Op station Zwolle staan grote richtingborden voor het Bevrijdingsfestival. De tenten worden opgezet voor het feest over een paar dagen, zo zzien we vanuit de bus naar Berkum. Vanaf de Campherbeeckselaan pakken we de route op. En eerlijk is eerlijk. Vandaag is er veel asfalt, veel snelweg, veel provinciale weg en wat weinig verhalen en monumenten van het Westerborkpad. Het verhaal van oud-burgemeester Ed van Thijn is wel imponerend. Op negenjarige leeftijd in zijn eentje op 18 schuilplaatsen geweest en dan toch weer gevangen genomen...
Ondanks de duidelijke markering weten wij toch een afslagje te missen, maar omdat de spoorlijn telkens in zicht is (bovenleiding achter de bomen?) pakken we de route makkelijk weer op. De weidevogels kwetteren er op los. En blijkbaar verstoren we de rust van een paartje grutto's, die maar boven ons blijven vliegen. Mooi! Het gras wordt net gemaaid. Een koe ligt te bevallen in de wei. En allerlei weidebloemen vrolijken het grasveld op. Volop lente dus.
De boel van hoogte bekijken is ook leuk. Dus doen we na 11 kilometer een koffie bij de Koperen Hoogte, waar we heel langzaam ronddraaien boven de snelweg en een heli-platform. Een merkwaardig bootje/ apparaatje vaart in rechte lijn heen en weer op het meertje onder ons. Milieutechnisch onderzoek, een radiografisch bestuurbare duikboot?
De volgende 11 kilometer zijn grotendeels langs de spoorbaan. Ook hierover een indrukwekkend verhaal van acht jongeren die met een meegesmokkeld zaagje een ronde opening uitzagen in de houten treinwagon en hier doorheen duikend kunnen vluchten..
Asfalt maakt nu soms plaats voor een klinkerweg of zand/grasweg. Na weer 11 kilometer zijn we in Staphorst waar we bij een bankje vlakbij het monument pauzeren. We spotten maar liefst vijf vrouwen in lokale klederdracht. Even toiletteren bij de snackbar en een brief posten bij de Readshop dan weer Staphorst uitwandelen. Vijf tellen naar binnen in de museumshop van het Staphorstermuseum voor een knipvel klederdrachtzegels.
De laatste 6 kilometer breekt de zon nog door. En voor we het weten zijn we in Meppel. Hier waren we ook al met de afronding van het Maarten van Rossumpad. Het is druk op het perron van spitstijd. Altijd raar om na zo'n wandeldag weer onder de forenzen te zijn.
 |
| zoek de grutto |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten