Opeens staan we binnen een paar dagen gedrieën op het Utrechtpad. Lange termijn planning is dit keer niet nodig. Bij bushalte Hardenbroek parkeren we de auto's op een picknickplaats. En gelijk lopen we langs de Kromme Rijn. Het is een smal graspaadje. Geen watervogels, geen koeien of schapen in de wei, geen volle fruitgaard. En toch heeft dit kale landschap ook zijn charme. De vormen van de bomen zie je zo goed, met al die dunne takjes. En als de zon doorbreekt glanzen de rietstengels goudkleurig.
Afgezien van wat wielrenners (nee, het zijn geen motorrijders) en wat hondenuitlaters, is de weg voor ons. Langs het Amsterdam Rijnkanaal wordt door vader en dochter druk gesnoeid. Hij vertelt ons waarom: deze fruitgaard is een maand geleden ernstig beschadigd door een zeer lokale windhoos. De bomen zijn dood en worden nu door hen in stukken gezaagd.
De Irenesluizen zijn hoog. Het water kolkt binnen de sluisdeuren. Ongemerkt zijn we dan zo in Wijk bij Duurstede. Bij Café De Engel sluiten we de wandeling af met een cappuccino en verse muntthee. We voelen ons "lekker uitgelaten". Laat het weekend maar beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten