En dan ben je opeens in Noorwegen. Bij een station van de Flamsbana. En dat is wel even doorbijten.
Een wandeling, waarvan elke meter mooi was. Met als climax de waterval en het spoorwegviaduct tot het punt waar we door de sneeuw niet verder konden lopen.
Het schijnt dat deze wandeling (heen en weer dezelfde route) in de maand juli nauwelijks te wandelen is vanwege de vele fietsers op de Rallarvegen. Wij kwamen er slechts vier tegen. En nul andere wandelaars. Wel een hermelijn!
Een geweldige wandeling vanuit het hotel, dat eigenlijk een geheim moet blijven, zo geweldig dat het er is. Maar hier dan toch maar de link:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten