In de herfstvakantie vinden Fré en ik een ochtend om de benen te strekken. Een eerste wandeling tezamen. De etappe volgt de grens tussen Nederland en Duitsland. Immer gerade aus. Dus hoeven we onze aandacht niet te richten op de routebeschrijving. Met des te meer aandacht kunnen we naar elkaar luisteren en al pratend misschien weer een beetje wijzer worden.
Toch ontgaat ons niet het schoons onderweg: de glimmende kastanjes op de grond, de vallende eikels in het Reichswald, de vliegenzwam tussen het gras, de kleuren van de varens. Het is weer een weldaad om hier langs te lopen. Ik liep hier in omgekeerde richting ook een gedeelte van het Pieterpad. Nu lopen we door naar Duitsland. In Grunewald heb ik vanmorgen, met een lift van Nico, mijn auto al neergezet. Die vinden we probleemloos. En ook de weg terug naar de Diepen, waar de fiets van Frédérique staat. We sluiten er af met een kop koffie en Limburgse vlaai.
Weg is de hoofdpijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten