Hemrik - Haulerwijk (17 km)

Gelopen op donderdag 22 augustus 2024 met Emmeke

Ontwaakt, ontwaakt, geen roep van de haan. De thermoskannen vullen, de yoghurt op de bank eten en de heerlijke buitenlucht in. Langs de Compagnievaart is het prachtig lopen langs brugwachtershuizen, bootjes, monumentale boerderijen, mini-campings en houtfiguurgezaagde koeien en varkens.

Vandaag ook weer veel bos en heide, Bij paal 13 zetten we de thermoskannen "op tafel"en leggen de rugzakken op de brandnetels. De app smet het thuisfront staat ondertussen niet stil. Er moet van alles 14 maal gekocht.

Er zijn omgewaaide bossen in het bos, maar andere wandelaars hebben de afgelopen weken al olifantenpaadjes gecreëerd. Een schaapskudde wordt ingeënt tegen blauwtong hier in het blauwe bos. Een vreemde snuiter loopt een eindje voor ons in het bos. We nemen een paar keer expres een andere lus via het fietspad. Toch komen we uiteindelijk hem tegen op het pad. Blijft raar, maar niks bedreigends. 

Wel bedreiging vanuit de lucht, dus de roze poncho's gezellig aan terwijl we de slappe lach hebben op een bankje aan de bosrand met uitzicht op de bus. We slenteren naar eindpunt Haulerwijk. Thee met een gemberwafel op het terras, waar het flink begint te waaien. Nog drie winkeltjes in de uitverkoop-buitenbak van de christelijke boekhandel langslopen. En dan komt bus 84, die ons tóch maar even (..) naar station Assen brengt.

Beetsterzwaag - Hemrik (17 km)

 Gelopen op woensdag 21 augustus 2024 met Emmeke

Rustig aan vertrekken, want de etappe is niet zo lang van de eerste dag van onze tweedaagse. De tweede ook niet trouwens. We willen best langere trajecten lopen, maar de bushaltes en de dienstregelingen maken het ons wat lastig, net zoals de spreiding van de B&B's. We zitten hier namelijk in Het Andere Friesland, een (nog?) vrij onbekend en afgelegen deel van Friesland op de grens met Drenthe. En het heet er Klein Groningen. Onze verwarring is groot.

Maar dus eerst maar eens yoghurt kopen bij de Plus in Beetsterzwaag, en daar 17 km mee lopen. Met meer voorzichtigheid dan de AH Thuisbezorgd ondertussen elders in het land. De vrijwillige padcoordinator van dit traject doet zijn werk goed. Alles is uitstekend gemarkeerd. Terwijl we toch veel in bossen lopen, lopen we nul keer fout. We zijn zelf inmiddels natuurlijk ook experts ;-)

Nij Hotel Het Witte Huis (waar ook het Friese Woudenpad langs komt) zoeken we een terrastafeltje in de zon/schaduw. Om deze al snel te verwisselen voor een ander als het begint te spatten. Hierna begint het echt werk: langs bosranden, over weilanden, soms op fietspaden in het bos, over bruggetjes, zo slingert ons wandelpad op een gevarieerd traject. En heel fijn om juist in augustus ook in heidegebieden te wandelen. Geen stieren bij de wandelroosters. En bankjes op de juiste plekken. 

Gaar zijn we toch wel als we aankomen bij onze cottage in Hemrik, waar de eigenaar niet aanwezig lijkt en zijn telefoonnummer niet klopt. We durven het erf op te lopen en ja hoor, daar is hij gelukkig toch. Geen woord te veel gewisseld, en tijd om te installeren en Thuisbezorgd te bellen. Ook hier klopt het telefoonnummer niet, of valt de postcode niet binnen het bezorggebied. De enige zaak die hier wel aflevert is de Spare Rib Express. Dus wordt het kipsaté met stokbrood. Ondertussen kijken we uit op de Compagnievaart, met aan de overkant een kolonie ooievaars. Onze bestelling wordt drie kwartier later keurig afgeleverd in een aluminium cakeblik. Daarna smullen we verder met B&B Vol Liefde. Heel voorzichtig de smalle treetjes overal in de cottage op en af gaan. Tussendeuren, buitendeuren en kelderdeuren barricaderen en lekker gaan slapen.

Damwoude - Dokkum (17 km)

 Gelopen op donderdag 15 augustus met Aafke

En weer ben ik in Damwoude. Vorige week met Wen op het Noardlike Fryske Waldenpad. Vandaag met Aafke op het Elfstedenpad. Qua OV-logistiek is het handiger om de etappe Dokkum - Damwouden in tegengestelde richting te lopen. Dus we parkeren de auto bij de bushalte in Damwoude en lopen noordwaarts. Al snel de eerste "bossen" in. Hier passeren we dan ook nog de markering van het Friese Woudenpad, pal voor de boerderij van Jezus.

We zijn blij met de vele elzenbomen, die hier aan de randen van de landbouwgronden staan. Die brengen verkoeling! Op dit gedeelte van het Elfstedenpad volgen we niet de schaatsersroute. Het water waar we pauzeren is niet de Bonkervaart of Dokkumer Ee. Bijzonder leuk is het om door Driezum te lopen, omdat hier aangetrouwde roots liggen van Aafke. Dus kijken we met nog meer aandacht naar percelen en boerderijen. oude arbeiderswoninkjes hebben plaats gemaakt voor grote landhuizen.

De route is duidelijk gemarkeerd en probleemloos bereiken we Dokkum. In de zomer blijkt dit een levendig stadje. We halen er de stempel op: alleen nog Leeuwarden en de stempelkaart is vol! Bij het abdijcafé tegenover de ijsfontein nemen we een halve Siciliaans tonic en doen de rest inclusief ijsklonten in de dopper. Via het busstation van Dokkum komen we terug in Damwoude. Nu alleen nog maar terugtuffen naar Zwolle. Hoe moeilijk kan dat zijn..

 

Oenkerk - Damwoude (22 km)

 Gelopen op zaterdag 10 augustus 2024 met Wendeline

 We hebben zzzzzzalig geslapen. Muggen zijn er blijkbaar in soorten en maten en hebben hun eigen zoemtoon. Half 8 wordt het ontbijt geserveerd inclusief jus d'orange, croissants, voer zelfgemaakte jammen, suikerbrood, aardbeien en verse eieren onder een zelfgehaakte eierwarmer. We ruimen het nadien netjes zelf op, maar in een onvoorzien moment kruipt de kip op ons bed!

We verlaten Oenkerk, smeren ons goed in en lopen het landgoed van Stania State in. Wat een mooi dorpje is Oudkerk, waar vriendelijke mensen hun ramen wassen of hun stoepje vegen. Bij het volgende landgoed, waar de Oekraiense vlag wappeert, strijken we neer op een bankje. Steekvliegen! Snel naar een ander bankje. Daar de finish kijken van de marathon mannen in Parijs. Wij gaan door met onze eigen marathon.

Of het is meer hordelopen eigenlijk. We klauteren diverse hekjes over. Gelukkig wordt het geen steeple chase, want we glijden wel uit over de schapendrollen  maar belanden niet in het water. Het is paradijselijk hier. Helaas ook voor steekvliegen. Achter het riet kanoën een enkele vader en zoon. Bij Wen slaat de dementie toe en zij gaat vissen.

Een man op scootmobiel begint een Fries gesprek met ons. Wij lopen lekker en ontmoeten ook nog een vrijwilliger die de etappe van het Friese Woudenpad onderhoudt. Bij de tennisbaan van Damwoude lopen we fout: hersenvernauwing bij het naderen van de finish. En omdat de bus pas over een half uur gaat zoeken we een bankje in de schaduw bij de oorlogsgraven. Doe eens gek en drink een Fanta. Tot ziens bij Jezus! Eenmaal in de trein worden we vermaakt door een Fries/Frans jongetje dat speelt met een theezakje en een handboek constitutioneel recht.