Gelopen op woensdag 23 september 2020 met Wendeline
Een half jaar geleden startten wij - vlak voor de lockdown- het Pionierspad. Vandaag dan toch eindelijk een vervolg. En pionieren wordt het. Alleen al om de beide auto's te kunnen parkeren bij start- en eindpunt. Wegomleggingen, ontoegankelijke parkeerterreinen, mèn wat duurt het voordat wij van start kunnen gaan met het echte werk: wandelen! We zitten er dus direct flink de pas in. Maar hola, binnen 100 meter stuiten we op een kudde hooglanders. Er zijn kleintjes bij. Afstand houden is moeilijk want ze staan midden op het pad. Dus banen we ons een weg door het hoge gras en... raken ons oorspronkelijke pad kwijt. We klauteren over prikkeldraad en komen in elk geval weer op een weg. Met wat extra meters komen we dan toch in het Waterloopbos. En wederom gaat het mis. De stickers zijn hier niet goed geplakt, durven we te zeggen. Wel erg mooi hier overigens, welk pad we ook nemen in dit bos. Bruggetje over met de grootste spin ever. Ook dit pad leidt ons met een omweg de verkeerde kant op. Dus weer terug langs de mega-spin.
Blij dat we weer op de route zijn duiken we op het eerste het beste bankje voor een versnapering: op de dijk, ín een kunstwerk 'water en land'. Via een paar overstapjes die we lenig nemen terwijl schapen ons nieuwsgierig bekijken, belanden we in Vollenhove. Al de derde keer dat ik hier ben: onlangs met het Zuiderzeepad en eerder al met het Overijssels Havezathepad. Dus weet ik het leukste terras: dat van Saantje.
Na de koffie banjeren we door dit mooie dorpje. We passeren bij de Wijert de wegomlegging en worden bij het tankstation bijna omver gereden door een achteruitrijdende geldwagen. Tot vermaak van de lunchende bouwvakkers aan de overkant. Bij het gehucht Moespot duiken we elke keer de berm in wanneer er weer een enorme tractor of vrachtwagen met uien ons bijna van de sokken rijdt. Pas daarna wordt het eindelijk rustig op de weg!
Lunchen doen we op een bruggetje. Ook hier goed de voeten binnenboord houden voor de passerende tractoren trouwens. Het riet waait, er komt blauw in de lucht, molentjes draaien en de polder is weids.
Hoogtepunt is onze favoriet: het pontje. Op internet las ik al dat fietsers er alleen vanuit het westen op mogen. Het zekere voor het onzekere nemend zijn wij dus ook wet- oost gelopen vandaag. De pontmeester (staat op zijn shirt!) vertelt dat dat niet had gehoeven. Wandelaars worden wel meegenomen van de andere kant. Aan de overkant is het nog rustiger en mooier. Met als verrassing het pseudo-Giethoorn achtige dorpje Dwarsgracht. Hier is het rustig! En wat een leuk terras aan het eind van de gracht. Daar willen we nog wel eens neerstrijken. Nu doen we dat niet, want de luchten worden belabberd donker. We zetten ons marstempo in. Zo stevenen we af op einddoel Giethoorn. De rode auto staat er nog en we zitten nog geen 10 seconden in de auto of het begint te gieten. Waar is nou de zwarte sok? Gevonden? Rijden maar! Hoosbuien op weg naar auto 2. En die wacht keurig op ons met een kastanje op het dak. Een heerlijke wandeling die het rijden tóch waard was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten