En we gaan nog niet naar huis. Na het ontbijt met een ei van Don gaan we de bossen in. Langs de Stay Okay. Alle horeca zal vandaag op woensdag zijn gesloten. We proberen het toch even bij een campingreceptie, maar een pitbull doet me de deur weer snel sluiten.
Het boerenlandschap wordt afgewisseld met wat zandwegen tussen bomen door. Wat een dunbevolkt gebied is dit! We zien ook vandaag geen andere wandelaar. Wij vallen wel op met onze oranje regenhoezen, want inmiddels spet het behoorlijk. Daar zien we dan toch weer een grenspaal. En het is warempel even droog. Op het bankje ernaast doen we een korte stop.Een praatje met een hardlopende Vlaming.
We stappen weer door, want de kou kruipt in de benen. We gaan het spoor over. Twee kilometers zuidwaarts ligt station Essen, maar we nemen nog de lus via Nispen en Horendonk. We hebben geluk dat er in Nispen toch een restaurantje open is. Het biljart wordt er net gestofzuigd. Terwijl aan de overkant een begrafenisdienst wordt aangekondigd met klokgelui uit de grote kerk, zitten wij aan het raam tussen de heilige Mariabeelden. Een koffie met een chocolade-paaseitje maakt ons weer warm. Straks zal heel de kerk hier naar het café komen, menen we te verstaan uit de mond van de uitbaatster.
Maar dan zijn wij alweer op pad. De kopietjes in de plastic hoesjes houden het nog droog. We lopen langs het Grenspad en komen bij de kapel van Horendonk. Hier pakken wij het volgende keer weer op. Nu zoeken wij de bushalte, die verder weg is dan we dachten. Bij de kleuterschool... Maar gelukkig overdekt. Van de huizen worden we niet echt vrolijk, maar de inwoners wel van ons. In tien minuten zijn we op station Essen met een vrij gunstige verbinding naar Roosendaal: één maal p[er uur. Eén keer in de trein barst het onweer los. Dag Grenslandpad, tot mei, dan zijn we er weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten