Zaltbommel - Opijnen (10 km)

 Gelopen op vrijdag 25 april 2025 met Corinne en Wendeline

Zaltbommel maakt zich klaar voor Koningsdag. En wij wandelen vanaf de Veerweg naar de Maartenskerk. Geef vrede Heer, geef vrede.

Langs de stadsgracht en over de Martinus Nijhoffbrug. Ik liep naar Bommel om de brug te zien. Bij Waardenburg kunnen echte spoor niet over. Blijkbaar is mijn gidsje verouderd… Al even geleden dat ik deze etappe in tegengestelde richting liep.

Bij Opijnen kunnen we toch de dijk op, hard hollend voordat de slagboom onze hoofden raakt. Borrelhapje op het terras bij het café in Opijnen met zonder uitzicht op de Waal, waar de oranje slingers net worden opgehangen.

 

 

Ruinerwold - Steenwijk (20 km)

Gelopen op zondag 22 december 2013 met Wendeline (route)

Na twee-en-een-half jaar vandaag een historische dag: ik loop het Maarten van Rossumpad af!

Geen witte winterfoto's vandaag. Die maakte ik vorig jaar wel in de buurt van Apeldoorn. En ook bij Maurik liep ik in de sneeuw. Nu lijkt het eerder een lentedag. Een krappe 10 graden Celcius. Veel wind en bewolking, dat dan weer wel.

Bij het uitstappen in Meppel raken we in gesprek met wandelaars van het Westerborkpad. Zij gaan de treintaxi in, wij nemen bus 32 naar Ruinerwold. Ik probeer kersttafereeltjes vast te leggen, maar erg uitbundig vieren de Drenthenaren in deze omgeving kerst niet. Geen versierde tuinen of kerststallen op het erf. Wel enkele mooie rietgedekte boerderijen.

Het eerste stuk is op het saaie af, langs de Oude Vaart. Daarna komt het mooie heidegebied van de Havelterberg. Een specht vliegt er rond. Het echte Drenthe-gevoel krijgen we natuurlijk bij de hunebedden, bij Havelte. Wendeline en ik liepen twee jaar geleden langs het hunebed van Rolde, toen op het Pieterpad. Vandaag een selfie (2013!) gemaakt op het hunebed.

Helaas begint het daarna te druppen, dus het stuk langs de Johannes Postkazerne zetten we er nog steviger de pas in. Als het echt buiig wordt, komen we onverwacht langs een theeschenkerij aan de rand van Steenwijk. Hier wordt net een kerstconcert gegeven. We trakteren onszelf op thee met taart.

Daarna is het weer droog en in de schemer (het was gisteren de kortste dag) lopen we over de Markt bij Steenwijk. Hier is het vergeven van de rood-witte markering: Havezatenpad, Friese Woudenpad, Pionierspad en Maarten Rossumpad doen deze plaats aan. We lopen waarschijnlijk ook een stukje volgens een andere markering. Maar dat maakt niet uit, want als wij om 16.40 bij het station arriveren, zijn we mooi op tijd voor de trein van 16.41!

Wendeline vraagt welke gedeelte van het Maarten van Rossumpad ik het mooiste vind. Terugdenkend is dat de Veluwezoom (Posbank)  en de Veluwe (Renderklippen).

Over twee weken ga ik beginnen met een volgend pad: Het Marskramerpad. Nu al zin in.

En wandelaars naar Steenwijk toch rechts af

Havelterberg

Havelte

Steenwijk

Steenwijk

Balkbrug - Ruinerwold (30 km)

Gelopen op zaterdag 9 november 2013 met Wendeline (route en route)

We starten vandaag op de bejaardenplek van bus 29 van Zwolle naar Balkbrug.
Benieuwd wat ons te wachten staat vandaag: we kennen dit gebied allebei totaal niet.  En wat zal het weer gaan doen? Direct achter de hoofdstraat van lintdorp Balkbrug begint de natuur van de Haardennen. De lange Haarweg brengt ons bij de Staphorster boswachterij. Maar die Haarweg is zo afwisselend. Telkens op onverharde wegen in het bos, met stukken hei. Smalle paden, die soms kronkelen, dan weer kaarsrecht zijn. Paden die sloten zijn geworden door de regenval de afgelopen 24 uur.  Lariksen verliezen hun gele naalden. De zon schijnt er mooi op. En we komen zeker een uur lang niemand tegen.

pad is sloot

Boswachterij Staphorst

De donkere lucht met de herfsttinten van de bomen aan de rand van open weiland of hei, is fenomenaal. Nu komen we dan toch twee wandelaars tegen. Zij vertellen een flinke bui op hun hoofd te hebben gehad wat noordelijker op de route. Wij nemen een korte stop op een bankje bij natuurgebied De Vier Bergen (niet te zien overigens). Tijd  om het thuisfront te bellen en appen. Een uur later komen we wat meer in de bebouwde kom. De horeca bij het Vergulde Ros is nog niet open, dus stappen we maar door. De Reest over, zodat we nu van Overijssel in Drenthe belanden. Tol betalen van tien cent hoeft niet meer. Het tolhuis staat er nog wel.

Bij Rogat is het even wat minder fraai (lees: lelijk). We moeten er de A28 onderdoor. Met wel als voordeel dat hier een benzinepomp is, waar we van het toilet gebruik kunnen maken en de waterfles kunnen vullen (was ik thuis vergeten!). Via de Rogatsluis steken we de Hoogeveense vaart over. Hier is de wandeling totaal anders. Geen hei en bossen meer. We lopen over asfalt van de Broekhuizerweg en steken het spoor over. Aan beide kanten boerderijen met veel stalletjes inclusief geldkistjes aan de weg (stoofperen, groente etc).. Vogels vliegen prachtig op op een fel groen weiland. In het hoge gras verbergt zich een vos. O nee, een poes.

Bij Rogat

Van Berghuizen tot Ruinerwold is het wel even bikkelen. We beginnen de voeten te voelen en het lijkt wel of het al schemert. De zon is weg en het is rond vier uur. Harder lopen kunnen we niet. Dus het is vette pech dat we in Ruinerwold de bus missen die 1 keer per uur gaat. Gelukkig hebben we in het centrum  keus uit diverse snackbars en eetcafés. Wen neemt een uitsmijter en ik een kop erwtensoep met pistoletje kaas.

De dag eindigt weer op de bejaardenplek, nu van bus 32 naar Meppel. Een stok hebben we weliswaar nog niet nodig, maar we voelen de benen wel! Op Meppel desondanks een sprintje getrokken op twee trappen om de intercity te halen. Gelukt!

Ommen - Balkbrug (18 km)

Gelopen met Aafke op donderdag 12 september 2013 (route)

Vandaag heb ik weer een stuk mogen lopen van het Maarten van Rossumpad.  Aafkes kinderen zijn weer op schoolreis, net als de vorige keer.  Een goede dag om aan de wandel te gaan. Zij zet haar auto bij het eindpunt, Balkbrug, en komt per bus naar Ommen. We zien elkaar op station Ommen en gaan direct het pad op. De mist is net weggetrokken. Wel zijn de bermen vol van ragfijne spinnenwebben met dauwdruppeltjes.

Ommen is verkozen tot wandelgemeente 2013. Het centrum van het stadje zelf heb ik nog nooit gezien. Zowel het Pieterpad als dit pad buigen eerder af.  Terwijl de zon aan kracht wint, bespreken wij wat we op facebook niet delen. En ondertussen nemen we de omgeving in ons op. De herfst komt eraan: de eerste beukennootjes, late zonnebloemen,  nog net paarse hei, enkele bramen. Een verrassing is het gehucht Arrien, dat met zijn brink Drents aandoet. De stapel stenen suggereert een hunebed.

 

 

Het pad is niet overal even goed gemarkeerd, maar de kaartjes in de gids zijn superduidelijk. Wandelaars komen we niet tegen vandaag.  Nog wel een ruiter, die ons pad kruist als wij op een bankje de boterhammen eten.

 

Ook bijzonder is het kerkhof van de Ommerschans. Stil is het hier, en een rij grijze sobere kruizen . Veel geld hadden de mensen niet: het waren landlopers en bedelaars die in de kolonie werden heropgevoed. Later verhuisde dit naar Veenhuizen.

Bij Veldzicht is nu een TBS instelling. Daar lopen we achter langs. Het is een groot park, waar op het land wordt gewerkt. We zijn mooi op tijd weer bij de auto. Heerlijk gewandeld.

Dalfsen - Ommen (18 km)

Gelopen op zaterdag 15 juni 2013 met Wendeline c.s. (route)

Om half 10 treffen we elkaar op de afgesproken plek: station Dalfsen. Alle vier staan ze al klaar. Dochters en Wendeline mét rugzak; vader zonder, omdat het van de week in zijn rug geschoten is. We gokken erop dat het lopen van 18 km eerder baat dan schaadt.

Erg leuk om eens een keer met een heel gezin op pad te zijn. De mijne kreeg ik niet mee helaas. Nevendoel van vandaag is het inlopen van de nieuwe wandelschoenen van de kinders. Voorlopig gaat het goed. Langs maneges waar paardendressuur wordt beoefend met hulp van grote spiegels, zoals in een balletzaal. Door bossen en langs boerderijen volgen we de markering. Het is goed opletten dat we niet de rood-witte stickers van het Overijssels Havezatenpad volgen. Eén keer gaat het mis: het gras is te hoog gegroeid en de letter "Maarten van Rossumpad" zijn nauwelijks te zien.

In de bossen rietgedekte huizen (te koop!) met bloeiende rododendrons. Ommen en omgeving is een toeristische regio. Dat merkte ik anderhalf jaar geleden ook al op het Pieterpad. Geen wonder overigens. Het heeft een vriendelijke uitstraling met afwisselend landschap. Bij een kaarsrecht graspad door de weilanden begint het even flink te regenen. Maar we waaien snel weer droog en houden een stop bij herberg De Klomp in Vilsteren. De laatste kilometers zijn een eitje. We hebben slecht 1 hindernis te trotseren: een enorme zandbult midden op het pad, pal langs de IJssel. We zakken weg in het zand. Toch nog wat avontuur op de route!

De zon schijnt uitbundig, wanneer we het afsluitende drankje doen op het terras van station Ommen.

Mmm, jammer dat een paar schonen misschien toch te klein gekocht is. Maar gelukkig nu ontdekt, en niet in de bergen. En de rug? Die wordt met het uur beter. Conclusie: lopen baat!

Jammer dat ik zo ver weg woon van Ommen. De vier etappes van Ommen naar Steenwijk moet ik nog inplannen. Misschien met tweedaagsen?

Hessum

Zo kun je het Maarten van Rossumpad ook doen

sluis bij Vilsteren , IJssel

even het gras plattrappen om te zien welke kant we opmoeten

zandbult op de route vlak voorbij de Laarbrug

Rhenen - Wageningen (11 km)

Gelopen op zaterdag 8 juni 2013 (route)

Geheel onverwacht doet zich de mogelijkheid voor om het ontbrekende stukje te lopen van het Maarten van Rossumpad. Alleen Rhenen - Wageningen heb ik nog niet afgelegd. En ook het laatste stuk van Dalfsen tot Steenwijk heb ik nog te gaan.

Het is een warme weekenddag. Nico zet me af bij de Marsdijk. Van te voren heb ik geprobeerd uit te vinden of de veerpont Opheusden - Wageningen wel vaart. Het is immers zeer hoog water. Ik kan niks vinden op internet. Dan zal het toch wel snor zitten? Ter plekke blijken de uiterwaarden te zijn volgelopen. Maar de Marsdijk is droog! Er lopen wat schapen op. Fietsers komen me tegemoet vanaf Opheusden, dus de pont zal echt wel varen.

Ik zie en hoor veel vogels in het natuurgebied de Blauwe Kamer: ooievaars, zwaluwen, kievitten en grutto's (meen ik). Op het water zijn wat speedbootjes en een paar grotere boten. In de verte zie ik het pontje varen. Gelukkig maar. Een gezin lijkt zo uit de jaren vijftig weggelopen: hij in driedelig zwart, zij in lange grijze ruitrok met zwarte panties, en vier jongetjes tussen de 6 en 10 jaar. Vader neemt foto's van de vogels. Ik had al van Aafke gehoord dat Opheusden zeer zwaar is, en dat de snackbar er zondags dicht is. Nu is het zaterdag en het Veerhuis is wel wel open. Maar ik neem geen tijd voor een drankje op het terras. Ik vul mijn waterfles bij en ga met het pontje naar de overkant.

Het stuk tot aan Wageningen is niet zo heel mooi. Wat industrie en autosloperijen. Tot ik uitkom bij de Grebbedijk, waar ik eergisteren gestart ben. Hier is het weer mooi met bloeiende bermen, gekwaak van kikkers en blatende schaapjes. Een jongetje met een hoedje op, stept me tegemoet. Ik buig af, langs hotel de Wereld naar het busstation. Nico wacht me al weer op. Het kan niet beter. Ok, als we samen hadden gewandeld. Maar dat komt later deze maand.

De Rijn staat hoog bij Rhenen

Marsdijk

Kievitten

pontje Opheusden - Wageningen vaart gewoon

Er is nog een strook hooggelegen gras voor de koe..

Grebbedijk bij Wageningen