De eerste winterse dag, en het is nog niet eens winter. En wat een geweldige bof dat wij deze dag gepland hebben om een stuk van het Maarten van Rossumpad te gaan wandelen. De wereld is wit en de zon schijnt. Een liedje schiet mij te binnen: het is vandaag de witte wereld.
De sneeuw weerkaatst het zonlicht. Vanaf station Dieren lopen we om 9.30 uur via de NSroute naar de Carolinahoeve. Vanaf hier komen we op het MvRpad. Een paar weken terug liepen we hier samen nog in de oranje herfstbossen.
De aanlooproute is vandaag even lang als de echte etappe. Maar dat hindert niets, want de bossen zijn sprookjesachtig mooi. En met de zon erbij, doen we aan een echte lux-wandeling, waar geen lichttherapie tegenop kan. We lopen door een schilderij van sneeuwlandschap en komen bijna niemand tegen. We genieten met volle teugen.
Een paar keer zijn we de markering kwijt. Dan kiezen we ervoor om dezelfde weg terug te lopen, want we hebben het idee dat je hier behoorlijk kan verdwalen. Saskia heeft een thermosfles thee mee. Op een bankje op een meegebrachte plastic zak drinken we ervan, met uitzicht op een beek en spreng. De kou trekt door bank en been heen, dus stappen we snel door.
Adembenemend is de natuur vandaag. Als we stil staan en stil zijn, horen we van diverse kanten het getik van spechten. We kunnen ze echter niet zien. De vlokken dwarrelen er van de besneeuwde takken. Aan de strakblauwe lucht erboven schemert nog een maantje door de bomen. Wij vieren morgen Sint, Saskia al afgelopen weekend. Als we in Laag Soeren komen neem ik de bus van 12.45 uur terug naar station Dieren. Saskia heeft nog niet genoeg van wandelen en loopt naar huis. Een ochtend met een wit-gouden randje!
 |
| zie de maan schijnt door de bomen |
 |
| het is vandaag de witte wereld |
 |
| boomstam |
 |
| lopen we nog goed? |
 |
| spreng bij laag soeren |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten