Gelopen op donderdag 18 juli 2024 met Wietske
Op de dag van Groesbeek lopen wij onze etappe zonder zeven heuvelen. Pas laar gestart, want er werd eerst koffie geserveerd aan twee Vierdaagsewandelaars. Logistiek is het weer allemaal perfect vandaag dankzij de fietserij van Ad.
Naast de molen in Sint Philipsland is er in het haventje een prima parkeerplek. Dat weten we nog van 26 april. Toen klonk er het Wilhelmus. Nu is er het gelach van kinderen die er in het water plonzen. We smeren ons in met factor 50 en gaan op pad.
Van Flipsland naar Smirdik. Het is een klamme dag. Onverwacht is er toch nog schaduw op sommige plekken in de polder, waar hoge bomen of kleinere knotwilgen in de berm staan. En nog onverwachter is er de horeca, die niet in mijn oude gidsje staat, maar er toch al we tien jaar is. Zo vertelt de eigenaar van Het Vitaminenrijk. Berekend op 200 gasten, en er zijn er nu welgeteld twee. Wij dus. Binnen is het koeler dan buiten. Het Zeeuwse perensapje met (toch een warme!) appeltaart is de perfecte combi voor dit moment van de dag. Achter ons is in de hoek van het restaurant een stromend fonteinlandschap waar je een muntje in kan gooien t.b.v. Stichting ALS. Zwarte schoenen zijn gespijkerd op de wc-deur.
We geven ons weer in de warmte na nog even bijgesmeerd te hebben. We komen nul wandelaars tegen. Wel een aantal fietsers, die meer wind vangen dan wij. Schaapjes voelen ons op een dijk door ons opgejaagd. Maar ze zijn toch slim genoeg om tijdig af te dalen en onderlangs terug te rennen. Wij stappen over het hek en vervolgen onze route. De Oosterschelde komt in zicht. Daar zitten gezellig plukjes dagjesmensen onder een streepjesparasolletjes.
De laatste kilometers lijken aanvankelijk wat aangenamer door de wind die verkoeling brengt. Maar het venijn zit in de staart, want de route leidt ons nog een klein stukje landinwaarts via een meedogenloos stuk tropische kas. We hadden ook door kunnen steken over het strandje of misschien zelfs over een een smalle dam, maar daar stinkt het gigantisch naar dode planten. Dat hier weinig mensen onder een parasolletje zitten is goed te begrijpen.
Onze chauffeur staat al klaar als wij het tropische-kas-pad uitkomen.Wat een luxe om direct te kunnen instappen. Nog maar 1 etappe te gaan op het Oosterscheldepad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten