Waar we begin september eindigden, pakken we nu het pad weer op. Voor je in Zuidlaren bent, duurt het wel even. Zeker als de trein vertraging heeft, en de bus maar één keer per uur gaat. Maar hierdoor heb ik wel de Starbucks ontdekt in de stijlvolle stationsrestauratie van Groningen CS. Een reuzenmok!
Vanaf het beginpunt van de etappe lopen we al snel Dennenoord op. We zwaaien vrolijk terug naar de vriendelijke patiënten achter de ramen. Soms meer dan eens, want we lopen hier rond te dwalen! We komen het terrein van de psychiatrische instelling niet meer af. Een vrijwillige chauffeur van een busje personenvervoer geeft ons een lift op het terrein, maar we zijn zeker een half uur kwijt voor we het Pieterpadbordje zien, dat we blijkbaar heel de tijd gemist hebben. Wel mooie poëzieposters gelezen. Dat dan weer wel.
We moeten er flink de pas in zetten, omdat we al met al pas 13.45 uur konden beginnen vandaag. En na vijven wordt het snel donker. Fris en fruitig klimmen we over overstapjes, huppelen over glibberige vlonders en ploegen door zandwegen. Boven ons horen we de ganzen gakken, een hard geluid in de stilte.
In Gaasteren worden we op ons verzoek op de foto gezet door een moeder met kinderwagen. Met veldfles en banaan op een typisch Drentse brink met rietgedekte boerderijen. De andere Drentse specialiteit komen we ook onderweg tegen: het hunebed.
Hoogtepunt van de wandeling is het laatste traject over het Balloër-veld. We treffen er met ondergaande zon de schaapskudde. Geen gemekker, alleen het geluid van gegraas. En de zachte belletjes. Het merendeel kijkt niet op of om. Geen geruzie om de lekkerste heipol. Gewoon je ding doen (flash forward). Hier gaat een enorme rust en onverstoorbaarheid vanuit.
 |
| Balloerveld |
Het baken van Rolde, de Jacobustoren, komt pas laat in zicht.
 |
| Rolde |
De B&B Bij de Molen is gelegen op de Grote Brink. Vriendelijk worden we verwelkomd met verse jus d'orange. Ze vertelt dat de B&B pas een half jaar geleden geopend is. Er zullen nog vier gasten komen, een groep. Ook vertelt ze dat er een pyromaan actief is. Vorige week is de schaapskooi afgefikt plus enkele rietgedekte boerderijen. Gelukkig heeft deze B&B geen rieten dak. Wel het huis van de buurman, maar dat is de brandweerkazerne.
In eetcafé De Pub (300 meter verderop) doen we ons te goed aan een Drents stoofpotje/ vegetarische pasta met groeten (zonder n op de menukaart) en tomaten. Weer "thuis" op de kamer repareer ik het bandje van mijn nachthemd, dankzij het oerdegelijke en antieke naaisetje van Wen.
We liggen er al om 22.00 uur in. Ik lees nog wat uit de B&B-boekenkast: Taal is zeg maar echt mijn ding van Paulien Cornelisse. We horen de andere gasten thuiskomen. Kinderstemmen? Gaan ze thee zetten? Geen idee, wij slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten