Gelopen op zaterdag 26 november 2022 met Emmeke
Het ontbijtbuffet is in de zwembadkantine, of is het nou de aula van het crematorium? Vrolijk verlaten wij om 08.15 het pand en dwalen de mist in. Het is koud en sprookjesachtig en we koersen af op de Nederlandse grens. Na een stop bij een grote praathut inclusief vuilnisdepot in Hesingen bereiken we bij een grote kei de landsgrens. De schaapjes wachten ons al op. Nu komt er een fenomenaal stuk natuur: het Springendal nabij Ootmarsum. Houten vlonders, heldere beken, verstilde hei, donkerbruine eekhoorntjes en hardlopers in gele vestjes.
En het mooiste moet nog komen: er komt een man met telelens op ons pad en die spreekt ons later bij een bankje bij een grafheuvel aan. Hij heeft ons op een brede boslaan vanuit de verte gefotografeerd. Of hij ons emailadres mag hebben, zodat hij ons het resultaat kan sturen...
We zijn blij dat we het hebben gedaan, want een paar uur later - wanneer we in verschillende treinen zitten- bereikt zijn mail ons. Het resultaat hieronder. Wat een onverwacht cadeau!
In maart hopen we terug te keren naar de Markt in Ootmarsum om het Noaberpad verder te belopen. Maar deze driedaagse hebben we weer in the pocket. En onze kiekjes vallen in het niet bij dit prachtige plaatje, dat symbool staat voor al onze wandelingen!
 |
| let op het vogelhuisje! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten