Gelopen op zaterdag 12 juli 2025 met Emmeke
We worden afgezet bij station Eygelshoven en duiken daar een zwaar hek door, want we moeten de Dutch Mountain Trail niet te licht opvatten. Stokken en literflessen water mee: wij zijn er klaar voor. Een stevig ontbijt ligt nog op de maag, want de oven was groot en de croissantjes en de broodjes veel. We hebben geen zout kunnen ontdekken voor de gekookte eieren, dus dat wordt de queeste voor deze tweedaagse.
De provinciale weg is niet ver weg, dus met het geraas in de oren proberen wij te wennen aan Komoot, markering en het gidsje. We worden al direct ingehaald door vijf wandelaars. Die zullen we nog vaker ontmoeten deze tweedaagse. Als we de provinciale weg achter ons hebben gelaten volgt het geluid van de kermis achter de vier vijvers. Al snel mogen de wandelstokken uitgeschoven. Ook dat kunnen we natuurlijk. We zijn blij dat we vroeg op pad zijn. Het schijnt drukkend te worden vandaag. Vooralsnog is er sluierbewolking en waait er ook een aangenaam briesje. Volgens de beschrijving moeten we hier een bruggetje over een beek nemen. Helaas is er geen bruggetje meer te bekennen. Het wordt dus pionieren en laveren over dikke takken, waarbij onze stokken helpen balans te houden in het enkeldiepe water.
De eerste van de zeven summits die de Dutch Mountain Trail aandoet, dient zich al snel aan: via een kaarsrecht omhoog Zwitsers weggetje klauteren we de Wilhelminaberg op. Drie horizontale wegen oversteken en steeds rechtdoor. Op de top wacht ons een asfaltlandschap achter het Snowdome. De wilde bloemen naast het asfalt kunnen ons bekoren. Een Limburgse grand famille houdt er een reünie, zo lijkt het wel. We dalen vlot weer af, langs de manege en zijn nog steeds niet fout gelopen. Voorbij de Gaia Zoo blijken we opeens vlakbij onze Remise.
De bruggetjes verderop zijn niet betrouwbaar, dus nemen we de short-cut. Met als voordeel dat we koffie en vlaai kunnen nuttigen op het terras bij Nieuw Ehrenstein, een Fletcherhotel in een kasteel. Het zoutvaatje knarst vrijwel onopvallend (...) wanneer we onze zoutvoorraad aandraaien in een papieren zakdoekje. We pakken de blauw-witte markering weer op als we Duitsland inwandelen. Nu zijn we opeens in ander gebied: over veldwegen door tarwevelden met klaprozen en korenbloemen. Bij het gehucht Forsterheide is volgens afspraak de bushalte van Arriva. We crossen door Horbach en stappen over bij busstation Parkstad. Bij Kerkrade Centrum zitten we niet in het centrum, maar wel bij het Discoverycentrum. Met de MJK naar binnen voor een split-ijsje en even later op het perron de andere helft van het gezelschap weer meeten. Dat ging soepel vandaag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten