Op een zaterdag wandelen, dat doen we zelden. Maar het komt nu mooi uit, als tweede dag na Aan 't Bospad. We moeten wel eerst - bravo bravo - met twee bussen voordat we starten bij de bushalte Maastrichterweg in Schaft. We zien er nog grotere paardenstallen. Dit moet iets bijzonders zijn.
Wij zinden het zandpad bijzonder genoeg en koersen af op het torentje van de Achelse Kluis. Het schijnt er open te zijn behalve op sluitingsdagen. Zet de koffie maar klaar.
Langs de Dodendraden van WO 1 naar de zijingang van het klooster. Wat een straatje hier en er brandt licht! Zes andere wandelaars met een hond, en een man met Limburgse krant zijn er ook al aan de koffie. Even bij het buffetje langs voor het kiezen van de juiste vlaai. Terwijl de Vlaamse radio ons bijpraat over relatiegeluk bestellen wij inmiddels al ons tweede bakkie. De barman waarschuwt voor de orkaan die morgen zal razen. Maar vandaag breekt zelfs de zon ook weer door en stelt de wind niks voor.
In de enorme abdijwinkel is het leuk snuffelen. Maar de rugzak is zwaar genoeg met de restjes van gisteren, dus we stappen weer naar buiten. Nu komt er zo'n mooi stukje pad: langs de heldere en kronkelende Warmbeek met wuivend riet.
In het bos van de Haarterheide vlak achter kasteel Beverbeek lunchen we op een bankje. Daarna gat het hopeloos mis. We lopen rondjes in het bos. Er zijn oude en nieuwe markeringen, zelfs google maps snapt het niet (of wij natuurlijk). We willen het bos uit! Hondenuitlaters wijzen ons in het Vlaams de weg naar de Kleine Haart. Nu kan Hamont niet ver meer zijn. En van daaruit hoeven we nog maar twee kilometer de grens over naar Budel- Schoot. Toch gaat het ook hier weer mis. De markering is verdwenen. We deon een vreugdedansje wanneer we ontdekken dat we al in Budel-Schoot zijn. Maar bij de bushalte blijkt dat dit toch nog maar Hamont is. Dan maar even de kerk in. Holy Guacamole. We vinden de N-weg niet en belanden bij de Delhaize. Weer terug en nu bij de goede rotonde linksaf. Zowaar voorbij de B&B waar we over een week of vijf zullen overnachten.
Door alle omwegen hebben we de bus naar Eindhoven gemist. We moeten 50 minuten wachten. Maar net als we zijn gaan zitten aan een picknicktafel voor de bakker, ontdekken we dat er ook nog een bus naar Weert vertrekt aan de overkant. Maar die gaat over 1 minuut! Hard hollen en ja, we hebben hem. Dit is boffen. Bij Weert scheiden onze wegen.
Nog twee wandeldagen naar eindpunt Thorn te gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten