De paden op, de lanen in.: Amerongen

vrijdag 11 mei 2012

Amerongen - Rhenen (19km)

Gelopen op vrijdag 11 mei 2012 met Ingrid (route)

Wat een buitenkans om na een ochtendvergadering op het werk samen met Ingrid het bos in te gaan. En wel voor mijn eerste etappe van het Trekvogelpad. Ook dit LAW-pad zal ik niet op volgorde lopen, maar net hoe het uitkomt. We zetten de auto bij het kasteel in Amerongen. Daar vertrekt net een bruidspaar per koets. Ja, daarmee is gelijk de sfeer van het dorp Amerongen gekenschetst: romantisch en een tikje sjiek.

We lopen achter het kasteel langs. En het is gelijk tijd voor de tweede romantische onthulling: Ingrid vertelt dat zij tien jaar geleden op de toren van de Amerongse kerk ten huwelijk is gevraagd. Met champagne! Haar man zal ons aan het eind van de wandeling, inmiddels met hun twee lieve blonde dochtertjes, ophalen bij station Rhenen. Ingrid vertelt na de romantiek ook een luguber verhaal. Aan de bosrand, waar we lopen, hebben vroeger drie galgen gestaan. Zodat vanuit het kasteel kon worden genoten van dit tafereel.

Wat is de natuur mooi. Na het onweer en de regenhoosbuien van gisteren ruikt het heerlijk in de bossen. Het pad is zompig. De blaadjes van de bomen zijn frisgroen. Het fluitekruid (nee geen ketelfluit) groeit hoog, en op de weilanden schitteren de boterbloemen. Rodondendrons (mooi woord voor galgje!) in knop, en blauwe regen en seringen in bloei.

Na het eerste stuk bos, steken we bij het pannenkoekenrestaurant in Elst de Rijksstraatweg over. Aan de andere kant gaat het verder het bos in. Ook een stukje naaldbos. Verder veel boskap, ter wille van natuurbehoud. Ook daar weet Ingrid wat meer van te vertellen. Leuk als iemand echt uit de omgeving komt van een wandel-etappe! Maar helaas blijkt het ook een nadeel te hebben. Omdat ze weet welke richting we globaal op moeten lopen, raken we per ongeluk van het pad op. We missen een rood-wit bordje en denken dat we de goede richting oplopen. Pas 1 kilometer later bemerken we dat we al een tijd geen markering meer hebben gezien. Dat wordt dus terug wandelen.

Bij Remmerden pakken we het goede spoor weer op en steken de Defensieweg over. De jeugdherberg van Elst staat er niet meer. Ik heb er goede jeugdherinneringen aan: een fietsvakantie langs zes jeugdherbergen met drie jongens en vijf meisjes toen we een jaar of veertien waren. Het pad stijgt, en zo kijken we uit op het gebied Kwintelooyen en even later een crossbaan. Hier ben ik met Nico en mijn schoonouders wel een paar keer geweest vanuit Veenendaal.

Ook hier missen we weer een afslag en moeten een stuk terug. De markering is echt een stuk minder dan het Pieterpad, dat ik vorige week afrondde. Er staan gewoon te weinig markeringen. Natuurlijk ligt het vast ook aan ons geklets. Twee jongens die de route oost-west lopen, weten we weg ook niet helemaal. Maar zij hebben dan ook wel een heel antieke Trekvogel-gids in hun hand. We passeren nog een huisje voor politiehonden in de buurt van Remmerstein. En wat een prachtige rode beukenlaan!

Na heel veel bospaden en -paadjes, waarbij we tijden niemand tegen komen, bereiken we weer een woonhuis aan de rand van Rhenen. Via een buitenwijk en het zwembad van Rhenen komen we in het centrum. Omdat vorige week het plaatselijk Oranjecomité de koninklijke familie mocht ontvangen op Koninginnedag, is het dorp nog geheel in rood-wit-blauw-oranje. We onderdrukken de neiging om rechtstreeks naar het station te lopen en nemen toch nog het ommetje onder de brug over de Rijn. Leuk om er eens een keertje onder te lopen in plaats van al die keren er overheen te rijden! Aan het eind komen Ingrids dochtertjes al op haar toegerend. En ze vertellen dat ze een armbandkraal voor moederdag als verrassing hebben gekocht en dat ze dit cadeautje stiekem onder hun bed zullen verstoppen!

Al met al was het een zalige voorjaarswandeling in een bijzonder mooi natuurgebied. Maar de markering was op sommige punten wel matig. Dat wordt extra opletten op het Trekvogelpad in het vervolg.