Uddel - Hoog Soeren (11 km)

Gelopen op donderdag 31 maart 2017 met Wendeline (deel van deze route)

Op een doordeweekse middag direct uit het werk naar de Veluwe gereden. Het voelt als spijbelen. De verleiding is dan ook erg groot: het is voor het eerst 20 graden. Geen magnolia's en narcissen op deze boswandeling... Maar toch wel een zonnig gevoel lopend over zandpaden, heide en (meest) dennenbos. En we namen een ijsje bij Bob, die wel erg overtuigd was van zijn eigen verkoopproduct.

Logisitiek: auto 1 bij Hoog Soeren Brasserie, auto 2 bij Uddel recreatieterrein Caitwickerzand aan de Hennepstede.
Grappig: gelopen langs het Don Bosco centrum in Asselt, waar ik aan het eind van mijn vorige baan een laatste klus uitvoerde.

Bladel - Luijksgestel (22 km)

Gelopen op donderdag 23 maart 2017 met Wietske (route)

Het blijft een eind weg, deze route. Vooral op een doordeweekse dag, en wanneer je langs Eindhoven moet in de ochtendspits. Toch weten we: zodra we aan de wandel zijn, zullen we we de autostress acuut vergeten. Dus bijten we nog even door wanneer we auto 1 in Luijksgestel hebben achtergelaten en met auto 1 een half uur over lokale wegen naar Bladel tuffen.

De markt in Bladel is niet superverheffend.: geen oude brink of mooie kerktoren. Maar wel een koffietent (met de naam Tast toe) die open is, dus ons hoor je niet. Wanneer we Bladel verlaten via een parkeerplaatsje en mooie kapen gewijd aan Franciscus, zijn we al snel op zandwegen in het bos. En die houden we de komende 21 kilometer. Vooral dennenbos. Het is een van de eerste zachte voorjaarsdagen. De bloesem zien we op deze toch niet, maar toch voelen we ook hier dat de winter voorbij is. Eigenlijk hebben we allebei nog nooit bewust gezien dat ook een naaldboom in lentebloei kan staan!?

Een eekhoorntje is uit de winterslaap en sprint een boom in als wij er aan komen. De vakantiewoningen van Landel Het Vennenbos zien er nog exact hetzelfde uit als in de tijd van Sporthuis Centrum begin jaren '70.

Deze etappe is heel goed gemarkeerd. We aarzelen nergens. Zelfs als de route iets is verlegd her en der, kunnen we van de markering op aan. Horeca ligt ook precies op de plek waar je hem hebben wilt: op de grens met Belgie na een kilometer of 14. Restaurant In het Wilde Zwijn heeft een groot terras in de zon, terwijl binnen het haardvuur knispert. Wij kiezen voor buiten en kijken uit op een grenspaal met de sticker van het Grenslandpad.

Ook de laatste acht kilometer lopen door bos en ook een stuk langs een heideveld. De autokilometers zijn al lang vergeten. Wel bedenken we: is het mogelijk dat we volgende keer een weekenddag gaan?

Luijksgestel

Weesp - Fort Uitermeer (12 km)

Gelopen met Jan op 3 maart 2017 (deel van deze route)

Het valt niks tegen met het weer. Wel met de aanrijroute. Een paal blokkeert de weg en gaat pas om 10.00 naar beneden, om sluipverkeer van de A1 te vermijden.. Auto 1 staat nu bij Fort Uitermeer. Met auto 2 naar P&R Weesp. Maar lopen door het station kan niet met de OVpoortjes als je onvoldoende saldo hebt op de OV chipkaart. Maar we komen er wel!
Sanitaire stop bij Café het Helletje (!) en dan Weesp in en uit. Ik liep hier al met het Trekvogelpad. Langs woonboten en meest vervallen boerderijtjes.

Dan weilanden door. Wel met zicht op de A1. De modder is best heftig, dus soms hoppen van pol naar pol. Dit hoort bij natuurgebied het Naardermeer. We zien ook nog kans te verdwalen want ineens zijn de roodwitte bordjes witte bordjes geworden. Maar we klauteren over een hek terwijl er een trein voorbij dendert en komen precies uit war ze wijn moeten. Meevaller is dat het paviljoen bij fort Uitermeer geopend is. Naast een gevulde boekenkast besluiten we de nog net droge wandeling met een drankje.

 

Dalfsen- Den Ham (22 km)

Gelopen op woensdag 1 maart 2017 met Emmeke (route)

Wakker van de wekker en getik van regendruppels op het raam. Geheel tegen onze gewoonte in rekken we de tijd rondom het ontbijt. Buienradar vertelt ons dat het vanaf half 10 droog is. Dus stappen we eens een keertje niet om 08.00 uur het hotel uit, maar doen een extra bietensap.

Langs de mooie jeep (?) van Mooirivier verlaten we met vochtige schoenen deze prachtige plek. We kruisen de N340 drie maal en slingeren door verlaten bossen. Nog geen eekhoorntjes, maar die denken we er wel bij. We wisten wel dat het hier mooi was, maar zó mooi! We lopen pal langs de Vecht over een paar stapstenen. Ik graag een mailtje binnen dat ik ben verzekerd van deelname aan de Vierdaagse. Emmeke weet inmiddels ook dat ze mee mag doen, dus de tips van Don Braat nemen we nog een keer stevig door.

Bij een bankje met uitzicht (in de rug) op een ooievaarsnest en wijnboerderij nemen we een stop. Daarna nog weer een korte stop op een boomstam bij een huis met blauwpaarse krokusjes. De wolken schuiven opzij, en het wordt blauw aan de hemel!

De buitenwijken van Ommen zijn minder interessant. Maar zonder gedwaal komen we in het centrum van Ommen dat bol staat van de kerken. Bij Guust Flater strijken we neer. Dit keer geen pannenkoek. Na de lunch zetten we koers richting Den Ham en kruisten daarbij het Maarten van Rossumpad en het Pieterpad. Achter station Ommen raken we het spoor bijster, maar we pikken het bij De Blokhut weer op. Opvallend veel klimbossen in deze omgeving trouwens, voor delinquente jongeren?

Bij kasteel Eerde houden we het voor gezien. Begin april onze volgende tweedaagse. We zijn al over de helft van het Overijssels Havezathepad.