Alle drie alle tijd, dus op pad. In druilerige miezer begeven wij ons op het Utrechtpad. Paraplu en poncho blijven in de tas.
Start met een 'welfie' op de brug bij het Jaagpad van Bunnik. Toen ik hier een half jaartje geleden liep poseerde er een bruidspaar. Annemieke blijkt een geweldige rugzak-bar mee te hebben. Koffie, melk, thee, scroggi olijvencrackers, een snoepzak en een hippe broodtrommel: alles zit erin. Wil ze wat van ons?
We volgen voortdurend de Kromme Rijn. In mijn gidsje staat een stuk gestippeld als 'toekomstige route'. Die blijkt al gemarkeerd te zijn.
Omdat er geen zijwegen zijn, en we continu langs de waterkant lopen, hebben we alle gelegenheid om te kwekken. Toch zien we nog best wat van de omgeving: sigarenplanten in het water, eenzame appels aan de kale fruitbomen, rechte en kromme knotwilgen en modder: veel modder.
We doen geen stop onderweg, want daarvoor is alles te nat. Dus al lopend nuttigen we de boterhammen. Pas bij kasteel Sterkenburg strijken we neer. Op een mega-gladde houten vlonder met picknicktafel. Wietske breekt er bijna haar been. Er is hier helaas geen horeca, ondanks de rode loper op de trappen. Een vriendelijke mevrouw uit een kantoortje vertelt dat in het kasteel en de paar huizen ernaast (koetshuis, tuinhuis) 30 B&B bedden zijn.
Verder gaan we verder. De laatste twee kilometers gaan langzaam: over smalle houten planken, door zompige weiden, langs prikkelstruiken over modderige paadjes. De broekspijpen worden bruiner en natter. En wij genieten!
2 opmerkingen:
En, is het me gelukt?? Mag ik nog een keer mee;-)??
JA!!!
Groetjes van Cécile
Een reactie posten