Gelopen op vrijdag 25 maart 2022
Quality-time aan het begin van het weekend. Een tochtje van ongeveer twee uur. Startend bij Maria in een soort Lourdesgrot achter een heg bij de Rosa di Limaweg. Halverwege een verkoelende tonic op het terras bij het Honigcomplex. En eindigend bij de tunnel van station Nijmegen.
Gelopen op vrijdag 18 maart 2022 met Wietske
Start bij de rotonde bij Buren. En direct op de grachtbrug ANWB-bordje 1. In het prachtige stadje is de grootste dichtheid aan ANWB-bordjes die ik ooit zag. Allemaal in prachtige staat, dus ik laat mijn project Bord in Beeld even voor wat het is. Dan liever even naar binnen bij Koffie en Kunst.
De markering van het Betuwepad volgt hier namelijk grotendeels die van het Grote Rivierenpad. Grote delen van deze etappe liep ik dus al eerder: half mei 2012, en diezelfde maand ook op landgoed Marienwaard, in de sneeuw met Wietske januari 2013, en op 30 april 2013 toen Willem Alexander tot Koning werd gekroond.
Nu zing ik niet het Wilhelmus bij het gemeentehuis. We lopen Buren uit langs het ene bekende plekje na het andere. De wind ligt vandaag, en daardoor is het zeldzaam zacht lenteweer. Op een betekenisvolle plek pauzeren we voor de thermosbeker koffie met uitzicht.
Forsythia, lammetjes, fruitbomen met knoppen die voorzichtig opengaan, we nemen alles perfect waar.
Aan een rietstengel hangt een heel klein hondje. En het gehalte motoren op de Appeldijk is nul komma nul. Wat een cadeautje, deze wandeling.
Gelopen op donderdag 17 maart 2022
Gewoon omdat het kan.Een ommetje over de Zevenheuvelenweg, Holthurnsche Hof, en beginnen en eindigen bij de parkeerplaats onderaan de Duivelsberg. Hiermee voltooi ik trage toch nummer 2 uit het boekje Trage Tochten Nijmegen.
Gelopen op vrijdag 11 maart 2022 met Wendeline en Alette
De werktelefoons mee en toch op pad. De drie prachtige horeca-stops aan de start/ finish en onderweg slaan we alle over. Desalniettemin er lekker uit. De jassen mogen uit. Narcissen in bloei en kalfjes in de wei. Af en toe komen we markering tegen van Het Westerborkpad, Trekvogelpad en het Utrechtpad. En toch lijkt het weer allemaal als onbekend. Mooie herinneringen bij kasteel Baarn.
We lopen nul meter fout, maar wel een paar meter dubbel om te checken of we nog wel op de goede weg zitten. Wat een brede bospaden hier. Vorstelijk. Dus naast elkaar lopen met zijn drietjes lukt vaak ook nog.
En een berceau herkennen we nu ook.
Gelopen op woensdag 3 maart 2022 met Emmeke
Ontbijt in de ontbijtzaal om de hoek. Alvast de rugzakken mee, maar toch maar terug naar de kamer na afloop. Het ei gaat mee.
Om half 9 - na een gesprekje met de plaatselijke snoeier- verlaten we de Vesting. Wonderschoon. Weer de zandpaden op. Koffie op een bankje in de zon. Het Winschoterdiep over? O nee, het is nog steeds Kanaal Ruiten Aa. Wat een rust en ruimte hier, tot over de horizon aan toe.
Bij Sellingen lijkt even een horeca-ding open, maar toch niet. Even zoeken bij het openluchtzwembad, maar toch weer de oever van Ruiten Aa gevonden. Met het oranje water. En een man met rode rugzak voor ons. Stop op een heuveltje achter een hekje.We nemen de shortcut over de Dennenweg. Even wordt het wat natter op de oever, maar we kunnen verhoogd lopen op het kale maisveld. We volgen de provinciale weg drie bushaltes lang en stoppen bij halte Roepalerweg. Daar brengt het minibusje ons naar Ter Apel Centrum. Bij het parkeerterrein van de Coop hangen Oekraiense vlaggen en steunbetuigingen, voor de opvang hier in het AZC Ter Apel.We kopen er nog even wat drinken voor de lange terugreis: met de bus naar Emmen en daar via Zwolle weer huiswaarts.
