Gelopen op zondag 13 oktober 2024 met Margot
Het is tijd voor snert. Althans dat staat er op het bord van de snackbar waar we uit de bus stappen in Sint Annaparochie. Wij vinden van niet. Wel grappig dat ik eergisteren bij de afronding van het Oosterscheldepad de etappe ook eindigde met een 'snert-bord' bij een café in Sint Annaland.
De kerk in het centrum blijkt de plek te zijn waar Rembrandt van Rijn getrouwd is met zijn Friese Saskia. Op zondag is alles er dicht en we lopen het dorp uit via een betonnen fietspad met aan weerszijden gras. Een aangelijnd kalf van een hond komt ons tegemoet. We zijn onder de indruk van de regenboog die aan de hemel verschijnt. En we schuilen bij een paar zielige struiken in de hoop niet zeiknat te worden. Bij de volgende regenboog zijn er geen struiken... Maar kijk daar, onverwacht is er een horeca-gelegenheid in Driegemeenten. We drogen er op en warmen er op met koffie.Dat deden de Elfstedenrijders hier nog lang niet, en zeker niet de snelste vrouw, van wie het standbeeld op de oever staat: Us Klazien.
De lange rechte fietspaden waar we op lopen zijn niet het allermooiste. Maar het weidse uitzicht is prachtig. En helemaal leuk is dat de route is verlegd en nu over de Waddenzeedijk loopt. Een tempel is een herinnering van de dijkverzwaring die Het Friese Waterschap hier realiseerde. Aan de horizon, waar de regenboog de aarde raakt, zien we de boot naar Ameland glinsteren over het water. Ook de Brandaris op Terschelling is zichtbaar.
Om 17 uur komen we aan in Ferwerd, wat ik nog ken het Nederlands Kustpad. Dit keer slapen we in een andere B&B. Een zeer hartelijke ontvangst door een Poolse en een Afrikaan. We worden er in de watten gelegd. Een drankje uit glazen die vrolijk flikkeren. Zelfs de theezakjes worden nog persoonlijk bezorgd na het avondeten. En bij het tandenpoetsen klinkt er vrolijk vogelgeluid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten