Een zomerse avondwandeling van 13 km. Dat moet lukken, al heb ik net twee dagen Marskramerpad in de benen. De wandelschoenen zijn nog nat van die twee dagen louter regen, maar gelukkig heb ik nog oude andere. Het weer is totaal omgeslagen: nu broeierig warm, 29 graden om 17.30 uur.
We zetten de auto bij station Weeze en gaan met de DB in vijf minuten terug naar Goch. De trein gaat elk half uur. Nico verkent het stationsgebouw, inclusief perrons en seinpalen. In Goch lopen we door het centrum naar de Niers. Dat liep ik al eerder toen ik de shortcut naar Gennep wandelde.
Er wordt gebaad in de Niers, door kinderen en honden. Dat is zo on-Nederlands. Even later is het alleen minder leuk: het pad langs de Niers blijkt volledig overstroomd. Wel begrijpelijk gezien de hoeveelheid regen die gisteren en eergisteren is gevallen. Maar ik had niet bedacht dat dit pad daardoor totaal niet toegankelijk zou zijn. Als alternatief stippelen we een route uit die wat verder van de oever loopt. Bij een bankje aan de Niers eten we met voeten omhoog de meegebrachte maaltijdsalades. Af en toe kruisen we het officiële MaasNiederrheinpad wel, zoals bij het veer van Jan. Maar grotendeels wandelen we in bossen, waar de bosmuisjes wegschieten of al plat zijn gereden. Goudgele graanvelden, maisvelden met daarboven onweerswolken. In de verte rommelt het. Houden we het droog? Ja! Pas terug in de auto in Weeze begint het te weerlichten en regenen.
 |
| Weeze Bahnhof |
 |
| Niers en ondergelopen oeverpad |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten