De overnachting in Zwolle is bijzonder aangenaam: bij de schoonouders van Annemieke. Al slapen we niet in hun B&B-huisje in de tuin, de daarbij horende gastvrijheid ervaren we minstens zo goed in het huis zelf. We ontbijten met jus d' orange, thee en koffie (!) samen met een wakkere Wies en een slaperige Mart. Omdat we weten dat er vandaag geen horeca langs de route is, vult Annemieke de thermoskan met heet water en gaan de theezakjes mee.
De logistiek van het vervoer is nog een klus op zich. Zeker nu er allerlei wegen in de regio in onderhoud zijn. We zetten één auto eerst bij het eindpunt in Holten. Door een weg-omleiding bij Nijverdal duurt het even voor we mijn auto in Hellendoorn hebben geparkeerd. Tussen ons vertrek uit Zwolle (half 9) tot onze daadwerkelijke start van de dagtocht zit anderhalf uur. Maar met het luisterboek van Arthur Japin (De zwarte met het witte hart) geen straf. Ik blijf het zalig vinden om vroeg te vertrekken. Van mij zou het nog eerder mogen. De natuur is in de ochtend zo fris en stil.
Dan gaan we toch echt van start, op het punt waar ik gisteren met Aafke ben geëindigd. Eigenlijk zijn vandaag alleen de eerste paar honderd meter op verharde wegen. Voor de rest is het bospad of zandpad of hooguit "restanten van een klinkerpad". We kijken nauwelijks op de kaart in het Pieterpad-boekje, omdat je bijna niet fout kunt lopen. Het is maandagochtend, en dus komen we bijna niemand tegen.
In de routebeschrijving kom je mooie volzinnen tegen.Ik merk dat dit jargon steeds begrijpelijker voor me wordt.
- het pad komt uit op een zessprong. Hier links gaan, daarbij een pad naar links overslaan.
- hier stomp rechts het pad vervolgen (het rechter van de twee), één pad naar rechts hierbij overslaan.
Vandaag staan de bankjes precies op de goede plek. In de zon, met mooi uitzicht, op het moment dat we er aan toe zijn. De thee smaakt heerlijk, en is lekker warm gebleven. Want met 14 graden en een waterig zonnetje is stil zitten niet lang leuk. Zodra je loopt is het prima. Zeker als je weet dat de weersverwachting is dat vanaf morgen het weer omslaat en het flink zal gaan onweren, regenen en waaien! Ik heb tot nu toe louter mooi weer gehad bij Pieterpadwandelingen, waarvan het merendeel toch al lang van tevoren gepland stond.
Op ons verzoek worden we op de foto gezet door een stel met hond. Hij heeft duidelijk zin in een praatje. Zij heeft dat niet of denkt misschien "Laat die vrouwen lekker samen genieten van hun dagje uit". Hij vermoedt dat wij in het onderwijs werken en elkaar lang niet hebben gezien, omdat we zo aan de klets zijn. Het eerste en laatste klopt, maar dat we elkaar niet lang hebben gezien is nonsens: we waren vrijdag nog allebei op kantoor en morgen weer. Maar daar is natuurlijk niet zoooveel tijd en gelegenheid om bij te kletsen.
Vandaag gelukkig wel, al hebben we ook oog voor het mooie om ons heen. Een heel lang kronkelig smal zandpaadje bij de Haarlerberg, met uitgebloeide hei, is erg mooi.
 |
| Haarlerberg |
De volgende rustplek - voor de lunch van twee bolletjes kaas- is op twee boomstammetjes. We worden ingehaald door hetzelfde stel met hond. Hij vertelt dat zij hebben gepauzeerd bij lunchroom het Kruispunt (waarschijnlijk een boomstam 300 meter terug). Annemieke vertelt me het verhaal van mijn oude Schimmel-piano. Na een paar jaar in Amersfoort, heeft hij nu via Marktplaats de weg gevonden naar Weimar. Van de week heeft Frederik Bergsma, operazanger, mijn geliefde piano (uit mijn ouderlijk huis, en daarvoor van een oud-tante uit Hattem) opgehaald. Hij krijgt een plek in een herenhuis in Weimar, waar op in elk appartement een Schimmel staat, door hem gerestaureerd. Zal ik daar een keer een kijkje gaan nemen?
Op het laatste stuk zijn nog wat modderpoelen, die we makkelijk kunnen omzeilen. De 16 kilometer zijn weer voorbij gevlogen.
In Holten drinken we op een terras van een snackbar een colaatje op Frederik Bergsma. Dan helaas is de koek op voor vandaag. Met 1 auto terug naar Hellendoorn en dan weer huiswaarts. Gelukkig staat mijn volgende etappe al weer in mijn agenda: 5 en 6 november terug naar Zuid-Laren met Wendeline. En heel misschien kan ik in de herfstvakantie in de buurt van Nijmegen ook nog wat kilometers Pieterpad lopen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten