Venlo - Swalmen (27 km)

Gelopen op zondag 11 maart 2012 met Margot, Julia en Yvette (route)

Behalve wat geblaf van Julia, en wat geschreeuw op straat is de nacht rustig. Het ontbijtbuffet met appelstroop en eitje staat klaar. We schonen de lunchpakketten op (boter eruit) en stappen het zonnetje in. In het centrum van Venlo lopen we vast in de Keizerstraat, in de volksmond Floddergats genoemd. Dit straatje ligt opgebroken. Maar wat een geinig bronzen hek met carnavalskoppen heeft dit Dominicanerklooster in de stad. Langs het Limburgs Museum en het station lopen we de stad uit. Keurige en aftandse panden wisselen elkaar af. Na een wei met een paard met blauwe ogen komen we buiten de bebouwde kom.

We zijn goed voorbereid op de routewijzing die hier sinds een half jaar is vanwege de aanleg van de A74. Met print in de hand, en met de gewijzigde markering aarzelen we slechts op twee punten. Maar we hebben wel het idee dat we extra kilometers maken. Het wordt vandaag vast meer dan de 23 km, die in het boekje staan. Alleen al door de ligging van onze B&B wandelen we een extra kilometertje. De omgelegde route is trouwens wel mooi, langs een klooster met kringloopwinkel. Tegelen gaan we net niet in, maar we lopen tussen twee hekken door achter een loslopende pitbull-achtig ras aan. Weldra lopen we op een bospad met grenspalen, soms aan de Nederlandse kant en soms aan de Duitse kant. Bij café Maalbekerhohe hangt dat typische grenssfeertje, dat moeilijk  te omschrijven is. Een mengeling van gemutlichkeit en kneuterigheid in een ambiance van donkergroen behang, opgezet wild, bier op de tafel, honden onder de tafel en paardenkoetsen buiten. Nu lopen we eventjes per abuis de asfaltweg, maar ontdekken snel onze fout. De onverharde bosweg loopt fijner. Maar is evengoed toch wel erg saai. Immer gerade aus. Achter en voor ons hetzelfde uitzicht. En het zonnetje doet zijn best. Mijn winterjas kan uit.

Bij een schuilhut is een steile afgrond waar we uitkijken op Nederland. We lopen langzaam omlaag en wie komt ons tegemoet? Juist, het viertal uit Swolgen. Ik verricht een goede daad, door de print met routewijziging (ook zuid-noord beschreven) door te geven. Langs een aspergeveld en weer eindeloos rechtdoor. We trotseren het dipje en stevenen af op cola en wafels en apfelstrudel bij café de Grens in Reuver.   Dit is de eerste terrasdag sinds maanden. Zou ik hier al in 1975 geweest zijn vanuit Sporthuis Centrum Reuver? De Lommerbergen was het eerste bungalowpark van het huidige Centerparcs.

Daarna voert de Prinsendijk richting Swalmen. Niet struikelen over overstekende mascaraborsteltjes,wanneer je te veel let op de verschillende nestkasten (voor uilen?) aan de bomen. Ondanks alle waarschuwingen voor wild, spotten we enkel een omgewoeld stukje grond waar zwijnen tekeer zijn gegaan. Ook niets meer te zien vanuit de observatieposten, meiden?

Met een stramme kuit heeft Yvette haar Vierdaagsegevoel al bereikt. En voor Margot, Julia en mij is dit een straffe trainingssessie voor de Vierdaagse. De kleine teentjes bij mij zijn het zat. Maar geen gezeur: de zon schijnt en wie van ons wist dat de Swalm zo'n mooi snelstromend meanderend riviertje in eigen land was? Nog een kleine tegenslag te incasseren: er is een tijdelijke onverwachte routewijziging in Swalmen. Met wat navraag bij deze en gene, bereiken we dan toch eindelijk om half 6 (!) station Swalmen. In de trein is nog net een zitplaats te vinden voor ons alle vier. En met een white-story doden we de tijd. Lang leve Nico, onze vliegende apotheker, die ons met Voltaren staat op te wachten bij Mook-Molenhoek. We schatten dat we vandaag 27 kilometer in de benen hebben. Dus dit hele weekend bijna 50. Schouderklopje voor onszelf. Gelukkig gaan Margot, Julia en ik "maar" de 30 lopen over vier maanden.

Zoek de stilte die bezielt, Dominicaner klooster Venlo

Bronzen hek van het Dominicanerklooster in Venlo

Jammerdaalsche Heide

A74 nog niet in gebruik

bij café Maalbekerhohe

Swalmen, café de Bos

de Swalm