hier, een ezeltje daar, een hooiberg en wat kruiwagens: onthaasten is hier niet moeilijk.
De volgende stop is op station Dalfsen. Wat een gezellige plek om rustig thee te drinken met uitzicht op de Arriva-treintjes. Ondertussen behandelen we een scheenbeenblessure, maar dat mag de pret niet drukken.
De laatste 10 kilometer van vandaag liep ik al eerder, maar omdat het toen een heel ander seizoen was herken ik er nauwelijks iets van. Bij Hessum nemen we de short-cut en koersen af op de Vecht. Via een naargeestige camping vol meuk komen we bij onze prachtige eindbestemming: Mooirivier.
We durven er haast niet naar binnen met onze modder-outfit.

Heerlijk gegeten (na een changer  met hakjes uit de rugzak) en ongeneerd TV SBS6 gekeken: Zijn de duurzame ondernemers en ouders van dochter Lelie woonachtig op de camping naast ons??

 

 

 

Delft- Schiedam (20 km)

Gelopen op zaterdag 18 februari 2017 met Emmeke  (route)

We lopen het Groene Hartpad in omgekeerde richting. Vandaag gaan we niet Delft centrum in, maar lopen het stadje uit richting zuiden. De gracht hier is net Leiden. Vanwege de mist is het (extra) moeilijk te oriënteren. Als er in een park dan ook nog loslopende pitbulls zijn, is het dus niet meer dan normaal dat we in het park verdwalen en even later ongemerkt weer bij ons beginpunt staan.

Koud is het niet, de handschoenen kunnen weer uit. Als we voorbij Den Hoorn (dank u wel, kapper, dat u een toilet heeft) zijn wordt het pas echt mooi. Rietpluimen, zwanen, knotwilgen, sneeuwklokjes, ganzen, een valkje, het lijkt het Overijssels Havezatenpad wel. Na twee uur doorstappen pauzeren we bij een metalen picknicktafel. Vitaminedrankje en stroopwafel erin en daar gaan we weer. Hmmm, de dop van mijn flesje gaat niet meer dicht.

De A4 over, waar niet veel verkeer rijdt. Door de mist hoor je de auto's al helemaal niet. Schipluiden houden we aan onze rechterhand. Hier liep ik al eerder met Annemieke het Grote Rivierenpad. Er zit een steentje in mijn schoen. Ik buk en daar druipt het vitaminedrankje uit mijn fles over mijn broek. Jakkie.

Het stuk langs de vaart is geweeeeldig mooi. We lopen op een dijk. Zou het uitzicht ook mooi zijn als het helder weer was, of zouden we dan de flats van Vlaardingen al veel eerder hebben gezien?  Roeiers met houten spanen, een trekpontje dat wij helaas niet hoven te nemen, de tijd heeft hier stil gestaan. Bij Vlietzicht lijkt de tijd ook stil te staan wanneer we onze bestelling hebben gedaan bij de tattoo-vrouw..Gelukkig hebben we mooi uitzicht, er staat een boom voor het raam. Even contact maken met de afdeling Houten, die ook geniet van de hobby-zaterdag.

Een broodje met Noorse zalm en een gebakje met slagroom verder, gaan we weer in de benen. Nu is het nog maar 5 kilometer naar ons eindpunt: halte Harreweg in Schiedam. Nogmaals de A4 over en met modderpoten gaan we de tram in. Onze cooling-down is een tram- en metrotrip via Rotterdam naar Leidschenveen. Daar doe ik om 16.30 uur nog een ommetje om de vaart. Nu wel handschoenen mee...

Dag fuut

Schaarsbergen - Kröller Müller Museum (14 km)

Gelopen op vrijdag 10 februari 2017 (deel van deze route)

Eigenlijk zou ik vandaag een andere etappe lopen van het Veluwse Zwerfpad, maar mijn wandelmaatje moet helaas verstek laten gaan. Dan kies ik een route wat dichter bij huis.
Om 11.15 uur koop ik mijn entreekaartje bij Schaarsbergen, ingang Hoge Veluwe. In de wintermanden blijk je korting te krijgen met je museumjaarkaart. 
Deze ingang nam ik al eens eerder, toen ik naar Otterlo wandelde. Nu gaat de dagvariant naar Hoenderloo, maar ik heb al besloten om maar tot het Kröller Müller Museum te lopen, en daar met een witte fiets terug te rijden naar Schaarsbergen. Misschien komen die 5 kilometer van het museum naar Hoenderloo nog een andere keer. Nu is het te ver, want....er ligt een sneeuwdekje. Wandelpaden zijn glibberig.

Ja, en daar loop ik dan. Toch stevig doorstappend, maar vast voornemens niet uit te glijden. In geen velden of wegen is er een andere wandelaar te bekennen. Al helemaal geen fietser, want de fietspaden zijn spekglad. In in de sneeuw wel sporen van herten en gewoel van zwijnen. Het is leuk spannend hier! Het wordt iets minder leuk wanneer de markeringen onduidelijk worden. Ik bestudeer mijn kaartje zo goed mogelijk en heb ook nog een extra kaart van de Hoge Veluwe bij me, maar kan het toch niet helemaal zeker vinden waar ik me bevind. Zoals zo vaak komt er juist dan een echtpaar met GPS mijn kant opgelopen. Opgelucht loop ik even later een bospad in om de route na 500 meter weer op te pakken.

De wolken zijn bezwangerd van sneeuw. Heet dat niet zo? In elk geval is het best donker, alsof het al schemert. Aan een besneeuwde picknicktafel drink ik een kopje thee uit de thermoskan. Ik zie een klein beetje op tegen de terugreis om de fiets. Wanneer ik op de kaart kijk, zie ik dat ik het beste de weg voor auto's kan volgen. Ik mis weer een markering en kan nu wel snel lokaliseren waar ik wél ben. Dan besluit ik om ook wandelend alvast de autoweg te nemen. Het uitzicht is er niet minder om. En maar een enkele auto rijdt door het park.

Het is bijna alsof ik op een andere planeet ben, of in de Oostvaardersplassen ofzo (wil ik ook nog steeds een keer heen!). Het (grof en fijn) wild laat zich helaas niet zien op deze koude dag. Maar evengoed is het heel speciaal om hier in mijn eentje te stappen. Bij Monsieur Jacques berg ik mijn wandelboekje op en ga naar het museum in. Om er direct aan de achterkant weer uit te gaan richting Beeldentuin. Mijn doel is de jardin email. Hij is in onderhoud. Via een enge draaideur verlaat ik het museum via de achteruitgang. Nu sta ik vrijwel direct bij de Koperen Kop. Ik heb keus uit honderden witte fietsen. Allemaal met kinderzitje. Geinig gezicht.

Het is nog een uurtje flink doortrappen op het heuvelachtig terrein. Het is prima te doen nu ik de autoweg volg. Om half vier ben ik weer bij de parkuitgang. Trots en voldaan.

Lage Mierde - Bladel (23 km)

Gelopen op donderdag 2 februari 2017 met Wietske (route)

Eigenlijk is deze etappe van het Brabants Vennenpad 20 km, maar direct bij de de start raken we het spoor bijster. Daardoor lopen we een rondje om de camping De Hertenwei. Heel dom, want hier zijn we vorige maand gewoon geëindigd. Boekje en GPS verletten niet dat wij straal de verkeerde kant oplopen. Nou ja, gelukkig doen we vandaag "maar" 20, dus dan kan die drie km er ook nog wel bij.

Vandaag zijn het vooral zandpaden die we bewandelen. Mooi is dat toch altijd. Brede wegen door het bos, lekker verend onder de zolen. In het natuurgebied De Utrecht houden de grote grazers zich op afstand. We zien ze niet, alleen hun sporen. Het bankje staat op een perfecte plek met uitzicht op de Brabantse Vennen: dit is ook de foto op de voorkant van de routegids.

De warme koffie komt pas in Netersel bij feestzaal cafetaria D'n Driesprong. Biljartkeudozen staan hier uitgestald als vioolkisten. Een ware competitie is aan de gang, met een breed publiek. Wij gaan voor de kersenvlaai, maar die blijkt nog bevroren van binnen. De peper op het tafeltje is houdbaar tot 2011, en het plastic plantje is wel erg sneu. André Hazes is een beetje verliefd. Desalniettemin hebben we er een prima stop.

Daarna loopt de route niet meer door een natuurgebied, maar door enkele gehuchten via landwegen. Een roofvogel gespot en een zwerm ganzen. Fris als een hoentje zijn we rond half 4 in Bladel. De auto staat nog mooi voor de oprit. Volgnede maadn vervolg. Dan misschien wat meer kleur in de  natuur..narcissen??

Hulsel