De paden op, de lanen in.: Doorn

vrijdag 25 mei 2012

Doorn - Amerongen (21 km)

Gelopen op donderdag 24 mei 2012 (route)

De Vierdaagse-organisatie adviseert om in alle weersomstandigheden trainingswandelingen te maken. Wie mijn blog doorbladert, ziet dat dat dit jaar heel redelijk is gelukt. Maar er zitten relatief weinig etappes bij waar ik het echt warm heb gehad. Daarom grijp ik vandaag mijn kans. Gisteren was het me echt té warm (en moest ik werken). Na de heftige onweersbuien van gisteravond en vannacht is het kwik gedaald tot 26 graden. Dus: ingesmeerd tegen de zon, labello op de lippen, twee volle waterflessen mee, extra dunne en absorberende wandelsokken aan, pijpen van de broek geritst, en geen rugzak maar een heuptas omgesnoerd. En hit the road.

In de gemeente Utrechtse Heuvelrug wordt druk gebouwd aan een nieuw gemeentehuis, dus de openbare parkeerplaats bestaat niet meer. Dan maar bij het winkelcentrum van Doorn mijn auto neergezet, en de blauwe schijf een paar uur vooruit gezet. Op hoop van zegen. Door de bouwput lopen lukt niet echt onopvallend, dus wijst één van de mannen me hoe ik wel moet lopen om op het Trekvogelpad te komen.

Het begint met een klein stukje bos bij Huis Doorn. De tuin is zo groot dat je het Huis Doorn nauwelijks ziet. Wel de rodondendronstruiken ervoor, en de hertjes eromheen. Uit het bos, loop ik een lange rechte boerenweg, De Pittesteeg. Als ik me omkeer zie ik de bekende heuvels van de Utrechtse Heuvelrug. Op de wegen nog plassen van de enorme hoosbuien van gisteren. Langbroek is het dorp waar je als eerste langs komt. Ik loop langs het huis van een collega, waar ik een keer pannenkoeken heb gegeten. Het tegenovergelegen café is al wel open, maar ik heb nog maar 5 kilometer in de benen. Dus loop ik door met af en toe een fotostop.

Via blogs van andere wandelaars was ik al gewaarschuwd voor het drukke autoverkeer op dit deel van de route. Nu valt dat op een doordeweekse dag erg mee, en ik wandel alleen. Bovendien lukt het me steeds beter om me niet aan dit soort dingen te ergeren. Focussen op het mooie om me heen, en genieten van het aan-de-wandel-zijn. De weg maakt een slinger om een weiland heen. Veel muggen en insectengezoem en hangende rupsen. De azaron miste nog in de voorbereiding.

Klaprozen en jonge eendjes zie ik nog niet op deze zomerse dag. Wel heel veel gekwetter van vogeltjes. In de sloten hoor ik geplons en gekwaak van kikkertjes en ik zie een enkel kikkeroogje boven het kroos. En waar kikkers zijn, zijn reigers. Ze staan kaarsstil op rij opgesteld. Het zal een paradijsje voor ze zijn.

In de bocht bij Darthuizen raak ik in gesprek met een fietser. De rollen zijn goed verdeeld: hij vertelt, ik luister. Binnen 5 minuten weet ik het levensverhaal van deze 79-jarige man én geeft hij me drie tips hoe te handelen bij onweer tijdens een wandeling. De bliksem is gisteren bij hem in de tuin in Doorn ingeslagen, dus de schrik zit er nog wel een beetje bij hem in. Zijn tips:
1. Als je bij een bos bent, blijf dan niet bij de rand van het bos, maar ga er dieper in en ga niet onder de hoogste boom staan
2. Op open veld zeker niet schuilen onder een eikenboom, want die heeft wortels toto 20 meter diep
3. Op open veld niet gaan staan in de buurt van je fiets of prikkeldraad. Zet je voeten tegen elkaar en maak je zo klein mogelijk.

Op het landgoed van Kasteel Broekhuizen eet ik mijn boterhammen aan een picknicktafel, die geschikt is gemaakt voor een rolstoel. Nooit eerder gezien. Ik heb uitzicht op de gele irissen bij de vijver en de weerspiegeling van het water op de brug. Ik speur nog naar ringslangen en levendbarende hagedissen, die het routeboekje hier introduceert, maar vind ze niet.Via een smal kronkelend paadje loop ik - met een wandelaar inmiddels een stuk voor me- naar de Gooyerdijk. De Amerongse Bovenpolder durf ik toch niet goed in in mijn eentje, dus neem ik de route langs Huis Zuylenstein waar ik vijf jaar geleden ook heb gelopen met een paar collega's. Nu word ik verrast door een opspringend reetje vlak naast mij uit de struiken. Snel probeer ik haar te fotograferen. Ze kijkt me bang en nieuwsgierig aan. Als ze achter de bosjes wegkruipt, loop ik ook weer verder. Met nieuwe energie door de onverwachte ontmoeting.

Als ik uit de bossen kom in de voor mij bekende Kersstraat in Amerongen, merk ik dat het best wel warm is. Maar gestaag loop ik door en kom bij het Kasteel, waar ik twee weken terug de volgende etappe begon. Ik strijk neer op het terras van Buitenlust voor een glas verse jus d' orange. Daar besluit ik dat ik er een echte trainingswandeling van ga maken, door niet de bus terug te nemen naar Doorn, maar te voet te gaan. Dat betekent nog zeker 8 kilometer voor de boeg, de Rijksweg volgend. Het stuk tot Leersum is in de volle zon. Met een softijsje, ik weet waar ze lekker zijn!, het dorp door langs mijn werk. Dan over het fietspad langs de Kaapse Bossen, waar veel scholieren mij tegemoet komen fietsen.

Grote meevaller is dat ik geen wielklem of bon heb. Het is wel 38 graden in mijn auto. Met het meegenomen washandje en restje water uit de veldfles fris ik me op, omdat ik nog naar een presentatie op mijn werk ga over het boek Brein @ Work. Beweging is goed voor de hersenen. Nou, ik heb vandaag genoeg dopamine aangemaakt!