Oldenzaal - Borne (20 k m)

Gelopen op vrijdag 10 januari 2014 met Emmeke (route)

Na een goede nachtrust en een uitgebreid Twents ontbijt met krentenwegge gaan we om 9.30 uur op pad. Doel 1: een drogisterij voor blarenpleisters. Een gelhoesje om om de teen heen te schuiven: wat een uitvinding van dr Scholl!

We dwalen wat om de Hyacinthstraat te vinden, maar zijn dan echt goed op weg. Een stralend blauwe lucht en krachtige zon aan de hemel! Langs de trimbaan, die prachtig is aangelegd in het Hulsbeek. Wat een mooie recreatievijver. Het pad loopt er pal langs, met zonlicht op de berken en rietstengels en op het wateroppervlak. We koersen af op Deurningen. En daar hebben we geluk: de boerderij is open voor versgezette koffie plus stroopwafel van de voormalige schaapsherderin. De stagiaire verzorgt de zes honden en de kippen (die springen naar de vetbollen in de struiken) en de schapen in de prachtige stal. De boerin heeft ook het Pieterpad gelopen is nu bezig met het Marskramerpad. Haar  houten gekrulde herderssstaf staat bij het fonteintje bij het toilet.

We gaan de Vlijertsdijk op en genieten van het ruime landschap om ons heen. Weilanden met eenzame boerderijen. Bij de Deurningerbeek gaat ons avontuur van start. In het boekje staat: onderhoudspad langs beek. Nou, dat hebben we geweten!!!!  We lopen over de glibberige modderige platen. In de verte een graafmachine. Daar kunnen we ternauwernood omheen. Weer verder over de platen, maar dan houden die op. Nu moeten we door de modder. Help, hoe diep zakken we weg. Als hindes springen we over de smurrie. Er staan trouwens veel hertensporen in de smurrie!

Nee, nu is er opeens een wal van takken. Hoe komen we hier nog omheen, zonder in de beek uit te glijden..? Ja, het lukt. Oef, nu gaat de modder nog verder. En we naderen een modderberg. Vlak daarna moeten we uitkomen op een haaks daarop staande asfalten boerenpad. Maar nee!!!! Achter de berg heeft de graafmachine de loop van de Deurningerbeek verlegd: aan weerszijden nu water. En de beek net te breed om een sprong te wagen. Wacht, hier is de beek wat smaller. Emmeke daalt schrijlings af, maar gelukkig heeft ze mijn hand nog vast, want ze glijdt weg! Terug op het droge getrokken en een flink eind teruggewandeld naar de graafmachine. Nu aan de overkant van de beek, langs het prikkeldraad de weg weer opgepakt. Vasthoudend aan de takken van de struiken voorkomen we dat we in de beek glijden. Oefdiepoefdie: hoe lang kun je doen over 500 meter! Maar met bemodderde schoenen en dito broekspijpen staan we een uur later dan toch na te bibberen op de Höftendiek.

Langs boerderij de Pieper over een stevige asfaltweg. Tijd voor een Wicky. Op een houten bankje bij Erve Aalderink met vergezicht over de weilanden. Helaas, helaas gaat het hier mis. We lopen een rondje, komen weer uit bij de Deurningerbeek en vinden het nu wel mooi geweest. We besluiten niet de route weer op te pikken, maar ons rechtstreeks een weg te banen naar station Borne. Trots op onze prestatie zitten we even later op het perron van het lelijkste station van Nederland. We gaan snel thuis snel een tweedaagse plannen waarin we het Marskramerpad vervolgen.

hotel de Kroon in Oldenzaal

Het Hulsbeek

Het Hulsbeek

Het Hulsbeek

Deurningen

Oldenzaalse Dijk

onderhoudspad

Help, de weg loopt dood in een punt in de  rivier

uitzicht vanaf Erve Aalderink

Borne