Vreeland - Nieuwer Ter Aa (8 km)

Gelopen met Jan op vrijdag 28 oktober 2016  (deel van deze route)

Auto 1 is zo geparkeerd bij eind[punt Nieuwer Ter Aa. Maar we zijn drie kwartier bezig om auto 2 bij het beginpunt te krijgen. Een brug bij Loenen is namelijk in onderhoud.
Het is een grijze dag. Geen streepje zonlicht.
Toch zijn de herfstkleuren mooi. De route loopt na boerderij Sans Souci pal achter woonboten aan de Vecht. Wat een buitenpaleizen met lieflijke prieeltjes. In het gidsje wordt gewaarschuwd voor een hond, die je beslist niet moet aanhalen. Wij zetten ons schrap...en gaan door het hek het privéterrein op : Wij kunnen er er niet omheen, niet onderdoor, we gaan er dwars door heen. We zijn niet bang!
De waakhond laat zich niet zien. En de otter alleen horen.
De koffie bij Ome Cees is een aanlokkelijk idee. Het blijft een idee, want het is dicht. Met het speed-race-pontje gaan we het Amsterdam Rijnkanaal over.
En tot onze verbazing weet de Tomtom van auto 1 het beginpunt binnen tien minuten te vinden.

Garderen - Putten (14 km)

Gelopen op zondag 23 oktober 2016 met Petra (route)

En dan is daar opeens die eerste herfstdag dat ik de autoruiten moet krabben voor vertrek!
Dan ook maar de handschoenen in de rugzak mee, en voor het eerst mijn winterjas aan.
Ook Petra heeft haar sjaal om, wanneer zij in Putten uit de trein stapt. We nemen de bus naar Garderen en stappen na een kwartier uit bij de Bakkersstraat. Nu hoeven we alleen nog maar terug te lopen naar station Putten ;-)
En het goede nieuws hangt uit op vlaggen in het dorp: het wildseizoen is geopend.

De route loopt alleen alleen alleen maar door bossen vandaag!!!! We merken dat het een populair bestemming is voor toeristen in de herfstvakantie. Dit deel van de Veluwe zit vol met bungalowparken. En daarom sjezen er door de bossen hordes mountainbikers en vele wandelaars. Maar toch zijn er ook hele stukken waarop we niemand tegen komen.

Het mooiste vandaag zijn de zonnestralen die door de bomen schijnen. En ook dat we voor zussen worden aan gezien! Verder bevalt de appeltaart, de picknicktafel met thermoskan koffie, de wildsporen, het geluid van de vallende nootjes, en alle kleuren in het bos.

De markering is matig. of wij zijn teveel aan deklets. Het is maar van welke kant je het bekijkt. In elk geval raken we het spoor bijster en belanden we bij de route van Eddy de Eekhoorn. Dan maar 2 kilometer extra lopen.

In het dorp Putten zijn wij onder de indruk van de plaquette van 1 en 2 oktober 1944. Ik las er als kind al over in een boek van Gertie Evenhuis.

We besluiten de wandelmiddag met een tonic en kop thee op het terras (!) van De Oude Deel tegenover station Putten. Perfecte herfstwandeling.

weerspiegeling in een modderplas

Boxtel - Oisterwijk (19 km)

Gelopen op donderdag 13 oktober 2016 met Wietske (route)

We starten samen een nieuw pad. Buiten de Randstad. Er liggen op dit streekpad 280 kilometers te wachten op onze voeten. Grotendeels bospaden, als ik de kaarten in de gids zo zie. Een beetje eigenwijs starten we het Brabants Vennenpad niet bij het officiële startpunt in Heeze, maar beginnen onze rondwandeling bij station Boxtel. Dat lijkt ons in dit seizoen de mooiste startplek.

Het is jaaaaren geleden dat ik deze etappe naar Oisterwijk liep.  Van destijds weet ik nog dat ik 19 km een enorme afstand vond. Inmiddels met veel betere schoenen en met duizenden kilometers in de benen, is 19 km "een lekker tochtje". Het is een NS-wandeling, dus in de weekenden zal het druk zijn. Wij boffen dat we op een doordeweekse dag op pad kunnen.

De eikels en bolsters vliegen om ons de oren, "pok-pok-pok"op de zandpaden. Nog nauwelijks paddenstoelen te zien, want het is tot nu toe erg droog deze nazomer. Een leuke stop bij Boshuis Venkraai, dat Wietske zich nog herinnert van een vorige keer dat zij dit stuk liep. Oude mannetjes eten er een pasteitje aan de tafel met Perzisch kleedje, terwijl van de muren een opgezette vos, hert en zwijn toekijken. Daarna is het nog maar 3 km naar Oisterwijk, waar we langs de donderdagmarkt lopen door een haag van lindebomen.

rondje Het Posthuys Vlieland (7 km)

Gelopen op zaterdag 1 oktober 2016 (deel van deze route),

Wat een heerlijkheid is het verblijf op een waddeneiland. Zelfs als het maar 8 uur kort is. En zelfs als je op de boot ziet dat horden mensen samen met jou ook het Waddengevoel willen beleven. Want je weet: die verspreiden zich in een mum van tijd over het eiland, zodat je werkelijk op diverse plekken op het eiland het idee zult hebben dat je er alleen bent.
Dat weet ik allemaal uit ervaring. En bovendien weten Ina en ik uit ervaring dat het op de eerste zaterdag van oktober altijd mooi weer is.

Een nieuwe ervaring voor mij is het rijden op een electrische fiets. Want fietsen staat deze dag centraal. We hebben er twee gereserveerd via internet bij Jan van Vlieland. Dat is handig, want dan hoef je niet in de rij bij de kassa. Dat was het idee... Het jaarlijks uitje van de Zaanse vogelaars zorgt evenwel voor wat vertraging bij de fietsverhuurder. De 23 dames en heren hebben moeite zich te herinneren of ze een dames- of herenfiets, een electrisch of gewoon model hebben besteld..  Kortom: we hebben wat geduld nodig voor we op onze fiets zitten. En dan gaan we uiteraard full speed weg in de turbostand. Sjezen langs ijsvijver en fazantenpaar, slippen door zand en besluiten dan toch maar even de sportstand in te gaan. Bij de mevrouw van de paarden informeren we of Goliath nog leeft.

Mijn wandeling begint uren later, wanneer we inmiddels een kop koffie met meer dan verrukkelijk cranberrygebakje in vorm van schelp op hebben, als mede een vislunch met briesoep (wederom met vleugje cranberrysaus). De makreel staat nog in mijn maag als ik het Posthuys verlaat. Ina breit verder aan haar sok.

Ik loop kaartje 3 van de gids Wadden wandelen. Dit is het gebied van de Kroon's polders. Opzichter Kroon van Rijkswaterstaat liet hier ter bescherming tegen de zee takken en rietschermen aanbrengen, ten oosten van de Vliehors.  Daardoor ontstonden stuifduinen met vier nieuwe polders er tussen in. Een paradijs voor vogels. En dus ook een paradijs voor vogelaars. Die zijn vandaag in grote getale  naar deze plek getrokken: het is internationale vogelteldag.

Wanner ik de vogelaars achter me heb gelaten, loop ik twee kilometer helemaal alleen over een slingerend paadje met lage begroeiing. Af en toe zie ik de waddenzee. Het geluid van de wind door de zilveren blaadjes, en het getwiet van vogels met namen. Het enige gebouw is een militair complex en na een korte tussenstop begint weer twee kilometer eenzaamheid op het Noordzeestrand. De bandensporen van de Vliehors-expres hebben mooie gedichten op de zandvlakte achtergelaten. Gouden vondst. Verder zelfs geen voetstappen in het zand. Meeuwen dobberen in de branding, in de verte onweerswolken, en geen mens of hond te zien. Ik neem me heilig voor vaker naar de Waddeneilanden te gaan. Die urenlange autotocht al dan niet met vertraging rond Joure is het allemaal meer dan waard.

De sok is zo goed als af, wanneer ik terugkom bij het Posthuys. Na het tonic-moment sjezen we linea recta naar het dorp en leveren de fietsen in. Het begint te druppen, en als we onze pannenkoek bij de Likkebaert besteld hebben barst de bui los inclusief hagel en bliksem. Maar wij zitten daar goed en spelen nog een spelletje tarantula, béééé,  moeoeoe, lorrelorre, wafwaf.