Appelscha- Veenhuizen (21 km)

 Gelopen op vrijdag 24 februari 2023 met Wendeline

Na een copieus ontbijt, tiptop inclusief wentelteefje van suikerbrood, hijsen we de rugzakken weer op de rug. Met de charmante roodoranje hoezen eromheen, want het regent een beetje. Appelscha zal in de zomer gezellig druk zijn. We lopen langs allerlei pannenkoekhuizen, klimbossen en ijszaken. Maar nu belanden we er in een overdekt winkelcentrum bij een tweedehandswinkel, om te schuilen voor de toenemende regen.

Het veendorp ligt langs de vaart en er staan hier nog een paar "authentieke" veenwoningen. In het bos regent het druppels van de bomen. We gaan op zoek naar de Uitkijktoren. Die ligt diep verscholen. We klauteren omhoog langs de lucifertrappen en hebben geen spijt. Wat een uitzicht! De giraffen en kraanvogels denken we er zelf bij.

Via fietspaden komen we bij een vogelobservatiehut, terwijl we onderweg al drie keer zijn gestopt voor aan-en uittrekken van de regenbroek. We bewonderen de eenden, terwijl we de eieren van vanmorgen uit de tas halen en verorberen. Dit Fochteloërveen is een groot gebied, waar rust heerst. Een regenboog verschijnt boven de gele vlakte. Voor adders zal het te koud en nat zijn nu.

De laatste kilometers richting Veenhuizen zijn lang en saai, maar wij zetten door. In het gevangenismuseum aangekomen proberen we tevergeefs een taxi te bellen. Maar daar verschijnen onze redders: een stel uit Doetinchem, werkzaam in zorg en onderwijs, willen ons wel naar Assen vervoeren. Wel eerst de modderige wandelschoenen afvegen met een stoffertje. In de parkeergarage van het Drents Museum eindigt deze bijzonder aardige lift. We bezoeken Pompeï en Herculaneum en stappen daarna nog net voor 16 uur in de trein richting Zwolle.

Wittelte - Appelscha (22 km)

 Gelopen op donderdag 23 februari 2023 met Wendeline

Vanaf Zwolle samen opreizen. Vandaag gaan er wél bussen, gisteren en morgen een OV-staking. We wensen de buschauffeur een goede stakingsdag.Van Meppel naar halte Wittelterbrug waar we tijden geleden eindigden, want op het Drenthepad is altijd wat en we moesten vaak cancellen. De eerste lammetjes wachten ons er nu op. 

De markering is hier even onduidelijk, maar dat kan ook komen omdat we de wijzigingen niet hebben geprint en het boekje is van 2009. Landschapsbeheer is duidelijk veranderd in 14 jaar. Meer ruimte voor de natuur de natuur laten. Na een krap uurtje zijn we bij Diever waar de horeca nog dicht is. Maar bij de plaatselijke bakker kunnen we ook koffie drinken. Direct daarna doemt er een hunebed op. Altijd feest.

Daarna duiken we de bossen in van Boswachterij Appelscha. Veel naaldbomen, lekker geurend. En zacht onder onze voeten. Bij Oude Willem een stop op een bank die te koop staat. In deze bossen is veel verzetswerk geweest in WO2, blijkt uit diverse informatieve bordjes. 

En dan via het uitgestrekte gebied van de Kale Duinen bij Aekinga richting onze B&B. Allerlei kleuren begroeiing op de zandheuvels: zilvermos, donkere heistruiken en knalgroene naaldboompjes. In de avond kijken we een bijzondere documentaire op de riante bank.

Leeuwarden - Mantgum (23 km)

 Gelopen op zondag 19 februari 2023 met Aafke

Mantgum? Dat kennen we niet. Maar van de Elfstedentocht weet Aafke veel. 

IN het gidsje staat overigens dat het wandelpad niet de schaatsroute volgt. Het is vooral een wandeling langs de mooiste wegen tussen de elf steden. We gaan het vandaag meemaken. Ik heb gisterenmiddag al bij de stempelpost van de VVV Leeuwarden mijn startbewijs opgehaald. Overtollige bagage doen we in de stationskluis, een krentenbol (bij gebrek aan kleingeld) aan dakloze Ton, en dan start onze tocht.

De scheve toren Oldenhove is ook in het water scheef weerspiegeld. Aan de overkant van een paintball-hal wordt het nieuwe stadion van Cambuur gebouwd. Hier was vroeger de Elfstedenhal. Over asfaltwegen en betonpaden lopen we naar Deinum met de uivormige kerktoren. We drinken koffie uit de thermosbeker, terwijl we aliekruikjes spotten op de schelpenvloer rondom de picknicktafel. De route vandaag is extreem "om". We kruisen zes keer een spoorwegovergang en komen op plekken waar ik nog nooit eerder was: Boksum en Jellum. Grotendeels via smalle betonplaadjes dwars door de weilanden.

Vandaag zien we talloze sneeuwklokjes en krokussen, en ook de eerste katjes en narcissen. e kerk van Bears herken ik nog wel van een Fries fado-concert.We lopen er nu niet pal langs, want het Elfstedenpad leidt ons vooral langs het kunstwerk Duniastaete. Nog steeds is trouwens de skyline van Leeuwarden zichtbaar. En aan de andere kant doemt het kerkje van Jorwert op. Bekend van Geert Mak dus inderdaad.

Langs een sloot met zwanen en een karkas van een haas bereiken we Jorwert. Bij de kerk-ingang een kist met stempelkussen van het Jacobipad dat loopt van Sint Annaparochie naar Santiago. Bij een jaren '60 bushalte pauzeren wij voor het laatst vandaag. Daarna zetten we koers op Mantgum, waar we om kwart voor 3 mooi op tijd zijn voor het treintje dat ons (1 keer per uur) terugbrengt naar Leeuwarden. De modderschuiten afvegen aan grasspriet en stoep en instappen maar.

Medembilk - Den Oever (23 km)

 Gelopen op vrijdag 17 februari 2023 met Emmeke

Net als op Koningsdag 2022 zetten wij per trein en bus koers op Medemblik. Dit keer lopen we noordwaarts. Elkaar stevig vasthoudend want het waait kracht 6 of 7. En de wind kom vanuit het westen, dus we rollen bijna de dijk af het Ijsselmeer in. Serieus. We besluiten een deel van onze etappe niet óp de dijk te lopen, maar aan de binnendijkse kant. Gewoon op het asfalt, aan de linkerkant van de weg. Bankjes zijn hier niet. Maar op betonnen staanders van stalen hekken spreiden we onze zitmatjes uit en gaan er snel op zitten voor ze wegwaaien.

Langs een voormalige vuurtoren, die nu meer een frame is. Drie hazen met schutkleur spelen tikkertje met elkaar en verstoppertje voor ons. We pauzeren bij een groot schip, of wat is het eigenlijk. En daarna gaat de route door het Dijkgatbos met prachtig mos. En vervolgnes komen we via een rietlandschap bij een volgend aangelegd bos in de Wieringermeerpolder: het Robbenoordbos. Het wuivend riet met daarboven de roedels ganzen is adembenemend.

Uiteraard zijn de laatste kilometers weer het lastigst. Wij raken de focus kwijt en moeten even zoeken naar het busstation in Den Oever. Oja, achter de Dekamarkt. Dat was jaren geleden ook al zo. Dan kunnen we nog snel wat inslaan voor we op bus 350 naar de overkant stappen. Hopelijk is er een oven in ons appartementje in Harlingen. Dat bedenken we pas als we met rugzak en tasjes in de bus hebben plaats genomen en over de Afsluitdijk toeren. Oei, 32 kilometer is ook wel erg lang en saai. Maar.... als het even meezit lopen wij dit jaar ook deze etappen om daarmee het Nederlands Kustpad én het Zuiderzeepad te volbrengen. Dat is nog toekomstmuziek. Morgen échte muziek.