Wijdenes - Hoorn (12 km)

 Gelopen op vrijdag 25 oktober 2024 met Jan

Nog net tijd om een bekertje koffie te kopen voordat we in de buurtbus stappen van Hoorn naar Wijdenes. Ogen dicht, want anders hebben we alles van de wandeling al gezien.

We stappen uit op de dijk bij halte Camping de Appel. Een gezellig gebroem vanuit de sloot: een maaiboot verwijdert er riet. Het is duidelijk welke kant we op moeten lopen: terug naar Hoorn over de dijk. Dit stuk liep ik eerder op het Zuiderzeepad. Het bijzondere vogelgebiedje De Nek is met het ochtendlind prachtig verstild. Nog stiller is de vogelaar.

Bij Schellinkhout gaan we dijkafwaarts, om vanuit de dorpsstraat de kiters te zien achter de daken. En weer uit het dorp komen we langs de grote molen van kort na 1603 met Vlaamse vang. De molenaar komt op commando naar buiten, maar nodigt ons niet uit voor koffie.

Een enkele twee-of driemaster vaart op het IJsselmeer. We naderen Hoorn al. Een engerd komt ons ons tegemoet fietsen, of liever gezegd: op ons in rijden. Dat belooft wat voor het Julianapark waar we nu ingaan. Er klinken ook al schoten. Stevig stappen we door. In Hoorn is het even zoeken naar de niet-doodlopende straatjes. Langs de haven met mooie en lelijke boten komen we bij de Scheepsjongens van Bontekoe. Langs prachtige gevels die glinsteren in de zon, en een langs een rij viskaren bereiken we ons eindpunt: De Roode Steen. Bij De Oude Waegh eten we een tosti Beemsterkaas - met zicht op JP Coen en de etsen van Rembrandt- om te markeren dat we vandaag de Westfriese Omringdijk volbrachten.

Nu alleen nog een sprintje naar het station. Ook dat lukt nog.

Eys (11 km)

 Gelopen op donderdag 24 oktober 2024 met Nico

Een dag in de herfstvakantie die zich uitstekend leent voor een dagtripje naar Zuid Limburg. En de nieuwe wandelgids gaat mee:de Dutch Mountaintrail.
We kiezen voor een rondwandeling van een kilometer of 12 en daarom wordt het Summit 3: de top van het Eyserbos. Het artikel in het magazine van de Zuid Limburgse Stoomtreinen Maatschappij helpt om er nog een lusje aan vast te knopen voor nog meer spoorgenot.
Direct de tunnel door van de Miljoenenlijn bij station Eys-Wittem. Een glibberig modderpad kronkelt er omhoog. De wandelstokken komen goed van pas. Het wordt warmer en warmer door de inspanning, het ontbreken van een zuchtje wind en de komst van de hoogstaande zon. Dus lopen we zonder jas en genieten van de Toscaanse vergezichten. We dalen af naar Willerwahl en klauteren daar direct weer omhoog. Aan weerszijden zijn er helgroene velden. Passanten weten ook niet welk gewas dit is en vroegen zich dat ook net af. Met een app achterhalen we beiden dat het de mosterdplant is. Deze wordt gezaaid ter bodemverrijking na de oogst. 
Aan het eind van de wandeling komen we de passanten weer tegen bij een picknickplaats. We besluiten niet bij Eyserhalte op het terras neer te strijken, maar door te rijden naar het klooster in Wittem. Wanneer daar alles dicht blijkt te zijn keren we weer om en belanden dus toch bij Eyserhalte voor koffie met vlaai. En ook nu nemen we ons voor: zo’n dagje Zuid Limburg gaan we vaker doen.

Afferden - Stevenskerk Nijmegen (22 km)

 Gelopen op zaterdag 18 oktober 2024

Mysterieus mistig. Een perfecte dag voor de afronding van de Walk of Wisdom.

Wel de boten horen tuffen in de Waal, maar ze niet kunnen zien. Heel de route loop ik op de Waalbandijk. Langs dijkmagazijnen. Uitkijkend op het fruitbomen, boerderijen en kerktorens aan de rechterkant. En wielen, weides en de Waal aan de linkerzijde. Geen vergezichten. Alles doemt langzaam op.

De koffiepauze neem ik bij Arend in Winssen, die net opent als ik er om 11 uur langs kom. Ik ben dan niet bij de Walk of Wisdom tempel geweest, die er helaas aan de binnenkant verloederd uit ziet. En de lunchpauze neem ik op een bankje bij een Dijkmagazine, nu educatief milieucentrum. En wat een verrassing om daar een gedicht van Emma aan de gevel te zien hangen. Ik haal er mijn ringetje van Beuningen op.

Het struinen langs de Waal laat ik achterwege. Daarvoor vind ik het te stil en verlaten. En op de dijk loopt het net zo mooi. Bij Weurt de sluis oversteken en daarna in de drukte belanden van het hippe Waalhalla. Via de Oversteek naar het Waaleiland. Aan de overkant moet de Stevenskerk toch echt zijn. Maar pas halverwege de volgende brug langs het spoor doemt de toren op. Bij aankomst in de kerk word ik vriendelijk ontvangen en krijg ik een stempel in mijn boekje én het allerlaatste ringetje.

Een vredesduif vind ik niet in de kerk. Maar wel een stiltekapel om een kaarsje aan te steken.