Beetje zuur is het wel dat de zon pas doorbreekt als we in de trein naar huis stappen. Maar ja, de verwachte plakkerigheid is dan weer niet half zo erg als voorspeld. En natuurlijke mini-druppeltjes waren vandaag een aangename vernevelaar.
Op Koningsdag waren we geëindigd in Stadpolders. Nu lopen we weer verder, volg achter een hondenuitlater en een hardloper. Aan de overkant zien we de Biesbosch en horen we de koekoek weer. Bij Kop aan het Land nemen we plaats bij huiskamercafé Fluitekruid voor kruidkoek en appeltaart. Wat een rustgevende plek, met utiizcht op het pontje over de Nieuwe Merwede.
Even later is de rust verdwenen. We meppen de muggen van ons af wanneer we door de grienden lopen. Het is hier dan ook erg erg nat, benauwd en schaduwrijk en er staat geen zuchtje wind. Maar we mopperen niet en gunnen onszdelf een extra stop bij de theetuin even verderop. Corsicaanse muntthee wordt Koreaanse muntthee. En dat heb ik geweten: het ruikt en smaakt naar natte schoenen.
Maar mopperen doen we niet, dus genieten we hier onder de parasol van de geluiden van de papegaai.
Nu gaan we de Dordtse polder in over een paar fietspaden. Recht toe recht aan met in de verte lichte industrie. Het geruis van de populieren is prachtig. Wanneer we bij de Dordtse Kil komen nemen we de laatste stop aan een picknicktafel. Boot Johnny komt net voorbij.
Op ons gemak lopen we de laatste kilometer naar de bushalte. Wat een bof: de bus komt er net aan en we struikelen niet over de vangrail.
Binnenkort vervolg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten