Wanneer we verzamelen op Tilburg CS, staan er negen bussen stationair met 'sorry, geen dienstregeling' of 'even pauze'. Beetje katerig begin in de carnavalsweek.
Eenmaal onderweg met bus 142 langs Beekse Bergen richting Middelbeers, hebben we enorme behoefte om het Pelgrimspad op te gaan. De wereld is veranderd in twee maanden. En wij gaan door.
De Landschotse Heide is een gebied met kleine en grotere vennen, met goudgele begroeiing. Wanneer we bij Vessem komen, is de Jacobushoeve dicht. Dit is een informatiecentrum voor pelgrimswandelaars. In het centrum nabij de kerk eten we bij de plaatselijke horeca een toepasselijk gebakje bij de koffie: een schelp gevuld met vruchten.
Via het gehucht Halfmijl komen we in het gebied van de zalige dorpen waaronder Knegsel, Steensel, Duizel... Het lijken de dwergen van Sneeuwwitje wel. We spotten een kleine specht, die er lustig op los timmert. Op de modderige paden moeten we regelmatig naar de uiterste rand van de zandweg uitwijken. Het heeft enorm geregend de laatste week. Tot vandaag! In een zonnetje, maar met koude wangen en som handschoenen aan, lopen we in gelijkmatig tempo te genieten van het buiten-zijn, de beweging, de boslucht, elkaars gezelschap. Zo laden we op. En het lopen gaat probleemloos.
Precies bij de boom waar Grenslandpad en Pelgrimspad scheiden, is onze B&B van vannacht: Aan het Bospad, in Riethoven. Met eigen overdekt zwembad!!! Luxer kan niet. Wat een weldaad voor de spieren, en een akoestiek voor de stem! Op de witte badslippers lopen we na een uurtje in de schemer over het erf terug naar ons appartement. Even omkleden en dan weer op pad: naar Proef me nu. Een restaurant met de all-you-can-eat formule. Naarmate de ronden vorderen, gaat het ons meer tegenstaan. Proef me nu, bedien me nu, betaal me nu, verlaat me nu. Terwijl om ons heen de peking eend en scampi's van kofferrekken worden gesjouwd, draaien wij onze joker op groen en vragen om de rekening. Blij met de frisse lucht lopen we in een kwartiertje langs een kapel terug naar het Bospad. We draaien een lp met Frida Boccara's Cent mille chansons. Dan ieder de eigen slaapkamer in en was is het hier stil en donker. Morgen vervolg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten