Nijmegen -Elst (18 km)

Gelopen met Emmeke op zondag 31 maart 2019 (route en deel van deze route - in omgekeerde richting)

" Ben jij Marianne?"Een vrouw op wandelschoenen en met dagrugzakje spreekt mij aan. Terwijl ik ontken zwaait in de verte een ander vrouw met met rugzakje en wandelschoenen naar mij. Maar deze ken ik! We gaan niet naar de Kiss and Ride, maar stappen de andere kant uit langs het Kronenburgerpark.

Nijmegen wordt wakker, al dan niet me het boekenweekgeschenk in de hand. Echt wakker worden wij bij de Honig-fabriek in het hippe café First Things Fist. Terwijl jonge gezinnen hier blokkentorens bouwen en om laten vallen, genieten wij van de koffie en cappucino. Voor ons staat de dag van Elst op het programma.

De opgang van de nieuwe brug vinden lukt, zij het niet via de officiële beschreven route. En gelukkig gaan we er ook op tijd weer af. Ik zou bijna het parcours van de Stevensloop of Bruggenloop aanhouden.. Dan lopen we op d eilanden in de Waal. De skyline met de Stevenskerk blijft mooi. En natuurlijk ook het zicht op de spoorburg en de oude Waalbrug. Dat Nijmegen echt een stad is van wandelaars en hardlopers is in dit Waalgebied overduidelijk.

Op de Waalkade -aan de Lentse kant-  staan twee ooievaars op hun nest. Prachtig. Voorbij Fort Lent vinden we de deur gesloten bij Sprok. Maar wat een ontdekking is Zijwinde aan de overkant! De wandelclub van Marianne (of is het de Jopopinoloukico-club?) zit hier ook uit te rusten.
We eten er een zalig broodJE En dan gaan we weer verder het Limespad op, direct de fruitboomgaard in. Wat geinig hier. Zeker nu de bloesem bloeit! Het pad kronkelt over graspaden, met een enkele Mechelse herder achter het hek.

Inmiddels lopen we in Bemmel met in de verte de torenspits.Je mag alleen in Bemmel wonen wanneer je een hond als huisdier neemt en hem elke zondag uitlaat op de route van het Limespad.
Via Ressen komen we in Elst. Een beeld van een mannetje met Elstar-appel staat vlakbij een voormalige (kleine) Romeinse tempel. Er wordt nu op geskeelerd, maar moeders vindt het heiligschennis.  Verderop bij de Grote Kerk heeft de grootste Romeinse tempel ten noorden van de Alpen gestaan. Maar dat ontdekken we de volgende keer, want bij het station haken wij af.

Buitenhuizen - Spaarnwoude (17 km)

Gelopen op vrijdag 29 maart 2019 met Guus (route)

Deze dag staat al lange tijd gepland. En hij kan doorgaan! Seinstoringen en ander leed trotseren we, en we staan om 10.00 uur bij het pontje Buitenhuizen. Weg met de stress en aan de koffie en cappuccino.Vliegtuigen vliegen over ons hoofd. We hadden vandaag aan de overkant kunnen starten, maar we willen absoluut het pontjes-gevoel hebben. Dus daar varen we over het Noordzeekanaal. Op naar de gele prullenbakken.

Deze etappe is denk ik de mooiste die ik tot nu toe van de Stelling van Amsterdam heb gelopen. Misschien speelt het weer mee, want het is de eerste zwoele lentedag met gele forsythia, bijtjes, futen en citroenvlindertjes. Maar ook de route zelf is top: het kronkelt over grasdijken, langs woonboten, verstilde plekken, en het kabbelend water van Mooi Nel. Een paardje in de wei, een poesje bij een fort. En de markering is zo goed aangebracht, dat we het boekje nauwelijks nodig hebben.

Het café van fort Bezuiden Spaarndam is weliswaar nog niet geopend, maar we zitten er toch goed op het terras. Vlak daarna zijn we bij het standbeeld van Hansje Brinkers, het jochie dat zijn duim in de een gat inde dijk stak en daarmee Nederland redde. Thuis zoek ik het verhaal van deze legende nog eens op. Zie https://historiek.net/hansje-brinker-verhaal-beeld/85618/

De echte horeca-stop doen we in Spaarndam bij De Toerist. Een verse jus en muntthee buiten in de zon, met uitzicht op een vijftal mannen die een baby-vleugel verhuizen de trap op en af.
De laatste kilometer passeren we de houten brug, die gelukkig inmiddels geheel gerenoveerd is.  Een eindpunt bij een station is ook altijd makkelijk voor de logistiek: dus vanaf Spaarnwoude stappen we zo de trein in, en niet de Ikea.

Bergen op Zoom - Horendonk (23 km)

Gelopen op 13 maart 2019 met Emmeke (deze route een stuk van deze)

En we gaan nog niet naar huis. Na het ontbijt met een ei van Don gaan we de bossen in. Langs de Stay Okay. Alle horeca zal vandaag op woensdag zijn gesloten. We proberen het toch even bij een campingreceptie, maar een pitbull doet me de deur weer snel sluiten.

Het boerenlandschap wordt afgewisseld met wat zandwegen tussen bomen door. Wat een dunbevolkt gebied is dit! We zien ook vandaag geen andere wandelaar. Wij vallen wel op met onze oranje regenhoezen, want inmiddels spet het behoorlijk. Daar zien we dan toch weer een grenspaal. En het is warempel even droog. Op het bankje ernaast doen we een korte stop.Een praatje met een hardlopende Vlaming.

We stappen weer door, want de kou kruipt in de benen. We gaan het spoor over. Twee kilometers zuidwaarts ligt station Essen, maar we nemen nog de lus via Nispen en Horendonk. We hebben geluk dat er in Nispen toch een restaurantje open is. Het biljart wordt er net gestofzuigd. Terwijl aan de overkant een begrafenisdienst wordt aangekondigd met klokgelui uit de grote kerk, zitten wij aan het raam tussen de heilige Mariabeelden. Een koffie met een chocolade-paaseitje maakt ons weer warm. Straks zal heel de kerk hier naar het café komen, menen we te verstaan uit de mond van de uitbaatster.

Maar dan zijn wij alweer op pad. De kopietjes in de plastic hoesjes houden het nog droog. We lopen langs het Grenspad en komen bij de kapel van Horendonk. Hier pakken wij het volgende keer weer op. Nu zoeken wij de bushalte, die verder weg is dan we dachten. Bij de kleuterschool... Maar gelukkig overdekt. Van de huizen worden we niet echt vrolijk, maar de inwoners wel van ons. In tien minuten zijn we op station Essen met een vrij gunstige verbinding naar Roosendaal: één maal p[er uur. Eén keer in de trein barst het onweer los. Dag Grenslandpad, tot mei, dan zijn we er weer!

 

 

Krabbendijke - Bergen op Zoom (28 km)

Gelopen op dinsdag 12 maart 2019 met Emmeke (route en deel van deze)

We zijn volledig geimpregneerd wanneer we onze tweedaagse starten. Met windkracht 6 in de rug lopen we vanaf station Krabbendijke het dorp uit richting Oosterschelde. Op de dijk waait het nog harder, dus het Oosterschelde windkracht tien gevoel is er onmiddellijk. Vandaag nul horeca op de route..
Vorige maand liepen de wulpen op het wad van de Westerschelde. Vandaag zijn er in de Oosterschelde geen vogels te spotten. Wel oesters.

De route volgt gewoon het water, dus het kan niet misgaan. Denken we. Enfin na een omloopje met steile beklimming van een talud komen we weer op de brug waar we zijn moeten.Tijd voor een broodje en wat warms uit de thermoskan.De benen niet uitgestrekt, want dan rijdt een vrachtwagen van Bakx ons over de voeten.
Ondertussen heeft het nog geen seconde geregend en is het uitzicht over het landschap van West-Brabant weids. We vinden het hier tot nu toe het minst mooi. Vorige etappe vanaf Terneuzen viel onverwacht mee, doordat we op kronkelige populierendijken liepen. Hier is het meer recht toe recht aan langs een enkele boerderij. Zo verlaten. Geknor van varkens daargelaten.

De bananenstop doen we bij een dijkhuisje ter nagedachtenis aan twee meneren ingenieuren.We beginnen onze benen te voelen wanneer Bergen op Zoom in zicht komt. De laatste kilometers gaan door het bos. Het is grappig te weten waar we uit zullen komen. In de B&B was ik al bij de afronding van het Floris V pad. Behoorlijk moe arriveren we er, waarna het direct begint te stortregenen.Bij Het Appeltje een pannenkoek gegeten en ijs met ijsblokjes. Morgen op tijd weer op.