San Gimignano - Monteriggioni

Gelopen eind juli 2014, grotendeels alleen ( route)

Dit traject is onderdeel van de Via Francigena: de pelgrimsweg naar Rome.
Bellissima!

Goch- Weeze (13 km)

Gelopen met Nico op donderdagavond 10 juli 2014 (route)

Een zomerse avondwandeling van 13 km. Dat moet lukken, al heb ik net twee dagen Marskramerpad in de benen. De wandelschoenen zijn nog nat van die twee dagen louter regen, maar  gelukkig heb ik nog oude andere. Het weer is totaal omgeslagen: nu broeierig warm, 29 graden om 17.30 uur.

We zetten de auto bij station Weeze en gaan met de DB in vijf minuten terug naar Goch. De trein gaat elk half uur. Nico verkent het stationsgebouw, inclusief perrons en seinpalen. In Goch lopen we door het centrum naar de Niers. Dat liep ik al eerder toen ik de shortcut naar Gennep wandelde.

Er wordt gebaad in de Niers, door kinderen en honden. Dat is zo on-Nederlands. Even later is het alleen minder leuk: het pad langs de Niers blijkt volledig overstroomd. Wel begrijpelijk gezien de hoeveelheid regen die gisteren en eergisteren is gevallen. Maar ik had niet bedacht dat dit pad daardoor totaal niet toegankelijk zou zijn. Als alternatief stippelen we een route uit die wat verder van de oever loopt. Bij een bankje aan de Niers eten we met voeten omhoog de meegebrachte maaltijdsalades. Af en toe kruisen we het officiële MaasNiederrheinpad wel, zoals bij het veer van Jan. Maar grotendeels wandelen we in bossen, waar de bosmuisjes wegschieten of al plat zijn gereden. Goudgele graanvelden, maisvelden met daarboven onweerswolken. In de verte rommelt het. Houden we het droog? Ja! Pas terug in de auto in Weeze begint het te weerlichten en regenen.

Weeze Bahnhof

Niers en ondergelopen oeverpad

Terschuur- Amersfoort (25 km)

Gelopen op woensdag 9 juli 2014 met Emmeke (route)

Wat een waardeloze nacht in een kuilbed. Mijn rug is zo stijf dat Emmeke mijn sokken en schoenen bij me aan moet doen! Na een snel ontbijt vluchten we de B&B uit en zijn we al om 08.15 uur op pad. Het is nog grijzer en natter dan gisteren en het waait. Na een uur zijn we tot op de onderbroek nat. Erger kan niet, dus we hebben de grootste lol.  Taluds beklimmen, langs een vangrail laveren? Wij draaien onze hand er niet voor om.
Het Marskramerpad is 8 km gewijzigd, en de papieren omleiding valt als een vochtig vodje uit elkaar. Groot is onze vreugde in Achterberg, waar we drie kwartier bijkomen in De Roskam, een knus etablissement. Kersenvlaai en apfelstrudel en twee maal koffie: zo wij kunnen er weer tegen.
En verder gaat het weer: langs zwiepend gras op een schouwpad en jaagpad. Een omweg langs kasteel Stoutenburg kan er ook nog bij. Het toppunt van lelijkheid doen we ook nog aan: langs de snelweg A28 bij Amersfoort. Door Park Randenbroek en dan staan we opeens tussen het winkelpubliek in de Langestraat in Amersfoort.
We zijn echt bikkels. Hulde aan ons. Voeten verweken, blaren ontstaan, maar onze liefde voor het Marskramerpad blijft altijd bestaan.

OLV kerk Amersfoort, Lange Jan

Stroe - Terschuur (25 km)

Gelopen op dinsdag 8 juli 2014 met Emmeke (route) en (route)

Vandaag reist Murphy met me mee. Na een zonnestralend lang weekend worden nu twee dagen verwacht met louter wolken en regen. Ik reis per trein, maar strandt, vanwege een defect treinstel. In de zeikende regen kom ik Emmeke tegen op Ede-Wageningen. Tijd zat voor een kop koffie in de stationsrestauratie, temeer daar de bus niet op komt dagen. Enfin, tegen elven starten wij dan toch weer op het Marskramerpad, bij bushalte De Drie Musketiers in Stroe. We zijn een bonte verschijning in blauwe regenjas en rode regenponcho. Het gidsje is al snel doorweekt, alsmede onze schoenen en sokken.
De route is best heel mooi, maar we moeten toch vaak naar de grond kijken om modderplassen te vermijden. Nergens een rustpunt, dus strijken we neer op een plastic zak aan een picknicktafel. We zijn twee wandelende vuilniszakken.

De Appelse heide begint al te te bloeien. Een kudde schapen gaat blaten als wij hun weiland passeren.
En een klasje koeien poseert voor een foto. En passant wijzen ze ons de weg: hier moeten we afslaan richting Zwartebroek. Heel toepasselijke naam. De laatste kilometers naar Terschuur hebben we het zwaar, alsof we al 40 km in de benen hebben. Maar we zingen ons de route door.

Zaten twee rugzakken aan een picknicktafel, zegt de een tegen de ander...

Glimworm? Slangetje?

Hoe toepasselijke naam

B&B De Tolboom in Terschuur

Bij B&B De Tolboom aangekomen, laten we een pizzakoerier langskomen. Wij willen onze kamer niet meer af. Helaas geen kranten voor onze natte schoenen, geen handdoeken voor onze natte lijven, geen lont in de kaars voor een sfeerlicht, geen lekkere wijn, geen lunchpakketten voor morgen en geen twee harde bedden. Maar wij zijn niet van het type klager, dus genieten we van het Brabantkoor op TV-zender Brava met het Requiem van Duruflé. En scoort Duitsland binnen een kwartiertje vier keer tegen Brazilië in de kwartfinale. De 7-1 horen we morgen pas, wij slapen.