De paden op, de lanen in.: Tiel - Geldermalden (21 km)

donderdag 17 mei 2012

Tiel - Geldermalden (21 km)

Gelopen op donderdag 17 mei 2012 (route)

Weer geen dauwtrappen voor mij deze Hemelvaartsdag. Maar wel de wandelschoenen aan. Geparkeerd in Tiel en vandaar de stad uitgelopen langs de Doodelinge. Eindelijk een klein hoentje gezien. De lucht lijkt wel geschilderd hier, met lichte penseelstreken.

Over de A15 en Betuwelijn en dan de Linge over bij Zoelen. Weer echt Hollandse taferelen met koeien en molens en grazige weiden. Kasteel Soelen heeft een slotgracht. Op het bankje leest een moeder en haar twee kinderen spelen met een grote tak. Via een losloopgebied voor honden richting Kerk- Avezaath. Mooi is een oud karrenspoor, dat ik een kilometer volg. Het kerktorentje van Erichem komt steeds dichterbij. Ik hoor een heli, maar zie dat het niet de gele is.

Diverse wandelaars komen mij tegemoet, sommige met hetzelfde boekje als ik in de hand. Buren is het plaatsje halverwege deze etappe. Prachtig stadje. Ik loop over de stadswallen, langs de molen. En als ik bij de kerk kom, klinkt er een helder en bescheiden carillon: Merk toch hoe sterck ....Uh, hoe ging het verder. Thuis gelijk opgezocht. De terrassen zitten vol, en het Oranjemuseum is open.

Via de tennisbaan van Buren en een bospark met veel duiven, loopt het pad door Natuurreservaat de Put van Buren. Een poel, een graspad, gekwaak van kikkers. Als je alleen loopt, hoor en zie je nog meer. Maar het is ook wel wat enger. Want aan de sporen te zien hebben hier in dit weiland veel koeien gelopen. En ja hoor, om de bocht zie ik ze staan. Weliswaar nog wel in de verte, maar bereik ik de duiker op tijd om links af te slaan? Nee, ik waag het niet. Ik kruip alvast 100 meter eerder onder het prikkeldraad. Die koe is mij veel te nieuwsgierig.

Langs een buitensport-boerderij waar ik lekker de kletterbaan/ survivalbaan voorbij mag lopen. Op de Hennisdijk veel fietsers. Via een grasdijk, de Hoge Maatsteeg, loop ik richting Tricht. Twee zwanen landen op het water een stukje voor mij. Als ik ze even later inhaal, schrikken ze van mij en stijgen op. De Assche Wetering is wel een heel verlaten stuk. Ik loop 2 kilometer op de slingerende grens van bouwland en drassig bos. Gelukkig is er nog 1 tractor bezig het gemaaide gras op hopen te maken. Een handzwaai van de boer. Na het oversteken van een provinciale weg, wordt het pad nog modderiger en drassiger. Ik zak echt even weg! Langs de Wetering kom ik dan toch echt in Tricht. En via de Lingedijk weer bij de spoorwegovergang van Geldermalsen, waar ik afgelopen zondag ook al liep. Ik zet er nog even een eindsprint in, want ik wil graag de trein halen.

Op de terugweg hoor ik op Radio 1 dat psalm 121 tot en met 136 voor pelgrims zijn. Ik zal ze eens opzoeken. "Ik hef mij ogen op naar de bergen vanwaar mijn hulp zal komen" zal er vast bij zijn. Die heb ik paraat dankzij Onder de Mimosa's van Sanne van Havelte.