Nieuwkerk - Reusel (30 km)

Gelopen op woensdag 31 juli 2019 met Emmeke (route en deze route)

Ontbijt in de refter en iets na achten al op pad. Niet op de fiets zoals het stel dat naast ons ontbijt, maar wij lekker weer lopen natuurlijk. Direct even stoppen bij een grenspaal en even later bij een picknicktafel voor wat lauwe koffie uit een niet-thermoskan met een klont creamer.

Ook vandaag is de route helemaal door de bossen. Hooguit aan de rand van een bos, langs maisvelden of een heideveld. We hebben extra water mee, want voorlopig is er geen horeca. We doen met opzet een shortcut- her en der, zodat we Reusel kunnen halen. Dat is handig voor onze volgende tweedaagse. Een goede logistiek is belangrijk in dit grensgebied zo ver van de bewoonde wereld af, wanneer je zoals wij met OV reizen.

We komen dan ook bijna niemand tegen. Een deel van deze route herken ik, van toen ik hier met Wietske het Brabants Vennenpad liep.

Ulvenhout - Nieuwkerk (32 km)

Gelopen met Wietske en Emmeke op dinsdag 30 juli 2019 (route)

Het Vierdaagseteam gaat op pad! Voor een slordige 30 kilometer. O nee, voor Wietske maar twintig. Want daar is de laatste kans een bus te pakken naar de bewoonde wereld terug. Ulvenhout kunnen we inmiddels dromen. Al is het in elke seizoen weer anders natuurlijk.

Hertjes schieten weg, en de hei begint te bloeien. Een buizerd snerpt/fluit/schreeuwt vlak boven ons hoofd wanneer hij angstig uit een boom vlucht. De dennenbomen ruiken heerlijk. Hier heeft het wél geregend gisteren!

We nemen een stop op de grond bij een bosven. Ik krijg er een wandelboekje cadeau van het Waterliniepad Zuid! Helaas komen een paar steekvliegen nu op onze blote benen af, dus lopen we maar weer verder. We horen verderop al wat kindergejoel. Er blijkt een enorme recreatieplas. Daar wordt gezond en gebadderd en er staat zelfs een ijsco-frietkraam. Wat een gemoedelijke sfeer hangt hier.

We zijn blij met alle schaduw van de bomen, want de temperatuur loopt weer boven de 25 graden op. De markering is wisselend. Soms zelfs door de zon verbleekt. Wietske zou hier dankbaar werk kunnen verrichten ;-)

Jeugdherberg Het Putven moet in Chaam vlakbij zijn, maar we krijgen hem niet te zien. Wel maken we een stop bij een camping daar vlakbij met ouderwetse kauwgomballen-automaat en bingo-avond.
Daarna weer de boslanen in en uit.

In Alphen sluiten we het gezamenlijke deel af bij het dorpshuis, waar het terras eigenlijk vol is. Maar we mogen een tafeltje delen. Emmeke en ik duiken de Plusplus in en Wietske neemt de bus terug naar Breda.

De laatste twaalf kilometer kunnen er ook nog wel bij, al worden we wel een beetje moe door de korte nacht en de warmte. En door de zware rugzak met tapashapjes. We zijn dan ook blij wanneer het klooster hotel Goirle Nieuwkerk op ons pad komt. We melden ons aan de bierbar, onze kamer wordt gesprayd en we strijken neer in de tuin. Hier is een trouwfeest geweest. De witte lampionnen hangen er nog om een groot bord LOVE met lampjes. IN het grasveld hippen nu een groen specht een een kleine bonte specht. Een meesje probeert telkens onze toastjes te bemachtigen.

's Avonds zijn we uitgeteld. Even bellen met het thuisfront en met de ramen open slapen.

 

Vikoskloof (twee uur)

Gelopen op zondag 7 juli 2019 in Monodendri, Epirus, Griekenland

Het is vakantie dus geen hele lange tocht voor ons. Gewoon naar beneden lopen. Beneden in de schaduw van de kloof een boek lezen. En dan in langzaam tempo weer 900 meter omhoog klauteren. Perfect plan.
En dan ook nog een schildpad op ons pad!

Eenmaal weer boven maak ik nog een extra ommetje naar het bijna verlaten Agia Paraskevi, waar ikonen worden geschilderd.

Aan het eind van de middag bijkomen in ons hotel in Monodendri en er de WK finale zien Nederland - USA

Hulshorst- Nunspeet (10 km)

Gelopen op dinsdag 2 juli 2019 met Wendeline en Corinne (deel van deze route)

Het is weer tijd voor onze traditionele zomeravondwandeling.
Na het werk, centraal in het land. En met kersen mee voor de kersenpitspuugcompetitie.

Parkeren met de groene (!) auto op de Oudeweg achter (!) Apollohotel De Beyaard. De route zien op te pikken en lopen we tussen de boerderijen op weer een zwoele avond. Tas vergeten, vork vergeten, maar we kunnen het nog.

Stop 1 bij een bankje waar een man kraaiend voorbij komt fietsen. Aha, een dreumes op het voorstoeltje aan het stuur.
Stop 2 midden op de Hulshorstervlakte. Prima parcours voor de wedstrijd pitspugen.
Eindstop buiten bij de VVV tegenover station Nunspeet. Even een cola om wakker te worden voor de terugreis.

Zo wil ik het Zuiderzeepad wel vaker beleven.