De paden op, de lanen in.: Ochten -Tiel (14 km)

zaterdag 14 april 2012

Ochten -Tiel (14 km)

Gelopen op zaterdag 14 april 2012 (route)

Het komt goed uit dat Vera pas vanmiddag om 13.15 uur hoeft te voetballen, uit in Woezik. Dan kies ik een wandeling die ik in de ochtenduren kan lopen. Ik parkeer de auto rond de klok van 9 bij station Tiel. Helemaal vergeten dat ik hier op het stationsplein ooit bij een collega thuis ben geweest. Hij woont er vast nog, gezien de moestuin en de glas-in-lood afbeelding voor het raam. Wat een prachtige plek om te wonen, pal tegenover het station.

Bus 45 brengt me in 20 minuten in Ochten, bij de brandweerkazerne. Vandaar is het ongeveer 14 km lopen van het Grote Rivierenpad terug naar Tiel CS. De bloesem staat nog steeds vooral in de knop, al is er meer kleur dan vorige week. Het schijnt trouwens een dramatisch perenjaar te worden, door de strenge en late winter.

Hoewel je ook vlak langs de Waal kunt struinen, houd ik de verharde Waalbandijk aan. Wat veiliger. En op asfalt is een betere oefening voor de Vierdaagse. Ik neem weer veel foto's, want wat valt er weer veel moois te zien. Vooral al die lammetjes. Als ik een filmpje van ze probeer te nemen (maar je zult zien dat ze dan juist niet huppelen en springen en kwispelen), passeert een boer op de fiets me: " Da's toch het mooiste wat er is: dat jonge spul."

De dijk slingert, en in de bermen bloeien boterbloemen, paardenbloemen en madeliefjes. Schapen blaten, ganzen gakken, hanen kraaien en rottweilers (uit een kennel achter een gammel hek) blaffen. In de verte de windmolens van de A15.

De Prins Willem Alexanderbrug is lang. Het schip 'Harlingen' vaart er net onderdoor. Het dek wordt schoongespoten. Aan de overkant loop ik al snel in Wamel. Hier heb ik goede, zij het vage, herinneringen aan, omdat tante en nichtjes er vroeger een tweede huisje hadden. In het dorp wordt wat geklust op de erven en in de tuintjes. De plaatselijke horeca is helaas nog niet open; alleen de ramen worden er gelapt. Toiletbezoek lukt pas bij het Veerhuis. Het fietsvoetveer wacht op me. Donkere luchten waaien over. In Tiel loop ik via de Maartenskerk terug naar het station. Van allochtone wijkbewoners vang ik flarden op van een Russische woordenwisseling: ni pravda! Het winkelcentrum laat ik voor wat het is: ik ben mooi op tijd om naar de voetbalwedstrijd te rijden.