Laag Soeren - Beekbergen (16 km)

Gelopen op donderdag 31 januari 2013 met Saskia (route)

Op de 75ste verjaardag van -nu nog- koningin Beatrix haal ik Saskia op en rijden we naar de bushalte de Harmonie in Laag Soeren. Lag hier de vorige keer een pak sneeuw, nu is het nat en zijn er sneeuwklokjes.

Het eerste stuk tot over het toeristisch spoorlijntje Apeldoorn-dieren is het nog droog. Maar als we bij het Apeldoorns kanaal zijn begint het te druppen, miezeren, regenen en kletteren. We schuilen bij de Middelste Molen. Samen met een bovenbouwklas bekijken we er de educatieve film over deze papiermolen. Toch gaan we maar niet mee met de rondleiding. We hebben nog wat kilometers voor de boeg.

De wind waait Saskia's spijkerbroek wel wat droog, maar dan begint het weer te druppen. In het bosgebied langs de oranjekleurigeVeldhuzer Spreng lopen we wat meer beschut. We gaan de A50 onderdoor en lopen op de Hulhorstweg. Rechts weilanden, links bos van de Veluwerand. Dit stuk loopt samen met het Marskramerpad. Ook nog een idee. Ik heb nu 150 kilometer van de 380 van het Maarten van Rossumpad gelopen. Dus nog even te gaan. We trekken een sprintje (met dank aan Evy) en halen bus 43 terug om weer bij de auto in Laag Soeren uit te komen.

Laag Soeren

Apeldoorns Kanaal

Middelste Molen Eerbeek

Middelste Molen Eerbeek

Veldhuzer Spreng  bij Loenen

Apeldoorn - Emst (17 km)

Gelopen op donderdag 24 januari 2013 (route)

Het beginpunt vandaag is de parkeergarage van theater Orpheus in Apeldoorn. Het eindpunt de Oranjeweg in Emst. Joke zal me hier ophalen. Vanwege de kou en sneeuw kiest zij ervoor om niet mee te gaan wandelen. Koud is het. En sneeuw ligt er. Maar in thermokleding prima te doen, mits ik niet stop te lopen. Alleen voor foto's dan.

Ik loop allereerst langs de Naald en Paleis het Loo. Mooi gelegen in de sneeuw met ochtendzon. Bij het Bilderberghotel is de fontein bevroren. Ik laat Apeldoorn achter me via een voetpad bij de Wiesselseweg. Het is een slalom-berkenpaadje langs boerderijen. Wat schapen en paarden, en verder niks. De sneeuw knerpt onder mijn schoenen. Bij boerderijcamping Groenhoeve groet ik de boer en verder loop ik weer. Ik kom in het gebied van de sprengen, die ik ook zag rondom Loenen met het Trekvogelpad. De Geelmolen, een watermolen heeft mooie ronde ramen. En wat mooi is die dubbele beek met damwand om ijzerrijk en ijzerarm water te scheiden.

Paleis het Loo Apeldoorn

fontein bij Bilderberghotel

Roode Beek naast Nieuwe Beek

Hier haalt een vrouw op de fiets me in. Ze rijdt heel langzaam en vertelt waarom ze toch op de fiets is: vanmorgen al de eigen hond uitgelaten en nu wil de logeerhond ook nog erop uit. Jammer genoeg verdrijft de hond twee ooievaars aan de beekrand.

En daar is dan kasteel Cannenburgh: hét kasteel van Maarten van Rossum. Ik drink eerst een kopje thee in restaurant het Koetshuis. En dan waag ik het erop en trek aan de klingelbel bij het kasteel. Na wat gestommel verschijnt een onuitgeslapen en chagrijnig hoofd. Op mijn allerbeleefdst vraag ik of het beeld van Maarten van Rossum mag fotograferen en ik wijs op mijn wandelboekje. En zowaar. Hij haalt de sleutel en loopt voor me naar de overkant, naar een bijgebouw. Hier is het zware beeld gezet uit angst voor koperdieven. Ik neem ook nog maar even plaats op het bankje naast Maarten, al is het volgens mij meer een schurk dan een held.

Enfin, inmiddels schijnt de zon en zet ik het kasteel van alle kanten op de foto. Wat een plaatjes. Ik loop langs de ijsbaan  en verder langs de Hertenkampsweg. Wat scharrelvarkens en eindeloze sneeuwvelden. Wat een genot hier te zijn.

Paadje langs Kasteel Cannenburgh

Langs de ijsbaan in Vaassen

Op de Oranjeweg ben ik klokslag 3 uur. Hier begon ik mei 2011 het Maarten van Rossumpad, niet wetend dat ik zo verslingerd zou raken aan het wandelen. Joke pikt me op in besneeuwde auto en samen drinken we twee koppen koffie bij kasteel Cannenburgh. Ik word rozig. Goed wakker blijven, want vanavond naar de theaterbewerking van het mooiste boek dat ik 2012 las: Meneer Ibrahim en de bloemen van de Koran.

Hoek van Holland Strand- Den Haag (24 km)

Gelopen met Emmeke op 19 januari2013 (route )

Als twee smurfen zitten we in de sprinter naar Hoek van Holland. Met zwarte broek en blauwe trui en mutsen paraat. De trein rijdt door een sneeuwlandschap. Een vos is op zoek naar eten. Onze dag begint al goed. Hoewel...bij Hoek van Holland strand kom ik er achter dat we in Hoek van Holland Haven hadden moeten starten. Daar gaat mijn eerste kilometer van het Hollands Kustpad. Enfin, hier kom ik dus terug. Ooit.

Ina's snackbar is dicht en dus starten we maar met het wandelen. Meeuwen en zwanen dobberen in de Nieuwe Waterweg. De Stenaline ligt klaar voor vertrek en een containerschip haalt ons in. Met een oostenwind in de rug trotseren wij de kou en glibberen over de pier. Even later het kale strand op. Toch ook hier hardlopers en hondenuitlaters.

Hoek van Holland Strand

Hoe sterk is de eenzame jogger

Best koud

We verlaten het strand om via het Noordlandse pad noordwaarts verder te lopen. Na 6 km is daar een onverwachte meevaller: de receptie van een huisjespark is open. En we mogen van het toilet gebruik maken. en zelfs een kopje koffie nuttigen uit de gratis koffiezet-automaat. Drie bekertjes en een volle prullenbak verder  (een een plens warme melk op de grond)  hebben we een bakkie dat smaakt. Met tranen op de wangen drinken we het op. Even bellen naar het thuisfront en daar gaan we weer verder.

Via het Arendsduin komen we terug op het strand. En nu is het daar toch echt stil en verlaten. Wat een geweldig uitzicht: een sneeuw- en zandvlakte, de golven, het niets.De duim gaat omhoog: vind ik leuk!
Bij Ter Heijde mogen we het strand verlaten, waar we ons echt op verheugen. Helaas is de snackbar niet meer. Er rest slechts een gat in de grond. Dan maar naar boven klauteren en op het duin onze krentenbol eten. Een Westlander met verrekijker attendeert ons op zeehonden. En inderdaad: eentje ligt er op het strand en twee zwemmen er in de golven. Wat lief!

Noordlandse Pad richting 's-Gravenzande

's-Gravenzande

Ter Heijde

Strandafslag Monster

Bij Monster, waar op het strand druk wordt gekitesurfed, gaan we echt het Westland in en lopen langs eindeloze kassen richting Madestein. Een draaiorgel zorgt voor veel plezier bij bewoners van het Westerhonk. Langs de vijver bij Madestein raken we het spoor bijster. Met al die sneeuw hebben we niet veel aan omschrijvingen als: neem het eerste klinkerpad links en loop rechtdoor bij de asfaltweg. Gelukkig kent Emmeke hier redelijk de weg en dus banjeren we richting Ockenburg.

Ockenburg

Bal van steenpuin

Kijkduin

Kijkduin

Dankzij onze geweldige smurfen-thermokleding hebben we het nog steeds niet koud, ondanks de gevoelstemperatuur van - 10. Telkens komen we langs slootjes waar geschaatst wordt. Na Ockenburgh (wat een vergane glorie!) is het helemaal vertrouwd gebied. We klauteren het duin op en hebben fantastisch uitzicht op de  skyline van Kijkduin. We nemen niet de bus, maar lopen ook nog de laatste 3 kilometer naar de Vogelwijk. Hier zien we nog konijntjes.. En families die zich met de slee vermaken op de duinen. Langlaufers zelfs! Duim omhoog: vind ik leuk!

Wandelpromenade Kijkduin met sneeuw en ijs

Vogelwijk

De zon gaat al onder als we ons einddoel bereiken. Met gejuich worden we onthaald. De bikkels zijn binnen. Zo, wij ploffen op de bank neer. En laten ons bedienen. Nog een laatste slok uit ons limonadeflesje. Met gratis ijsklonten. Wat een superwandeling, een event! Dat wordt beloond met goud, wierook en mirre.

Buren - Maurik ( 16 km)

Gelopen op donderdag 17 januari 2013 met Wietske (route)

Als twee Jehova-getuigen staan we op de stoep bij een onbekend huis in het hart van Buren. We trekken aan de bel. Na enig gestommel gaat de deur half open en verschijnt een vrouw. "Bent u de schoonzus van Elise?" Ze knikt verbaasd en doet de deur nu wijd open. "Wij zijn collega's van haar en we moesten vooral even bij je aanbellen".

Buren, Willem van Oranje

Zo begint onze wandelmiddag. We lopen Buren uit aan de noordkant bij de Aalsdijk. De Ravenswaaysche Wetering heeft een ijslaag. Schaatsen lijkt hier toch nog niet mogelijk. We proberen het maar niet. Vannacht was het wel - 15. De paarden in de wei hebben een dekje om en er glijdt er eentje bijna uit. De sikjes zijn stijf van de bevroren sneeuw. De weg is simpel te volgen: de asfaltweg kronkelt langs boerderijen en nu kale fruitbomen. In de weilanden enkele zwanen en heel veel ganzen. Gisteren stond het in de krant: ganzen zijn er in te grote getale, het vergassen van ganzen moet worden gelegaliseerd.

Zoek de drie zwanen

 

Ravenswaaij

Rijnbandijk Rijswijk

Bij Zoelmond staat pal voor de kerk een enorm reclamebord van Slagerij de Bruin. De lokale rookworst heeft de gouden prijs gekregen. We zijn er zo door afgeleid dat we de verkeerde kant het dorp doorkruisen. Pas bij Beusichem merken we onze fout en lopen 1,5 kilometer terug. Dom dom. Helaas is er noch in Zoelmond noch even verderop in Ravenswaaij een kroegje open. Dus lopen we stug door in het winterlandschap. Zolang we lopen is het niet koud. Er is nauwelijks wind. We lopen langs de Lek en even later over de Marijkesluizen het Amsterdam Rijnkanaal over.

Ook in Rijswijk geen horeca. Het water uit de veldfles is ijskoud. We lopen over de Rijnbandijk. Best pittig door de kou. En dan te bedenken dat ik hier een half jaar geleden in de snikhitte de volgende etappe heb gelopen. Theetuin Happy View is nu gesloten. Pas in Maurik kunnen we ergens een warme chocomel drinken in een bruin cafeetje. Dat doet goed. En daarna - via Buren- gezellig uit eten met collega's, waaronder Elise, die we de hartelijke groeten van haar schoonzus doen.

Grave - Gassel (7 km)

Gelopen op zaterdag 12 januari 2013 met Nico (route)

Gisteravond bedachten we dat we vandaag wel een stukje van het Maas- en Peelliniepad konden gaan lopen. Zo'n spontaan idee strookt niet met mijn routine ten aanzien van LAW-wandeltochten. Dus we zijn nog geen vijf minuten onderweg of ik kom er achter: ik loop op mijn gewone schoenen. En wanneer we een uurtje aan het wandelen zijn schiet mij te binnen: heb ik het gas wel onder de bieten uitgedaan thuis?  Een telefoontje naar huis leert dat ik dit inderdaad ben vergeten. Gelukkig mag deze groente lekker lang koken.

Grave is een gezellig vestingstadje aan de Maas. We parkeren in de Oliestraat en wandelen het dorp uit. Eerst over een fietspad langs de provinciale weg, en later over een dijk aan de Maas. De Maas is vanuit de lucht te herkennen aan het feit dat er om de vijftig meter een boom aan beide kanten van de oever staat. De Waal heeft dit niet, zo leer ik van Nico.

Maas bij Grave

Het heeft vannacht voor het eerst sinds weken gevroren en de oostenwind is matig maar wel ijskoud. Zo onbeschut langs de rivier - en met dunne zolen!- is het echt winters. We horen de ganzen gakken op de weilanden langs het water. We nemen een paar oversteekjes. Heeft een wolf hier achter schapen aangezeten?

Maasdijk

Maasdijk

In de buurt van de Kraaijenbergse Plassen zien we een roofvogel, vermoedelijk een valkje.

Kraaijenbergse Plassen

Bij onverharde wegen langs stille boerderijen hangen mysterieuze letters hoog in de bomen. De oplossing (?) is KGATEN. Op de Heidestraat in Gassel passeren we een eierautomaat. Jammer dat we vanochtend net eieren van de supermarkt hebben gehaald. Na vijf kwartier komen we bij de molen in Gassel, waar auto 1 voor ons klaar staat. We halen auto 2 op uit Grave en rijden naar huis. Thuis lekker bietjes eten vanavond.

Eierautomaat in Gassel

Vierlingsbeek - Overloon ( 9 km)

Gelopen met Nienke op vrijdag 4 januari 2013 (route)

Het miezert lichtjes als we van start gaan vanuit Vierlingsbeek. De kerkklok geeft al kwart voor 3 aan. Gelukkig hoeven we niet heel ver te lopen. Voor het donker wordt moeten we toch wel de 9 kilometer tot Overloon af kunnen leggen? Daar wacht mijn auto al op ons.

Langs de bemoedigende Kreupelstraat verlaten we het dorp richting Holthees. Ondanks de vele regen van de afgelopen dagen wagen we ons op het onverharde traject langs de Molenbeek. Met enkel wat modderspatten op de leggingpijpen redden we het prima. En geen beren op de route. Bij Makken herken ik het parcours: hier liep ik met Nico december 2011 het Pieterpadtraject Vierlingsbeek - Geijsteren. Ook toen zagen we het Pieterpad-kunstwerk gemaakt van spoormateriaal. En ook nu bezoeken we de Mariakapel van Holthees. De kerststal gaat er nog. Maandag is het pas Driekoningen...

We steken de spoorweg over en lopen een stuk saai  en gevaarlijk (kan dat samen gaan?) langs de provinciale weg en over de A73. Daarna wordt het weer mooi zodra we de Overloonse Duinen in gaan. Mooie bomen; het zijn naaldbomen. We volgen de markeringen, want aan de omschrijving in het gidsje hebben we geen houvast: Dit pad kruist een paadje en gaat dan weer over in een een smal paadje rechtdoor. Even verderop sluit dit smalle paadje aan op een zandpad.

De schemer zet in als we de markering niet meer vinden. Het is ook nauwelijks meer te zien. Moet ik mijn zaklamp-app  gaan gebruiken? Horen we wolven? Pjoe, daar is het eind van het bos. We zijn niet meer op het Maas-en Peelliniepad. Maar als we het fietspad volgen komen we hopelijk goed uit. Gelukkig: daar staan mitrailleurs. Dan is daar vast het Oorlogsmuseum. Gered. Snel de auto in. En thuis een kop snert om bij te komen.

Vierlingsbeek

Aan de Molenbeek

Makken

Mariakapel Holthees

Overloonse duinen

Overloonse duinen