Callantsoog - Den Oever (45 km)

Gelopen op 30 en 31 augustus 2013 met Petra (route dag 1 en route dag 2, )

Als ik een tweedaagse heb gepland, vind ik het spannend hoe de weersomstandigheden zijn. Al valt er met regen en wind ook te genieten, toch hoop ik stiekem dat het weer meevalt. Eind augustus lijkt een gunstige periode als je dit in mei plant. Maar evengoed herinner ik me Uitmarkten waar ik verregend onder een plu stond te kleumen. Petra en ik hebben dus de regenjassen (en regenbroek) mee nu het er naar uit lijkt te zien dat we een zwaar bewolkt weekend zullen krijgen.

Wel, deze blijven twee dagen lang onderin de rugzak. We lopen zo dicht bij de kust, dat bijna alles overwaait. Strakblauwe luchten, mooie wolkenpartijen en welgeteld vier spatjes regen tellen we. En die laatste vallen als we onder de parasol zitten in de tuin van Petra's ouders in Hippolytushoef.

Veerweg ten zuiden van Van Ewijcksluis

Veerweg ten zuiden van Van Ewijcksluis

terras hotel en eetcafé Van Ewijcksluis

links Oude Veer, rechts Amstelmeer

Maar niet alleen het weer maakt dit weekend tot een succes. We nemen al wandelend het leven samen door. En dit keer ook een stuk stiltewandeling - langs de Boezem van de Zijpe- die ons goed doet. Wat op de kaart zo'n saai traject lijkt (zeker dat van Callantsoog langs Anna Paulowna naar Van Ewijcksluis) blijkt een mooi poldergebied. Inderdaad geen bloeiende bloembollenvelden meer, maar genoeg te zien: stukje hei vlakbij Callantsoog, wat sluizen en een vlotburg, vlinders, rietpluimen, (veel te veel) ganzen, windmolens, kerktorens: door de rechte wegen hebben we vergezichten. En Petra weet over elk gehucht wel een feit, verhaal of herinnering te vertellen. Leuk is dat.

Het wandelen zelf gaat probleemloos. Met koffie, (goede!) appeltaart en gedroogde abrikozen houden we het energiepeil op goede hoogte. Een tonic-moment in de namiddag en een visje in de avond maken het compleet. Wanneer het duister invalt lopen we net over de dijk met aan de ene kant het Oude Veer en aan de andere kant het Amstelmeer.

Callantsoog

Boezem van de Zijpe

Anno 2012, Kneeskade tussen Oudesluis en Kleine Sluis

Boezem van de Zijpe of Hooge Oude Veer

Waar eens de golven het land bedolven, ruist nu een halmenzee

Een overnachting bij Vrienden op de Fiets maakt een tweedaagse extra leuk. Hoe wordt de deugd 'gastvrijheid' vorm gegeven op het logeeradres? Elke gastheer/ -vrouw heeft zo zijn eigen stijl hierin. Vlakbij van Ewijcksluis belanden we om 20.30 uur op een voormalige boerderij, waar we - al in het donker met fladderende vleermuizen bij de hooischuur- een rondleiding krijgen over het bedrijf. Een gesprek over verleden en heden en toekomst van de bewoners. Een schone kamer met goede bedden. En bij het ontbijt een lekker stuk meloen.

Amstelmeerdijk voor de Haukes

Stroe

Zicht op Oosterland, bij Vatrop

Wieringerschip in Den Oever

Begin van de Afsluitdijk, eind van het Polderpad

Op dag twee lopen we langs het Amstelmeer over de dijk met schapen. Wat heb ik al een eind gelopen vanaf Hoek van Holland! We smeren ons in met zonnebrand en nemen het ene na het andere overstapje. We komen nu op het echt oude Wieringen. Ik koop Wieringerkoeken voor Petra's ouders, waar we gezellig in de tuin een lunchpauze houden. En daarna voorbij Stroe dan toch echt de Waddenzee! Bij de kleiput Vatrop staat de ideale picknickbank. Met zicht op Texel, met de geur van de zoute zee en het geluid van de wind om je oren. Top. Het laatste stuk over basaltstenen naar de vriendelijke vissershaven van Den Oever. En dat we dan 55 minuten op de bus moeten wachten en het meer dan vijf uur duurt voor ik weer thuis ben, nou ja, dat is dan maar zo. Deze twee dagen neemt niemand ons meer af!

Rondje Plasmolen (13 km)

Gelopen op donderdag 29 augustus 2013 met Annet (route)

Drie uur reizen per trein -met koffie en boek bij de hand- om dan met een wandeling te kunnen beginnen, heeft zo zijn charme. Maar nog geen tien minuten met de auto en dan van start kunnen gaan, is mij vandaag ook zeer welkom. En dan nog wel voor een rondwandeling, zodat er geen logistieke problemen zijn op te lossen.

Deze etappe van het Maas Niederrheinpad is namelijk met een doorsteek van 1,5 km via het Streekpad Nijmegen een rondje geworden. We lopen dus in vertrouwd gebied. Er zijn toeristen die van heinde en verre naar dit mooie stuk bos en heide komen. Nou, die toeristen zien we vandaag niet. Met uitzondering van een paar terrasgangers bij 't Zwaantje. Wat een stilte op de Mookerhei en op de Sint Jansberg. De markering moeten we goed in de gaten houden, omdat het streekpad Nijmegen dezelfde rood-gele stickers gebruikt. En ook het Pieterpad loopt hierlangs.

De hei staat in bloei en de bladeren zijn nog groen. Een enkel spinnenweb verraadt dat de herfst nadert. Maar dit is nog echt een zomerwandeling, die ik met korte broek had kunnen wandelen. Koeien liggen in de schaduw achter het klaphek en staan sloom op wanneer wij toch echt willen passeren. Meer avontuur is er niet op de route. Gewoon genieten van het bos.

En nou maar hopen dat Annet de smaak te pakken krijgt voor de Vierdaagse! Morgen en overmorgen heb ik een tweedaagse. Zonder bos. En met drie uur reizen per trein: het polderpad van Callantsoog naar Den Oever. Korte broek en koffie mee.

Maassluis - Hoogvliet (24 km)

Gelopen met Wietske op donderdag 22 augustus 2013 (route)

Tijd voor de tweede etappe van het Grote Rivierenpad. Zelfde aanvliegroute, en nu gewapend met GPS. De markering schijnt matig te zijn, lees ik op wandelblogs. Het pontje naar Rozenburg is makkelijk gevonden. Bij de horeca aan de overkant naar het toilet en de waterfles vullen. Koffie namen we al in onze treinen. En later op de route hopen we nog wel iets tegen te komen.

Helaas. Dat blijkt er niet te zijn. In de gids staat wel wat vermeld bij Geervliet en Heenvliet, maar daar is niets van terug te vinden. En om nou gratis koffie te gaan drinken in de Albert Heijn die we passeren, vinden we een brug te ver. We lopen trouwens over heel wat bruggen. Imposant past meer bij dit landschap dan mooi. Fabrieken, containerschepen, asfaltwegen. Maar opeens dan toch groene bossages met brandnetels en bramen en de grote verrassing: Zwartewaal. Wat een pittoresk plaatsje. Scheve gevelhuizen, een kippenveldje voor het oude gemeentehuis. Maar waar is iedereen??? Alleen een tour-for-life- technicus komt voor ons zijn huis uit.

Ondanks de zonnebrillen en zonnebrand in de rugzak zien we geen straaltje zon vandaag. Maar ook de meegebrachte regenjas is maar 5 minuten aan. Het is klam en bewolkt, en het miezert muizespatjes waar je niet nat van wordt. Op een stuk dijk houden we een uurtje stiltewandeling. Ook fijn. Daar worden de schoenen wel nat van het gras. We klauteren soepel over gladde oversteekjes en begroeten her en der wat nieuwsgierige schaapjes. Ook stil bij de gevangenis trouwens.

De wandeling gaat in ranking omhoog door de laatste twee kilometer pal langs de Oude Maas. Over vlonders en slingerende wegen in het getijdenlandschap: de Vissersgriend. Om vervolgens uit te komen bij oerlelijke hoogbouw van Hoogvliet. We vragen de weg naar de metro, want die staat niet op de ingevoerde route op de GPS. We hebben trouwens mooie statistieken. Maar dat is erg bijzaak.

                                        

Zwartewaal

Zwartewaal

Vissersgrient vlak voor Hoogvliet

Oude Maas bij Hoogvliet

De Zilk - Haarlem (20 km)

Gelopen op zondag 18 augustus 2013 met Uschi (route)

Met miezer wacht ik op Uschi bij station Hillegom. De intercomstem vertelt dat er vandaag geen treinen tussen Haarlem en Leiden rijden, maar bussen. Dat is niet zo erg. De logistiek heb ik toch wel rond voor vandaag. We gaan met bus 90 naar De Zilk, lopen tot aan Overveen en gaan dan per trein naar Haarlem en nemen dan de bus naar Hillegom. Moet lukken, toch?
Ja, en zelfs nog sneller. Want de NS bus neemt ons mee tot aan de Zilk bij het viaduct van de N206.

Even een toegangskaartje voor de Amsterdamse Waterleidingduinen kopen en de waterflessen vullen en daar gaan we. Kletsend lopen we de eerste kilometers, twijfelen vervolgens of we geen aanwijzing gemist hebben, en lopen weer terug. Ok, we hebben niks gemist dan kunnen we weer de andere kant op. Beter opletten!

Om ons heen komen we vandaag minstens tweehonderd hardlopers tegen. Alleen, in tweetallen, al dan niet met muziek op de oren. Wij gaan vandaag niet voor het hardlopen, maar voor het wandeltempo. Ook wandelen is goed voor het gemoed. En zeker met goed weer. De zon breekt door. Weg met de regenjas, en de zonnebrillen op.

Voor mij is het gebied niet nieuw, maar ik geniet er niet minder om. Piepkleine padjes op het pad. En we zien veel hertjes: ze springen de weggetjes over of grazen wat onder de bomen. Alleen, in tweetallen, al dan niet met gespitste oren.

Het is groen vandaag: zowel het heldere water in de kanalen, het sappige gras en mos, en het blad aan de bomen. Al kleurt een enkel blad al weer geel... Uschi weet de namen van veel planten, leuk is dat.

Een boterham op een bankje. En op een volgend bankje een blaar constateren. Met reserveschoenen uit de rugzak is ook dat probleem weer opgelost. En de koffie komt bij De Duinrand in Zandvoort.
Helemaal goed.

Aan het eind van de middag zijn we bij de rand met Haarlem. Vanaf daar heb ik een ander keer al gelopen door het mooie centrum naar Overveen, dus nu kunnen we doorsteken naar station Overveen. Voldaan ploffen we neer in de trein. Superdagje!

Oploo - Sint Anthonis (11 km)

Gelopen met Nico op zondag 11 augustus 2013 (route)

Deze etappe van het Maas- en Peelliniepad is de slot-etappe. Ik heb hem bewaard voor augustus, omdat het traject over de hei van de Ullingse Bergen voert. Nou ja, bergen... We zijn net drie dagen terug uit de USA, en hebben daar wel hogere bergen gezien. Gelukkig genieten we ook van dit Hollands natuurschoon weer. Elke plas nomen we een creek, en de eekhoorn een squirrel. Een prullenbak is een berenkast en een beekje een gevolg van een flood.

We horen een roofvogel een piepend geluid maken vlak bij ons. Er zijn veel mensen op deze route, omdat het midden in een recreatiegebied is met campings en huisjesparken. Maar die lopen alleen het rondje hei. Wij komen in de omliggende bossen niemand tegen. En behalve een schaapskooi en een schuilhut is er geen bebouwing.

Het is maar goed dat we begonnen zijn met de fietstocht vanaf de parkeerplaats bij de Ullingse Bergen naar ons startpunt: boerderij de Christinehoeve. Want als we na twee uur uitgewandeld zijn, en net weer in de auto zitten, barst de onweersbui los.

Een compliment voor de volunteer die dit pad markkert. Het is zo duidelijk als ik nog nooit heb meegemaakt, alsof de verfstreken nog moeten drogen omdat hij/zij een kilometer voor me uitloopt.