De gastvrouw heeft zich verslapen, maar haar vijf poezen zijn wel wakker als wij naar beneden stommelen. Ze verontschuldigt ze herhaaldelijk, en lucht haar hart over de dingen die haar 's nachts doen piekeren. Ze vindt afleiding bij een nachtelijke radio-praatprogramma. Ze prijst de presentator/interviewer die bellers zo goed te woord staat en ook netjes kan afkappen. Dat brengt mij op Sleepless in Seattle, en dat brengt haar vervolgens op op haar favoriete film 'Pas si méchant que ca' , die ze in de zeventiger jaren met haar wijlen man (docent Frans) keek. De videoband heeft ze per ongeluk gewist. Ik neem me voor thuis eens te kijken en rond te vragen..
Ze knapt zichtbaar op door het gezamenlijk ontbijt en het gezellige gesprek. Het runnen van een B&B via Stichting Vrienden op de Fiets (waar ik op aanraden van J vorige week lid van ben geworden) is voor haar denk ik vooral de ontmoeting met anderen. Mannen alleen "doet ze ook". Andere alleenstaande vrouwen doen dat niet altijd in het dorp. "Maar ja, niemand vertelt precies waarom ze dat wel of niet doet. Je gaat ook niet zeggen dat je het voor het geld doet". Ondertussen is zij met 7 bedden wel voor 400 mensen per jaar gastvrouw. Met heerlijk roggebrood, een vers eitje van de kip uit de achtertuin, en de mogelijkheid een bad te nemen (1 euro extra). Door haar gewezen op het bestaan van het Fietserpad, een niet bewegwijzerd alternatief voor het wandelpieterpad.
 |
| Winsum in de ochtend |
Op zaterdagochtend bestaat het lokale verkeer hier uit auto's met paardentrailers en een enkele race-fietser. Bij Garnwerd gaan we even met de ophaalbrug het dorp. Alsof je terug gaat in de tijd met een oude herberg, een molen en naar men zegt het smalste straatje van Nederland.
 |
| Garnwerd |
Verder langs het Reitdiep op een wandel/fietspad. We sturen een sms naar A., om haar sterkte te wensen bij de begrafenis van haar moeder. Dat geeft ons ook gespreksstof. Een zeilboot manoeuvreert door een smalle sluis. Het is stil hier. Er zit zelfs geen vogeltje op de hoogspanningskabel.
 |
| Reitdiep |
In de buurt van Oostum lopen we rond het oude kerkje en bekijken de grafstenen.
 |
| Oostum |
Het lunchpakketje eten we (na goedkeuring) bij een picknicktafel bij The Farmhouse bij Wierumerschouw. We vangen flarden van een gesprek op van twee jongens die het Pieterpad van Zuid naar Noord lopen. Ze filosoferen over de definitie van geluk. In elk geval hoort dit ook bij geluk: een kopje koffie bij een picknicktafel in de natuur met Wen met de wandelschoenen aan met zicht op een rivier, een sluis, bomen en oude boerderij. Wel blijven opletten, Cécile, want voor je het weet loop je 300 meter de verkeerde kant op. Er staat toch duidelijk rechtsaf na de brug in de routebeschrijving!
Doorstappen tot over het Starkenborghkanaal (hij was burgemeester van Groningen en Commissaris van de Koningin van 1917-1925 leer ik uit het boekje). Nu zijn we aan de grens van de stad Groningen. Het is een parkachtige (hete!) route achter het universiteitscomplex. Twee van de 23.000 Groningse studenten lopen hand in hand een etappe van het Pieterpad. zij met goede wandelstappers en een rugzak. Hij op hak-laarzen. Hij is vast erg verliefd dat hij om haar gaat wandelen.
Langs de Vensterschool in Vogelaarwijk de Paddepoel.
 |
| Noorderpark Groningen |
In het Noorderpark veel oranje T-shirts van een studentenuitwisselingsprogramma. Er is introductieweek, gezellig! Wel even wat anders na twee dagen stilte. Omdat het nog maar half drie is, lopen we door naar het Groninger Museum. Dit heb ik nog nooit eerder bezocht, schaam schaam. Ik had al stiekum gehoopt dat het zou lukken, en de museumkaart zit daarom in de heuptas. Genoten van foto's van Chi Peng. En van het gebouw zelf, met de mozaieken en de diepwarme kleuren van de muren.
 |
| Groninger Museum |
Op de markt krijgen we een zwaar, heerlijk pitjesbrood in de handen geduwd. De bakker moet zijn waren kwijt aan het eind van de middag. Na een terrasje (nee, toch niet bij de country-dance-demonstratie) lopen we richting Nieuwe Kijk in 't Jatstraat in de Hortuswijk. Even twee ansichtkaarten gekocht voor Wens moeder en mijn vader.
Bij de B&B doet een tweede alt van het Nederlands Concertkoor open. O, nee ze is het niet. Het pand is een voormalig winkelpand. Op zolder is de gastenkamer. Ook deze is met zorg ingericht. Er ligt een artikel over de moeders van het Pieterpad, een map met restaurantjes in de buurt, koffie en thee, een appeltjesgroene en turqouise handdoekenset en een electronische muggenverdrijver. Ook hier nemen we een verfrissende douche. We kiezen voor de favoriet uit de map: een Indiaas restaurantje De kleine Moghul. Heerlijke hapjes gegeten. We blijven maar genieten.
En dat gaat nog even door. Want - dankzij wat gegoogle een paar dagen terug- belanden we bij een openluchtbiscoop. Daar zitten we op een paars en een rood matje, met een deken over de blote voeten tegen de muggen. Tussen 400 (?) studenten te genieten van dit initiatief van poppodium Vera.
Voorstelling van vanavond is 'The four lions', een komedie over zelfmoordterrorisme. Niet na te vertellen hoe klunzig deze vier moslimstrijders zijn in hun jihad-strijd. Een schaap en Bin Laden zijn dodelijk slachtoffer van hun geklungel, en uiteindelijk zij zelf ook in struisvogelpak en berentenue. Ik zei al: niet na te vertellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten