Vandaag de start van een voor mij nieuw wandelpad: het Hanzestedenpad. Een met openbaar vervoer zeer goed bereikbaar pad. Dat is een groot voordeel. Geen buurtbus of treintaxi, überhaupt weinig bus, veel trein.
Vanaf Dieren brengt bus 26 ons in tien minuten naar de Kraakselaan in Doesburg, de mosterdstad. Vanochtend nog stond het stadje uitgebreid in de Gelderlander met de beschrijving van een menu in restaurant Het Zesde Zintuig.
Het beginpunt is niet vrolijk gemarkeerd. We lopen gelijk de stellingwallen op en de eerste de beste voorbijganger blijkt een tachtigjarige kennis van Saskia. Een paar spatjes regen leveren een mooie regenboog op. Doesburg is meer waard dan dit vluchtige bezoekje. We nemen een kop koffie bij De Waag en lopen gelijk maar weer door. Aan de ingang van het park staat daar dan toch een officieel bord van het Hanzestedenpad. Het meest recente routeboekje is ook bij de lokale VVV niet meer voorradig. Ik moet het doen met een verouderde versie plus wat ik op internet vind aan routewijzigingen.
Het loopt lekker zo samen in hetzelfde tempo en ziet er blijkbaar aanstekelijk uit. Want diverse mensen wensen ons een goede wandeling en zeggen dat we een prima dag hebben uitgekozen. Langs de IJssel loopt het betonnen-platen-pad. Dat klinkt veel lelijker dan het is. Het meandert en de wit-grijze kleur steekt af tegen de blauwe hemel en het frisgroene gras. Af en toe fietst er een scholier ons voorbij. We passeren diverse veeroosters, maar zien geen grote grazers of schapen.
Na het pontje van Dieren naar Olburgen, pauzeren we op een bankje. Even bellen naar huis met Saskia's toestel voor een technisch probleem. Het tweede gedeelte van de wandeling is meer beschut. Beuken- en eikenbossen afgewisseld met stukken weiland. We komen hier echt niemand tegen. De wind ruist zachtjes, de eerste bruine bladeren bedekken de modderige grond. In de verte het HOEHOE van de stoomtrein. Onze wandeldag is weer perfect.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten