AAN HET LOPEN
LAW 14 Groot Frieslandpad (gelopen: Bergen aan Zee - Nieuwe Niedorp)
LAW 8 Zuiderzeepad (nog te lopen: Afsluitdijk)
SP 6 Drenthepad (gelopen: Beilen - Orvelte)
SP 9 Westfriese Omringdijk (gelopen: Hoorn - Wervershoof)
SP 15 Oosterscheldepad (gelopen: Kruiningen- Bruinisse)
SP 18 Biesboschpad (gelopen: Geertruidenberg - Werkendam)
SP 19 Elfstedenpad (gelopen: Oenkerk - Molkwerda en Workum- Bolsward)
Wandelen buiten de binnenstad van Amsterdam, gegarandeerd onregelmatig (gelopen: Amstelveen - Arena, in Noord, Oud-West en van Erasmuspark tot De Nieuwe Meer)
Trage Tochten Utrecht (gelopen: nr 1, 2, 3, 7, 8, 9, 11, 12 en 14)
Trage Tochten Veluwezoom (gelopen: nr 4, 8 en 9)
Trage Tochten Utrechtse Heuvelrug (gelopen: 3, 4, 5, 7, 13 en 15)
Walk of Wisdom (gelopen: Stevenskerk- Nederasselt)

AFGELOPEN
LAW 1-1 Friese Woudenpad (2021-2022)
LAW 1-2 Pionierspad (2020-2021)
LAW 1-3 Floris V pad (2016-2018)
LAW 2 Trekvogelpad (2012-2013)
LAW 3 Marskramerpad (2014)
LAW 4 Maarten Van Rossumpad (2011-2013)
LAW 5-1 Nederl. Kustpad Hoek v Holland - Sluis (2017-2018)
LAW 5-2 Nederl. Kustpad Hoek v Holland- Den Helder (2013)
LAW 5-3 Nederl. Kustpad Stavoren - Bad Nieuweschans (2020-2022)
LAW 6 Grote Rivierenpad (2012- 2014)
LAW 7 Pelgrimspad (2015-2016)
LAW 9-1 Pieterpad (2011-2012)
LAW 9-2 Pieterpad (2011-2012)
LAW 10 Noaberpad (2019-2023)
LAW 11 Grenslandpad (2018-2020)
LAW 12 Overijssels Havezatenpad (2016-2017)
LAW 13 Hertogenpad (2014- 2015)
LAW 15 Westerborkpad (2017-2019)
LAW XVI Romeinse Limespad (2018-2021)
LAW 17 Waterliniepad (2017-2021)

SP 1 Streekpad Winterswijk, Scholtenpad (2020)
SP 3 Streekpad Nijmegen (2011)
SP 4 Waddenwandelen Schiermonnikoog (2014), Texel (2017-2018) en Vlieland (2019) en Terschelling (2020-2022)
SP 5 Brabants Vennenpad (2016-2018)
SP 7 Krijtlandpad (2021)
SP 8 Graafschapspad (2016-2019)
SP 9 Stelling van Amsterdam (2018-2019)
SP 10 Maas-Niederrheinpad (2013-2016)
SP 11 Hanzestedenpad (2013-2016)
SP 12 Groene Hartpad (2015-2018)
SP 13 Utrechtpad (2013- 2014)
SP 14 Maas-en Peelliniepad (2013)
SP 16 Veluwe Zwerfpad (2014- 2017)
SP 17 De Brabantse Wal (2020-2021)
SP 21 Betuwepad (2022-2023)
Wandelen buiten de binnenstad van Nijmegen, Urban Walking-serie Gegarandeerd Onregelmatig (2020)
Trage Tochten Nijmegen (2020-2022)

NOG TE LOPEN
SP 2 Twentepad
SP 4 Waddenwandelen Ameland en Borkum
SP 20 Noardlyke Frieske Woldenpad

donderdag 26 april 2012

Beesd - Leerdam (16 km)

Gelopen op donderdag 26 april 2012 met Wietske (route)

Ik loop de route van het Grote Rivierenpad in hink-stap-sprong. Waar ik vorige week eindigde in Tiel, spring ik nu naar Beesd om van daar 16 kilometer te wandelen richting Leerdam. Terwijl Wietske nog een wegwerptent bij de Lidl koopt, wacht ik in de auto bij station Beesd. Er staan nog 3 auto's op de parkeerplaats. Het regent. Het station ligt afgelegen. De wandeling begint met een stuk aanlooproute voorbij Marienwaerdt. Aanleiding van deze tocht vandaag, is dat de bloesem wel eens op zijn mooist zou kunnen zijn in de Betuwe. Of dat echt zo is, betwijfelen we. Door de harde wind - ook nu waait het kracht 4 of 5- is veel witte bloesem al weggeblazen. De roze bloesem is soms al uitgebloeid, of staat een enkele keer nog in de knop.

Evengoed blijkt het een prachtige wandeling. Gedeelten liep ik vorig jaar met de Rode Kruis Bloesemtocht. Over kronkelende dijkjes met witte lager gelegen dijkhuizen: Lingedijk, Molendijk, Dorpsdijk, Langedijk. Bijzonder fijn om hier op een donderdag te lopen, en niet tussen horden fietsers en motorrijders in het weekend. Er zijn trouwens toch wel veel andere wandelaars met het Grote Rivierenpadboekje in de hand. Op een gegeven moment lijkt het net of we bij de voorkant van het boekje zijn: kleurige blommen, wit en geel, met water op de achtergrond. Ik kan me voorstellen dat mensen hier graag wonen of een tweede huisje hebben. Zo lieflijk, met een picknicktafel onder de fruitbomen en een bootje aan de oever. Wat schapen, kippen en een poes.

In Rumpt (lijkt ons een goed woord voor inzingoefening voor de buikademhaling) is de horeca niet te vinden. De koffie drinken we daarom bij snackbar De Smulmuis in Rhenoy. Enfin: niets is wat het lijkt. In de shabby keet, krijgen we als eerste gasten verse koffie. We vertrekken als er net een buitje valt. Maar dankzij de rode poncho is het weer snel droog. Het idyllische etablissement Lingezicht in Acquoy lopen we dan maar voorbij... We hebben al een paar keer een stoet rood/paarse vrouwen op de fiets zien rijden. Tot ons grote geluk zien we hen na Fort Asperen vanaf de sluis aan de overkant zitten. Ze zijn er aan het picknicken. Nadat we eerst per abuis de Voorstraat al door zijn gewandeld (en dus weer terug moeten), passeren we dit opvallende gezelschap aan de Oranjewal. Het blijken alle dames van de Red Hat Society. Zij zijn van de Chapter uit Boxtel . Deze vereniging, overgewaaid uit Amerika, bestaat uit 50 plus vrouwen die niet van zeuren houden. Er is een hiërarchie van queen, lady, gravin, etc. Ze doen elke maand een leuk uitje. Vandaag huren ze fietsen en bezoeken het glasmuseum. Hun motto wordt beschreven in een rijm van Jenny Joseph: 
Waarschuwing

Wanneer ik oud ben ga ik paarse jurken kopen
en zal daar ook een rode hoed bij doen
Dat staat me niet, maar ik zie mezelf al lopen
en ik verspil mijn staatspensioen
Aan drank en handschoenen met knopen

Op maffe muilen loop ik door de warenhuizen
en graai baldadig gratis monsters bij elkaar
Ik druk op bellen tot mijn oren suizen
Ik ratel met met stok langs stalen buizen
en als ik moe word zit ik op 't trottoir

Geen regels kunnen mij nog overbluffen
Ik reken af met mijn beschaafde jeugd
Ik ga op sloffen door de plassen plenzen
Ik jat bloemen uit de tuin van vreemde mensen
Opvallen wordt voor mij een deugd
En ik ga ook proberen om te tuffen.

De Red Hat Society lijkt ons een grote inspiratiebron voor een nieuw boek van Renate Dorrestein. Wij zullen de eerste lezers en luisteraars zijn.
Het laatste stuk Lingedijk is knalgeel van het koolzaad. Prachtig paadje langs het gemeentehuis van Asperen met aan de overkant Leerdam. Kijk, bij café De blauwe (!) hoed, was ik met de zussendag. Ik heb heel de Red-hat-beweging niet nodig dankzij mijn lieve zussen. Bij het Veerhuys nemen we nog een verse jus/ warme chocomel, voordat we via de Zuidwal naar het station lopen en op de trein stappen terug naar Beesd. Dit willen we wel vaker.

Rumpt



Molendijk



Acquoy


Asperen

Asperen

Asperen


Oude Zuiderlingedijk

Leerdam

dinsdag 24 april 2012

Montfort - Sittard (27 km)

Gelopen op zondag 22 april met Wendeline en Aafke (route)

Kwart over 8 aan het ontbijt, waarbij we gelijk de lunchpakketten smeren. Omdat de gastvrouw de andere gasten naar Sittard brengt (zij gaan naar Valkenburg lopen), lopen wij eerst 1,3 km voordat we bij het startpunt van vandaag zijn. De klokken beieren in Montfort, de honden slaan aan, en de hanen kraaien nog maar eens als we langs hen lopen. Langs het kasteel van Montfort, een ruïne.

Met aspergevelden aan onze linkerhand en bos aan onze rechterhand maken we de eerste kilometers. Bij het bosven Kranenbroek een korte pauze. Maar zodra er een hond op me springt, en het baasje niets zegt en alleen maar haar hond op de foto zet, verkassen we maar weer. Jammer, was een mooi plekkie. Geen wonder dat hier zoveel hondenuitlaters zijn. Behalve het feit dat het zondagochtend is, zit hier om de hoek De Trouwe Vriend. Ik zag het op het kaartje in het Pieterpadboekje, maar leg nu pas de link.

Regen en zon wisselen elkaar af. Warm is het niet. In Slek schuilen we in de kapen, die er nog maar jaar of tiens midden in de woonwijk staat. De deurklink is en slak als dank voor de dorpsbewoners die de bouw ervan financieel mogelijk maakten. Een paar van die dorpsbewoners ontmoeten we in het plaatselijk cafe annex broodjesbezorger. We verstaan geen woord van wat ze zeggen.

De vermoeidheid begint nu wel toe te slaan bij mij. Het is Wen, die vooral de kaart leest. Ik volg. Op de Rootterweg richting Duitsland krijgen we nog een hagelbui op ons hoofd. Gelukkig is er een schuilhut. Er schuilt een gezin op de fiets. Drie minuten later is het weer droog. Het stuk Duitsland door boerengehucht Isenbruch is niet lang. Hier zien we ook richtingbordjes voor Santiago. Ja, het pelgrimgevoel wordt weer versterkt. Ook door zwabberbenen en voeten die op eieren lopen. Langs de langste (!) beek van Nederland, de Geleenbeek, mogen we naar Sittard lopen. Een heel landelijk smal graspad pal langs dit snelstromende beekje (de eenden genieten ervan) brengt ons tot in het centrum van Sittard.

We hebben nog net energie over voor een eindsprint om bij het station flesjes drinken te kopen, voor we in de trein richting Roermond stappen. 27 km is een behoorlijke tippel. Veel hoogteverschil was er niet. Dat komt pas de laatste twee etappes!? Wel heel wat glibbermodder, en koude regenbuitjes. Maar we hebben het maar weer gedaan. En er van genoten: weg van de dagelijkse beslommeringen, alleen maar om je heen kijken en het pad volgen. Het is iets verslavends. Dat je werkelijk even buiten de wereld staat, blijkt wanneer ik bij mijn eindstation door Nico wordt opgehaald.
-Nog iets gebeurd? 
-Een treinongeluk met 120 gewonden en het kabinet is gevallen. 
-Haha! 
-Nee, echt!
















maandag 23 april 2012

Swalmen - Montfort (23 km)

Gelopen op zaterdag 21 april met Wendeline en Aafke (route)

Ik ben maar één van de vele Pieterpadwandelaars. Toch voel ik me - door de 413 kilometer die ik nu al heb afgelegd- ook een beetje een echte pelgrimsreiziger. Het doel is de St. Pietersberg, en die komt met nog 83 kilometer te gaan rap naderbij. Maar daar moet ik wel wat voor doen! Dit weekend staat 23 + 27 km gepland, met een overnachting in het Pelgrimhuis in Montfort. Toen ik in januari boekte, wist ik niet dat ik deze week de griep zou hebben. De koorts is vrijdagavond wel weg. Kan ik toch gaan wandelen, ondanks dat ik niet naar mijn werk ben geweest? Een moreel dilemma, waar een pelgrimreiziger geen last van heeft. Ziek, zwak of misselijk; de reis gaat door.

Goed, dan ga ik. Met extra vitamines en paracetamol in de rugzak. En Aaf en Wen om me op de been te houden. En als het niet gaat, stop ik. Maar wie weet hoe ik de finish van de Vierdaagse heb gehaald, weet dat stoppen een optie-op-papier is. Zeker in het gezelschap van twee lieve vriendinnen. In Swalmen wachten ze me op. Zij hebben ook al een hele trip erop zitten. Waar de één een winterjas met sjaal aanheeft, heeft de ander een zomerwandelbroek en lichte regenjas aan. Tja, met het weer kan het alle kanten op. Er is aardig wat regen voorspeld. Uit voorzorg heb ik (corrigeer: heeft Nico) wat routekaarten gekopieerd en in een plastic hoesje aan mijn hals hangen. Ja, deze kleuter gaat op schoolreis.

De wind levert in elk geval schitterende wolkenluchten op. Ondanks ons gekeuvel missen we geen afslag. Langs Boukoul, en kasteel Hillenraedt. Bij de ergste bui staan we als pinguïns (zonder ei op de voeten, maar met een broodje in de hand) achter een dikke eik. Als de zon weer doorbreekt is de broek zo droog gewaaid. Veel onverhard deze dag, dus lekker modderig. Bij een volgende bui schuilen we met twee andere wandelaars onder een viaduct. Daarna komen we bij St Odilienberg, met prachtig gelegen basiliek, 1 van de 22 van Nederland. Wat me gelijk nieuwsgierig maakt naar de andere 21. Ken ik er daar meer van? Dat is thuis zo gevonden via google.Een klooster of kerk wordt niet zo maar basiliek, dat bepaalt het Vaticaan. In dit geval is de reden dat deze abdijkerk voor St Odilia een belangrijk bedevaartsoord was in verband met oogziekten.

Zoals zo vaak op het Pieterpad, is er geen tijd en gelegenheid om de dingen écht te bezoeken, want de wandeling moet verder. Het is per slot geen toeristische wandeling. Het gaat er toch ook om kilometers te maken, zij het wel in mooie omgeving en langs "pittatoreske" plaatsen. Om toch iets van de couleur locale op te snuiven, doen we een uitgebreide stop bij café Smeets voor koffie met abrikozenvlaai en blok cake (stukje spons om het zweet af te vegen, volgens de café-man).

Als we weer verder in de bossen lopen, word ik gebeld door Adeline van het Pelgrimhuis. De gastheer is ziek en ligt te bed. Of we nog opgehaald willen worden in Montfort, zodat we de laatste anderhalf kilometer naar de B&B niet hoeven te lopen? Ja, laat ik maar op dat aanbod ingaan. Ik ben toch nog niet topfit. Al gaat het wandelen vandaag boven verwachting! Een half uur later bij de bosrand roept iemand vanuit een auto: Ben jij Cécile? Ja, hoor. Dat is dus Adeline. Maar ze snapt dat ik niet ter plekke instap, maar eerst keurig de laatste 500 meter met mijn wandelmaatjes naar het officiële eindpunt van deze etappe wil lopen. Een pelgrimsreiziger gaat niet sjoemelen of de kantjes eraf lopen, natuurlijk. Dus stappen we bij de Rabobank in Montfort pas bij haar in de auto.

"Thuis" hebben we even het rijk alleen bij de houtkachel, terwijl Adeline nog twee wandelaars oppikt. Het blijken twee gezellige vrouwen, net als wij helemaal passend in het Pieterpad-profiel: wonend in de Randstad, jaar of vijftig, houden van lezen en filmhuisfilms, getrouwd en oudere puberkinderen, taal gestudeerd en werkend in de zorg. Zij lopen twee a drie driedaagsen per jaar en zijn nu een jaar of drie met het Pieterpad bezig. We hebben een genoeglijke en lekkere avondmaaltijd (broccolisoep, rijk belegde pizza om door te knippen en twee puddingen). En ik knoop drie filmtitels in mijn oren: "Evet, I do" , "Sous les Sables" en "The best exotic Marigold hotel". 

Om half 11 lig ik mijn bed en -ondanks mijn (waar mogelijk ingehouden) gehoest en gesnotter- slapen we alle drie goed.



















zaterdag 14 april 2012

Ochten -Tiel (14 km)

Gelopen op zaterdag 14 april 2012 (route)

Het komt goed uit dat Vera pas vanmiddag om 13.15 uur hoeft te voetballen, uit in Woezik. Dan kies ik een wandeling die ik in de ochtenduren kan lopen. Ik parkeer de auto rond de klok van 9 bij station Tiel. Helemaal vergeten dat ik hier op het stationsplein ooit bij een collega thuis ben geweest. Hij woont er vast nog, gezien de moestuin en de glas-in-lood afbeelding voor het raam. Wat een prachtige plek om te wonen, pal tegenover het station.

Bus 45 brengt me in 20 minuten in Ochten, bij de brandweerkazerne. Vandaar is het ongeveer 14 km lopen van het Grote Rivierenpad terug naar Tiel CS. De bloesem staat nog steeds vooral in de knop, al is er meer kleur dan vorige week. Het schijnt trouwens een dramatisch perenjaar te worden, door de strenge en late winter.

Hoewel je ook vlak langs de Waal kunt struinen, houd ik de verharde Waalbandijk aan. Wat veiliger. En op asfalt is een betere oefening voor de Vierdaagse. Ik neem weer veel foto's, want wat valt er weer veel moois te zien. Vooral al die lammetjes. Als ik een filmpje van ze probeer te nemen (maar je zult zien dat ze dan juist niet huppelen en springen en kwispelen), passeert een boer op de fiets me: " Da's toch het mooiste wat er is: dat jonge spul."

De dijk slingert, en in de bermen bloeien boterbloemen, paardenbloemen en madeliefjes. Schapen blaten, ganzen gakken, hanen kraaien en rottweilers (uit een kennel achter een gammel hek) blaffen. In de verte de windmolens van de A15.

De Prins Willem Alexanderbrug is lang. Het schip 'Harlingen' vaart er net onderdoor. Het dek wordt schoongespoten. Aan de overkant loop ik al snel in Wamel. Hier heb ik goede, zij het vage, herinneringen aan, omdat tante en nichtjes er vroeger een tweede huisje hadden. In het dorp wordt wat geklust op de erven en in de tuintjes. De plaatselijke horeca is helaas nog niet open; alleen de ramen worden er gelapt. Toiletbezoek lukt pas bij het Veerhuis. Het fietsvoetveer wacht op me. Donkere luchten waaien over. In Tiel loop ik via de Maartenskerk terug naar het station. Van allochtone wijkbewoners vang ik flarden op van een Russische woordenwisseling: ni pravda! Het winkelcentrum laat ik voor wat het is: ik ben mooi op tijd om naar de voetbalwedstrijd te rijden.


Waalbandijk bij Ochten


Waalbandijk
Prins Willem Alexanderbrug

Waal vanaf Prins Willem Alexanderbrug

Wamel

Wamel

Wamel
Wamel

Wamel


Voetveer Wamel - Tiel

Voetveer Wamel - Tiel